Życie po traumie

Twoje dni mijają jak zawsze. Idziesz do pracy lub na zajęcia. Od czasu do czasu spotykasz się z przyjaciółmi. Twoje życie z partnerem, jeśli go masz, wydaje się być w porządku. Masz mniej więcej stałą rutynę. Wszystko wydaje się być normalne. Nagle dzieje się coś, co całkowicie zmienia Twoje życie. Wydarzenie, po którym Twoja codzienność będzie zupełnie inna. Jak wygląda życie po traumie?

Może to być śmierć bliskiego krewnego, atak ze strony obcej osoby lub wypadek. Przyczyny są niezwykle zróżnicowane i mogą wystąpić w dowolnym momencie życia. Jednak mają jedną wspólną cechę. Wszystkie doprowadzają Twoje życie, jakie znałeś, do jego końca. Nadchodzi trauma i wywraca wszystko do góry nogami.

Traumy są powszechne i mogą pojawić się w każdym wieku. Można powiedzieć, że wszyscy nosimy ze sobą przynajmniej jedno, a może nawet kilka takich wydarzeń. Trauma występuje, gdy jesteśmy świadkami lub doświadczamy nieoczekiwanego i nieprzyjemnego wydarzenia, które pozostawia trwałe blizny, które przenikają nasze umysły.

Trauma nie musi być zdarzeniem epizodycznym. Może pojawić się po doświadczeniu nieprzyjemnej sytuacji, której nie udało Ci się w pełni przyswoić z biegiem czasu. Istnienie traumy nieuchronnie Cię warunkuje, zarówno świadomie, jak i nieświadomie. Oczywiście, jeśli wiesz, jak z tym żyć i nie wpływa to na jakość Twojego życia, nie musisz się martwić.

Sytuacja ta jest problematyczna, gdy trauma staje się bohaterem Twojego stanu emocjonalnego. Niezależnie od pierwotnych przyczyn jego wystąpienia, szok traumatyczny zaczyna nabierać takiej wagi, że zaczyna przejmować nad Tobą panowanie. Następnie pojawiają się reakcje fizyczne i psychiczne, które zakłócają Twoje życie. Koła, które obracały się płynnie i poruszały Twoją codziennością, zacięły się i nie pozwalają Ci poruszać się przed siebie.

Życie po traumie – ukryte potwory

Wszyscy jesteśmy wyjątkowi. Dlatego też trauma dotyka nas wszystkich w różny sposób i reagujemy na nią inaczej. Tylko osoba, która przeżyła daną sytuację, wie, co odczuwa. Niektórzy ludzie reagują zmianami charakteru lub zmieniają sposób, w jaki odnoszą się do otoczenia. Mogą również odczuwać objawy fizyczne, takie jak napięcie mięśni, bezsenność lub kołatanie serca.

Inni odrzucają wszystko, co choć trochę przypomina im traumatyczne wydarzenie. W efekcie ich umysł całkowicie blokuje pamięć o danej sytuacji. Z drugiej strony są tacy, którzy często o niej myślą. Niektórzy uciekają się do dysocjacji i mentalnie oddzielają się od bólu, który spowodowało konkretne wydarzenie. Co więcej, w najbardziej nieoczekiwanych momentach mogą pojawić się natrętne myśli. Mogą również pojawić się zaburzenia, takie jak depresja. Każda osoba nieświadomie przyjmuje mechanizmy obronne, które najlepiej pomagają jej przetrwać traumatyczne wydarzenie.

Istnieją jednak pewne negatywne uczucia, które są wspólne dla wszystkich osób mających do czynienia z traumatycznym wydarzeniem. Są jak małe potwory. Towarzyszą tym z nas, którzy zmagają się z traumą, ale często są niewidoczne dla innych.

Poczucie winy

Poczucie winy często towarzyszy doświadczeniu traumy. Czasami możesz obwiniać siebie za to, że doświadczyłeś danego wydarzenia. Możesz wziąć odpowiedzialność za to, że nie udało Ci się tego uniknąć. Kiedy tak się dzieje, poczucie winy i żal są Twoimi codziennymi towarzyszami. Chociaż nie jesteś winny traumy, z którą żyjesz, Twój umysł myśli, że tak jest.

To jeszcze jeden mechanizm, z którym musi sobie poradzić Twój mózg. Czujesz, że jeśli jesteś winowajcą, będziesz w stanie położyć kres temu, co czujesz. Na przykład, jeśli byłeś ofiarą wykorzystywania lub napaści na tle seksualnym, możesz powiedzieć: „Gdybym tylko rozstał się z nią wcześniej”, „Gdybym tylko go powstrzymał” lub „Gdybym tylko nie wyszedł tej nocy”. Są to nieświadome myśli, które często nawiedzają ofiary traumatycznych wydarzeń. Nie pomaga też to, że społeczeństwo zbyt często obwinia ofiary tego rodzaju przestępstw.

Poczucie winy może pojawić się nawet w okresie rekonwalescencji. Gdy starasz się wznowić swoje życie i wrócić do zajęć, które sprawiają Ci przyjemność, może pojawić się w Tobie poczucie winy. Czai się wokół, fałszywie przypominając Ci, że nie zasługujesz na śmiech ani zabawę. To uczucie może Cię nawet sparaliżować i sprawić, że uwierzysz, że naprawdę nie zasługujesz na to, by przydarzyło Ci się coś dobrego.

