Georg Wilhelm Friedrich Hegel: idealistyczny filozof

Napisane i zweryfikowane przez psycholog Valeria Sabater.

Ostatnia aktualizacja: 27 grudnia, 2022

Po śmierci Hegla jego zwolennicy podzielili się na dwie rywalizujące grupy: prawicowych heglistów i lewicowych heglistów, takich jak Karol Marks. Można powiedzieć, że Georg Wilhelm Friedrich Hegel ustanowił „przed” i „po” w dziejach myśli filozoficznej w Europie Zachodniej i XIX-wiecznej Rosji.

Georg Wilhelm Friedrich Hegel był wiernym wielbicielem Platona, Kartezjusza i Kanta. Przyczynił się do rozwoju niemieckiego idealizmu. Nie jest tajemnicą, że doprowadził do przełomu w teorii ewolucji świadomości.

Większość ludzi wie, że czytanie Georg Wilhelm Friedrich Hegel wcale nie mówił prostym językiem. Jego najsłynniejsza książka, „Fenomenologia Ducha” (1807), jest próbką jego gęstej, ale determinującej spuścizny intelektualnej, którą znamy jako dialektykę.

Warto zauważyć, że wielu ludzi wierzyło, iż tezy Hegla były radykalne i inspirowały niemiecki nacjonalizm. Adolf Hitler, na przykład, opowiadał się za filozofią heglowską, ponieważ znalazł uzasadnienie swojego postępowania we frazach takich jak „tylko świat germański, jako ucieleśnienie prawdziwego chrześcijaństwa, reprezentuje prawdziwą wolność”.

Jednak Hegel miał do powiedzenia znacznie więcej. Jego myśli były iskrą, która rozpaliła tysiące teoretycznych i filozoficznych reakcji. Zainspirował marksistowski materializm i położył podwaliny pod egzystencjalizm Sørena Kierkegaarda, metafizyczne koncepcje Fryderyka Nietzschego, a nawet negatywną dialektykę Theodora W. Adorno.

Zasadniczo filozofia Hegla zachęcała do myślenia, że ​​między człowiekiem a światem jest niewiele barier. Filozof ten pragnął przekazać, że jesteśmy twórcami naszej własnej prawdy. Ponadto wprowadził pojęcie dialektyki, aby wyjaśnić, w jaki sposób historia i nasze własne myśli wynikają z ciągłego ruchu między rozwiązaniami a sprzecznościami.

Filozof Georg Wilhelm Friedrich Hegel

Georg Wilhelm Friedrich Hegel urodził się w Stuttgarcie 27 sierpnia 1770 r. w rodzinie protestanckiej. Był przyjacielem ważnych ludzi, takich jak filozof Friedrich von Schelling i poeta Friedrich Hölderlin. Ponadto był zapalonym wielbicielem Immanuela Kanta.

Studiował filozofię i teologię na Uniwersytecie w Tübingen. Po śmierci ojca otrzymał dziedzictwo, które pozwoliło mu całkowicie poświęcić się środowisku akademickiemu, wkrótce po przedstawieniu pracy magisterskiej „Filozoficzna rozprawa o orbitach planet” w 1801 roku. Niedługo potem został profesorem, co pozwoliło mu poszerzyć wiedzę na tematy takie jak matematyka, logika i prawo.

W 1807 roku opublikował wspomnianą już „Fenomenologię Ducha”, w której zgłębił takie aspekty, jak poczucie świadomości, percepcji i wiedzy. W tej pracy podkreślił jedyną rzecz, która była dla niego prawdziwa: rozum. Wkrótce po opublikowaniu tej książki wiele uniwersytetów poprosiło go o nauczanie studentów w Heidelbergu i Berlinie.

Sukces i cholera

Jego zajęcia akademickie stały się sławne w całej Europie. Uczniowie zawsze utrzymywali, że jest w stanie wyjaśnić prawie wszystko. Twierdzili również, że można go porównać do samego Platona.

