Chaos i narcyzm – dlaczego nieporządek pasuje narcyzom?
Chaos i narcyzm to najlepsze połączenie. Stan nieporządku pomaga narcyzom rządzić innymi. Porządek sprawia, że narcyzowie nie mają żadnej mocy i nie mogą rozpowszechniać dramatu, który uwielbiają rozpoczynać. Dlatego tez chaos i narcyzm tworzą najlepszą kombinację.
Musimy pamiętać, że eksperci charakteryzują narcyzm jako nadmierne wywyższanie się. Nie jest to oznaka zbytniej miłości do samego siebie, ale wyolbrzymienie postrzegania własnej osoby. To fałszywe poczucie wielkości, jakie ma się o sobie.
Narcyzm to chęć wyróżnienia się na tle innych lub zajęcia jeszcze wyższej pozycji ponad innymi.
„Chaos był prawem natury: porządek był marzeniem człowieka.”
– Henry Adams –
Dawka narcyzmu jest zdrowa u dorosłych. Pomaga jednostkom trzymać się razem i stabilizować swoją obecność na świecie. Niemniej jednak, kiedy ta pseudo-miłość do siebie jest nadmierna, może wywołać patologiczny narcyzm.
W najbardziej ekstremalnych przypadkach narcyzowie nie są w stanie docenić nikogo poza sobą. Inni ludzie są jedynie instrumentami w dążeniu do poczucia się lepszymi.
Chaos i narcyzm
Patologiczni narcyzowie angażują się w zestaw zachowań, które mają na celu zaspokojenie ich potrzeby poczucia wyższości. Cechą wspólną tych zachowań jest to, że do pewnego stopnia zasiewają ziarno chaosu. Narcyzowie lepiej potrafią kontrolować innych i „być kimś” w stanach nieporządku.
Szefowie lub liderzy, którzy zawsze wykrzykują rozkazy i ci, którzy stosują absurdalne środki, które utrudniają życie innym, uwielbiają chaos. To idealne środowisko dla tych, którzy nie komunikują się jasno i dezorientują ludzi.
Jeśli mimo tych problemów wszystko nadal będzie w porządku, otrzymują cały zysk. Jeśli ich pracownicy popełniają błędy, ich niejasne polecenia dają im pewną swobodę w zrzucaniu winy na innych.
Narcyzowie sprzyjają również chaosowi w bardziej znanych lub zwyczajnych sytuacjach. To ci przyjaciele, członkowie rodziny lub partnerzy, którzy mówią jedno, a robią drugie bez wyraźnego powodu. Mówią, że na przykład Ci pomogą, ale kiedy ich potrzebujesz – nie ma ich w pobliżu.
Obiecują, że przybędą w określonym czasie, ale tak się nie dzieje. Ci ludzie bawią się Twoimi oczekiwaniami i wytrącają Cię z równowagi. Sieją chaos i dzięki temu zyskują kontrolę nad innymi ludźmi.
Narcyzowie i dramaty
W przypadku patologicznego narcyzmu chaosowi zwykle towarzyszy dramat. Szef lub przywódca, o którym mówiliśmy wcześniej, wywołuje swój chaos poprzez fałszywe okazywanie oburzenia i zmartwienia. Będą oni udawać, że to nie oni wprowadzili niepewną sytuację.
W związku z tym nie będą przepraszać, jeśli nie wywiążą się z odpowiedzialności. Zamiast tego zamierzają zrobić z tego dramatyczny pokaz. Udają ofiarę. Powiedzą, że mają zbyt wiele do zrobienia i nie wytrzymują presji.
W gruncie rzeczy tworzą sytuacje, które pozwalają im poczuć, że kontrolują cały świat. Próbują znaleźć się pośrodku wszystkiego, ale nie biorą odpowiedzialności za własne czyny. Wykorzystują świat jako scenę do pokazywania intensywnych emocji.
Wpływ narcyzów na innych
W taki czy inny sposób narcyzy używają chaosu, aby psychicznie łamać innych. Projektują sytuacje, często nieświadomie, aby złamać innych. Chcą, aby ludzie wokół nich byli trochę szaleni.
Jeśli uda im się osiągnąć swoje cele, dostaną również to, czego naprawdę chcą: kontrolować innych, nawet jeśli będą musieli uciekać się do sztuczek lub innego złośliwego zachowania.
Niemniej jednak tego typu rzeczywistość psychologiczna ma zawsze dwie strony. Z jednej strony narcyz sieje chaos i manipuluje innymi ludźmi. Z drugiej strony może być ofiarą własnego stanu.
Narcyz częściej czuje się rozczarowany i znudzony swoim życiem i rzeczywistością. Innymi słowy są bardziej narażeni na depresję.
Dzieje się tak, ponieważ wszystkie ich działania są nieautentyczne. Można powiedzieć, że są oni uwięzieni w sobie. Ci ludzie nie mogą nawiązać głębokich ani znaczących więzi z ludźmi wokół siebie i zbytnio polegają na innych.
Jeśli uda im się nimi manipulować, zaspokajają ten obraz siebie, za którym tęsknią. Jeśli tego nie zrobią, łatwo poczują się gorsi, odczuwają brak zainteresowania życiem.