Oryginalna historia Czerwonego Kapturka

Większość historii pozostawionych nam przez braci Grimm i Charlesa Perraulta została zebrana z lokalnych europejskich legend i tradycji średniowiecza. Jedną z takich opowieści jest historia Czerwonego Kapturka.

Wiele z tych opowieści odzwierciedla psychologię, wierzenia i mity tamtych czasów, a niektóre były nasycone poczuciem magicznego realizmu. Historia Czerwonego Kapturka to jedna z najstarszych i najbardziej godnych uwagi opowieści.

Według ekspertów baśń o Kapturku należy do tych, które od czasu powstania przeszły największe przemiany. Pomysł wprowadzenia tych zmian polegał na cenzurowaniu niektórych obrazów, aby były odpowiednie dla dzieci.

Historia Czerwonego Kapturka z biegiem czasu ulegała różnym modyfikacjom. Z tego powodu oryginalne znaczenia opowieści zostały przeinaczone.

Jednak z każdą zmianą pierwotna intencja opowieści stawała się coraz bardziej niejasna. Wszystkie tego rodzaju opowieści zwykle zawierały doktrynę lub morał do naśladowania, a Czerwony Kapturek nie był wyjątkiem.

Charles Perrault i bracia Grimm

Charles Perrault jako pierwszy opowiedział historię Czerwonego Kapturka w 1697 roku. Włączył ją do swojego zbioru popularnych bajek, mając świadomość, że baśń ta jest nieznana w Europie.

Historia Czerwonego Kapturka miała swoje początki w północnych Alpach i zawierała pewne prymitywne obrazy, które należało zmienić dla dzieci. Po raz pierwszy historia tej młodej kobiety w czerwonym kapturze dotarła do Europy.

W 1812 roku bracia Grimm również postanowili włączyć tę historię do swoich zbiorów. Swoją opowieść oparli na dziele niemieckiego pisarza Ludwiga Tiecka pod tytułem Procesy i udręki Czerwonego Kapturka. W przeciwieństwie do opowieści Perraulta, ta historia zawierała postać myśliwego.

Opowieść o Czerwonym Kapturku nie ukazała się w swojej pierwotnej formie, ponieważ wiele elementów zostało ocenzurowanych jako nieodpowiednie dla dzieci.

Bracia Grimm usunęli wszelkie ślady erotyki i krwawych sytuacji i nadali historii szczęśliwe zakończenie. Bo czym byłaby bajka dla dzieci bez szczęśliwego zakończenia? Jednak oryginalna historia bardzo różni się od tej, którą znają dziś dzieci. Przyjrzyjmy się temu.

Prawdziwa historia Czerwonego Kapturka

Jak wspomnieliśmy wcześniej, historia ta ma swoje początki w odizolowanym regionie Alp. Jej celem jest ostrzeżenie czytelnika, że pewne rzeczy są zabronione rasie ludzkiej, zarówno jako społeczności, jak i grupie. W legendzie bohaterką jest nastolatka, młoda kobieta, która dopiero weszła w świat dorosłych. Jej czerwona peleryna symbolizuje miesiączkę.

Młoda kobieta otrzymuje zadanie od swojej rodziny. Musi przejść przez las, aby zanieść babci chleb i mleko. Jak widać, do tego momentu nie ma zbyt wielu zmian w stosunku do oryginalnej historii. Niemniej jednak musimy przeanalizować każdy gest i obraz w tej konkretnej wersji.

Las to niebezpieczeństwo, strefa zagrożenia dla młodych ludzi. To także test, niczym rytuał przejścia symbolizujący wejście dziecka w świat dorosłych.

Głównym zagrożeniem lasu jest wilk. To zwierzę symbolizuje dzikość i irracjonalność. Coś, o czym Czerwony Kapturek już wie i z czym musi się zmierzyć. Mimo to młodej kobiecie udaje się przejść przez las i szczęśliwie wchodzi do domu babci, która z powodu choroby leży w łóżku. Wszystko jest bardzo podobne do klasycznej opowieści. Jednak to wtedy pojawiają się zmiany.

Babcia każe młodej kobiecie odstawić mleko i chleb i zjeść mięso, które jest dla niej przygotowane w kuchni. Czerwony Kapturek zgadza się i zachłannie pożera mięso. Babcia następnie daje jej kolejne zadanie. Dziewczynka musi zdjąć wszystkie ubrania i spalić je w ogniu jedno po drugim, a następnie położyć się obok niej na łóżku.

Opowieść o Czerwonym Kapturku jest niezwykle bogata w symbolikę.

Troskliwa młoda kobieta zgadza się bez chwili wahania. Nawet nie myśli o dziwności sytuacji. Jednak tuż przed wejściem do łóżka odkrywa, że jej babcia jest w rzeczywistości wilkiem w przebraniu. Co więcej, mięso, które właśnie zjadła, było jej babcią. Tym samym popełniła wielki grzech kanibalizmu. Następnie wilk ją zjada.

Symbolika jest zawarta w każdym znaku. Na przykład wilk reprezentuje świat seksu i przemocy. Stara kobieta, która została zjedzona przez młodą kobietę, reprezentuje zastąpienie czegoś starego przez coś nowego. Jednocześnie jednak nowość przedstawiana jest jako lekkomyślna i naiwna, gdy Czerwony Kapturek popełnia jedno z największych świętokradztw ludzkości: kanibalizm. Dlatego, jak widać, jedna z najbardziej klasycznych i lubianych przez nas historii naszego dzieciństwa ma w rzeczywistości niezwykle ciemną stronę.

Moralne przesłanie Perraulta w Czerwonym Kapturku

Jak wspomnieliśmy wcześniej, wersja Czerwonego Kapturka Charlesa Perraulta nie była pierwsza. Początki historii są starsze. Jest nawet stary belgijski wiersz opowiadający historię dziewczyny w czerwonym płaszczu, która spotyka wilka.

Perrault postanowił jednak usunąć najokrutniejsze elementy oryginalnych wersji, takie jak kanibalizm, aby dać młodej kobiecie lekcję moralną. W tym przypadku Perrault chciał ukarać Czerwonego Kapturka za rozmowę z nieznajomymi, których reprezentował wilk.

Większość opowiadań Perraulta zawiera wyraźne morały, a o Czerwonym Kapturku napisał on, co następuje:

Małe dziewczynki, to zdaje się mówić,

Nigdy nie zatrzymujcie się na swojej drodze,

Nigdy nie ufajcie nieznajomemu przyjacielowi;

Nikt nie wie, jak to się skończy.

Jak jesteś ładna, bądź też mądra,

Wilki mogą czaić się w każdej postaci.

Przystojni mogą być i mili,

wesoły i czarujący – nieważne.

Teraz, tak jak wtedy, jest to prosta prawda:

Najsłodszy język ma najostrzejszy ząb!

Ten wierszyk ewidentnie był lekcją moralną, którą chciał pozostawić młodym kobietom, które nawiązują relacje z nieznajomymi. Podkreślał seksualny charakter tych spotkań. Warto wspomnieć, że Perrault jest także autorem innych znanych historii, takich jak Calineczka, Kopciuszek (Szklany pantofelek) i Śpiąca królewna w lesie.