Jego analizy dotyczące filozofii prawa i systemu państwowego zachęciły wiele osób do zgłębienia jego różnych podejść i teorii. Elita kulturalna i politycy tamtych czasów uważali go za osobę, od której mogli się uczyć i inspirować się w pewien sposób.

Hegel, tak podziwiany i ceniony filozof, zmarł na cholerę 14 listopada 1831 roku.

Georg Wilhelm Friedrich Hegel i jego filozofia

Georg Wilhelm Friedrich Hegel znany był przede wszystkim z wprowadzania historii do filozofii. Wcześniej dyskursy filozoficzne zaczynały się od pustki, od entelechii, która pragnęła osiągnąć poczucie prawdy, nie biorąc pod uwagę ważnych wydarzeń.

W rzeczywistości wydarzenia takie jak rewolucja francuska i zmiana mentalności tamtych czasów były jednymi ze zdarzeń, które najbardziej zainspirowały Hegla.

Spójrzmy teraz na najważniejsze koncepcje jego spuścizny filozoficznej.

Idealizm

Dość powszechne jest kojarzenie Hegla z istotą niemieckiego idealizmu. Co to tak naprawdę oznacza? Idealizm jest teorią filozoficzną, która broni następujących kwestii:

• Pomysły są niezbędne i mogą istnieć niezależnie.
• To, co nas otacza, nie istniałoby, gdyby ludzie tego nie postrzegali i nie byli tego świadomi.
• Według Hegla świat jest piękny. Jest metafizycznie doskonały, ponieważ samo piękno symbolizuje rozum.

Podobnie wierzył, że szczęście nie powinno być głównym celem życia. Dla niego najważniejsze były wiedza i rozum.

Dialektyka

Hegel zdefiniował rozum jako proces dialektyczny. Można potwierdzić fakt, a następnie zaprzeczyć mu, aby przezwyciężyć tę sprzeczność. Dlatego wierzył, że ruch dialektyczny obejmuje następujące kroki:

• Teza: afirmacja idei.
• Antyteza: negacja tezy.
• Synteza: pokonywanie sprzeczności.

Wolność

Hegel uważał, że autentyczna wolność wymaga bardzo konkretnych ram: od samego państwa.

Państwo powinno pozwolić jednostce czuć się kompletnym. To z kolei pozwala jej uzyskać autentyczne poczucie godności. Dlatego ludzie potrzebują ram prawnych, aby „poddać się”.

W ramach tego heglowskiego schematu jednostki są w stanie osiągnąć wspomnianą autentyczną wolność poprzez chrześcijaństwo.

Logika

Najbardziej znaną tezą Hegla jest sprzeczność. Zgodnie z tą zasadą dana rzecz istnieje i nie istnieje jednocześnie.

Oznacza to, że wszyscy się zmieniamy. Wszyscy przekształcamy się i przechodzimy z jednego stanu do innej rzeczywistości w wyniku naszej własnej witalności. Krótko mówiąc, życie jest stałą sprzecznością samą w sobie.

Georg Wilhelm Friedrich Hegel a estetyka

Hegel dokonał interesującego rozróżnienia między pięknem naturalnym a pięknem artystycznym. Pierwsze odnosi się do wyjątkowego piękna istniejącego dzięki swojej autentyczności i wolności. Zasadniczo reprezentuje to naturalny duch rzeczy.

Ten drugi rodzaj piękna tworzy naszego ducha i pozwala nam na prowadzenie badań estetycznych w celu zdobycia wiedzy.

Georg Wilhelm Friedrich Hegel to bez wątpienia jeden z najwybitniejszych filozofów wszech czasów. Chociaż wielu ludzi go podziwia, inni uważają jego pracę za dość kłopotliwą.

Być może niektórzy ludzie nie zgadzają się z jego myślami z powodu koncepcji państwa niemieckiego, idealizmu, lub eurocentryzmu. Niektórzy badacze są też dość powściągliwi w stosunku do badania jego pracy z powodu jej skomplikowania.

Niemniej jednak jego przekonania położyły fundament dla istotnych zmian w Europie. Do dziś wielu uważa jego książkę „Fenomenologia Ducha” za obowiązkową lekturę.