Dlatego ważne jest, aby sobie z tym poradzić w procesie powrotu do zdrowia. Szczególnie przydatne będzie omówienie poczucia winy po traumie podczas konsultacji psychologicznej. Psycholog będzie w stanie pomóc Ci uświadomić sobie, że nie jesteś winny wyrządzonej Ci krzywdy. To ty jesteś jednak odpowiedzialny za to, jak sobie z tym poradzisz. Z czasem będziesz w stanie wybaczyć sobie i zaakceptować, że jesteś godny powrotu do swojego życia.

Samotność i nieporozumienie

Często zdarza się, że po traumatycznym wydarzeniu pojawia się lęk społeczny. Tego typu lęk występuje, gdy przewidujesz możliwość znalezienia się w sytuacji podobnej do traumatycznego wydarzenia. Co więcej, samotność nie zawsze jest fizyczna. Poczucie samotności emocjonalnej, bez wsparcia, na które można liczyć, i bycie niezrozumianym przez innych pogłębia Twoją traumę.

Jeśli inni ludzie w Twoim otoczeniu nie doświadczyli tego, co Ty, możesz czuć, że nie zrozumieją Twojego bólu. Możesz pomyśleć, że nie ma sensu wyjaśniać im swoich uczuć, ponieważ będą dla nich obce. Jednak, chociaż prawdą jest, że są pewne wydarzenia, które mogą zrozumieć tylko Ci, którzy ich doświadczyli, prawdą jest również, że Twoje środowisko stara się Cię wspierać. Potrzebuje jednak do tego Twojej pomocy.

Twoja rodzina, przyjaciele, partner lub osoba, która chce Ci pomóc, musi wziąć odpowiedzialność za towarzyszenie Ci bez wywierania na Tobie presji. Muszą szanować Twoje granice i słuchać Cię. Z drugiej strony Ty masz również obowiązek komunikować się z nimi i doradzać im w jak największym stopniu, w jaki sposób mogą Ci pomóc i uczynić Twoją podróż bardziej znośną.

Kontakt i wymiana doświadczeń z ludźmi, którzy przeżyli to samo, co Ty, może być naprawdę korzystna i pomóc Ci poczuć się zrozumianym. Dlatego chodzenie na spotkania grup wsparcia może przynieść Ci wiele korzyści. Możesz wymieniać się opiniami i doświadczeniami z ludźmi, którzy wiedzą z pierwszej ręki, co Ci się przydarzyło. Ci, którzy są w bardziej zaawansowanym procesie zdrowienia, będą mogli Ci doradzić. Krótko mówiąc, oprócz poczucia zrozumienia, będziesz w stanie poszerzyć swoją wizję i perspektywę tego, co się wydarzyło, i nauczyć się, jak sobie z tym radzić.

Wstyd

Wstyd jest częstym towarzyszem poczucia winy i samotności. Możesz powiedzieć: „Czuję się winny i zawstydzony” lub „Wstydzę się wyznać komukolwiek co się stało na wypadek, gdyby mnie osądzili i izolowali emocjonalnie od otoczenia”.

Nadmierny wstyd zmniejsza Twoje zdolności społeczne i poczucie własnej wartości do tego stopnia, że czujesz, że nie jesteś ważny i zaczynasz kwestionować samego siebie. Może to stanowić znaczące utrudnienie i czasami prowadzić do niepowodzenia w procesie zdrowienia.

Wstyd jest uniwersalny. Nikt nie lubi czuć się oceniany lub krytykowany. Odczucia te skłaniają nas do reakcji. Ale chociaż będą ludzie, którzy będą Cię krytykować, będą też tacy, którzy okażą Ci empatię i będą bardzo pomocni, jeśli chodzi o zarządzanie swoimi uczuciami.

Zrozumienie, co powoduje, że czujesz się zawstydzony lub jakie sytuacje sprawiają, że uczucie to się nasila, to punkty wyjścia do przezwyciężenia go. Może nigdy nie zniknąć całkowicie – Twoja osobowość odegra tutaj ważną rolę. Możesz to jednak kontrolować i nie pozwolić, by Cię zdominowało.

Droga jest długa, ale ma swój koniec

Życie po traumie nie jest ani proste, ani szybkie. Podobnie jak gigantyczna ośmiornica, trauma ma wiele macek i wpływa na wiele aspektów Twojego życia. Nie wystarczy ich odciąć. Stopniowo, z cierpliwością, wytrwałością i wysiłkiem, musisz oderwać przyssawki, które Cię więzią. Aby to zrobić, potrzebujesz pomocy.

Terapia psychologiczna jest nieodzownym sprzymierzeńcem w przezwyciężaniu traumy i jej skutków. Zajęcie się mackami, które sparaliżowały Twoje życie, oznacza, że będziesz mógł pracować z różnymi technikami. Specjalista pomoże Ci zaakceptować to, co Ci się przydarzyło i nauczyć się sobie z tym radzić. W końcu nadejdzie dzień, kiedy codzienność przestanie boleć i będziesz mógł wrócić do normalnego życia.