Jak kochać kogoś, kto ma problemy z przywiązaniem?

Jaką rolę odgrywa przywiązanie w sposobie, w jaki odnosimy się do innych? Czy niepewny styl przywiązania jest przeszkodą nie do pokonania w utrzymaniu zdrowego związku? Dowiedz się tutaj.

Napisane i zweryfikowane przez psycholog Sara González Juárez.

Ostatnia aktualizacja: 30 listopada, 2022

Prawie 40 procent populacji (w tym dzieci i młodzież) ma problemy z przywiązaniem lub cierpi na zaburzenia z tym związane. W dzisiejszym społeczeństwie, w którym zdrowie psychiczne i rozwój emocjonalny są bardziej widoczne, logiczne jest, że dysfunkcyjne style przywiązania są również bardziej wyraźne. Rzeczy, które kiedyś byłyby postrzegane jako „wady” jednostki, dzisiaj są problemami, które należy rozwiązać za pomocą terapii. Mając to na uwadze, szukamy odpowiedzi na pytanie: jak kochać kogoś, kto ma problemy z przywiązaniem?

Jeśli masz partnera, który jest w takiej sytuacji, prawdopodobnie zauważysz u niego sposób mówienia i działania, odzwierciedlający jego przeszłe doświadczenia. Chcesz go kochać, ale to nie jest łatwe. Trudno Ci akceptować nagłe i nieoczekiwane wybuchy gniewu po miesiącach unikania konfliktu, który chciałaś już wcześniej rozwiązać. Równie trudne jest ciągłe powtarzanie, że go kochasz, gdy on najwyraźniej wciąż w to nie wierzy.

Abyście mogli zbudować zdrowy związek, który pomoże Wam obojgu się rozwijać, poniżej przedstawimy kilka wskazówek, jak kochać kogoś z niezdrowym stylem przywiązania. W końcu każdy ma prawo być kochanym, a przede wszystkim kochać, bez zadawania bólu.

Różne rodzaje stylów przywiązania

Prawdopodobnie słyszałaś już kiedyś o stylach przywiązania, ponieważ jest to temat, który obecnie jest dość często poruszany. Zgodnie z teorią Johna Bowlby’ego, przywiązanie to emocjonalna więź między matką a dzieckiem. Jego zadaniem jest zapewnienie opieki i rozwoju psychicznego niemowlęcia.

Jakikolwiek styl przywiązania zostanie ustalony w dzieciństwie, determinuje on pewne cechy osobowości i zachowania w dorosłym życiu.

Style przywiązania

• Bezpieczne przywiązanie. Ten styl jest typowy dla osób, które dorastały w środowiskach z bliskimi, przewidywalnymi i spójnymi postaciami odniesienia. W rezultacie nauczyli się, że środowiska społeczne nie są groźne i że inni mają tendencję do reagowania na pokładane w nich zaufanie. Nauczyli się również, że to, co robią, wpływa na to, jak czują się inni, więc nie wszystkie formy komunikacji są odpowiednie, nawet jeśli ostatecznie przekazują tę samą wiadomość.
• Niespokojne przywiązanie. W tym przypadku opiekunowie są niekonsekwentni, a przez to nieco nieprzewidywalni. Ludzie, którzy dorastają w tego rodzaju środowiskach społecznych, mają tendencję do wykonywania działań, które są całkowicie niezwiązane z tym, co im się przydarza.
• Przywiązanie unikające. Ten rodzaj przywiązania wskazuje, że opiekunowie nie zaspokajali potrzeb niemowlęcia, więc dziecko uczy się, że niczego nie można oczekiwać od innych, nawet w najbardziej krytycznych momentach. Ludzie z tego typu przywiązaniem zinternalizowali ideę, że są sami w obliczu wszelkich przeszkód i trudności, które mogą napotkać, i że nie powinni na nikogo liczyć. Zwykle są niezwykle autonomiczni i rozważni. Jednak jednocześnie naprawdę trudno jest połączyć się z nimi na poziomie emocjonalnym.
• Zdezorganizowane przywiązanie. Jest to połączenie dwóch poprzednich stylów przywiązania. W przeciwieństwie do ludzi z unikającym wzorcem przywiązania, osoby te głęboko cierpią, gdy nie udaje im się stworzyć intymności z kimś, kim są zainteresowane. Często stosują określony modus operandi. Mają tendencję do oddalania się, a następnie żalenia się swojemu partnerowi, że nie było go w pobliżu, kiedy był potrzebny. (Osoba z przywiązaniem unikowym również oddalałaby się, ale nie zrobiłaby tego, aby sprowokować partnera i zwiększyć dystans między nimi). Emocją, która dominuje w ich życiu, jeśli chodzi o kontakty społeczne, jest zazwyczaj frustracja.

Jak kochać kogoś, kto ma problemy z przywiązaniem?

Teraz, gdy znamy już różne rodzaje przywiązania, postawmy się na miejscu partnerów osób wykazujących takie zachowania. Jeśli nawiązałaś związek z kimś, kto ma problemy z przywiązaniem, możesz dowiedzieć się, jak wpłynie to na Wasza relację. A także, jak możesz kochać partnera, nie raniąc siebie.

Kochanie osoby z lękowym stylem przywiązania

Niezależnie od tego, czy jest to Twój partner, przyjaciel czy członek rodziny, kochanie kogoś z lękowym przywiązaniem może być wyczerpujące. Żadne słowa świadczące o Twojej miłości nigdy mu nie wystarcza. Nie możesz być zbytnio oddana. Jeśli Twój partner całkowicie przejmuje nad Tobą kontrolę lub stwarza konflikty, stabilność jest prawie niemożliwa.

W takim przypadku najlepiej jest jasno określić bezwarunkowość swojej miłości i zaangażowania. Powinnaś akcentować pozytywne interakcje i delikatnie obchodzić się z negatywnymi, ale nigdy nie zapominać o granicach. Prawdopodobnie będzie to długa droga, ale może w końcu partnery poczuje się przy Tobie bezpiecznie.

Kochanie osoby z unikającym stylem przywiązania

Jak sama nazwa wskazuje, osoby z unikającym przywiązaniem mają tendencję do unikania konfliktów i wycofywania się, jeśli chodzi o wyrażanie własnych emocji. Przyznanie im własnej przestrzeni może być użyteczną techniką zapobiegania pojawianiu się codziennych problemów.

Powinnaś szanować ich autonomię i dać jasno do zrozumienia, że mogą Ci zaufać. Inne techniki obejmują bagatelizowanie problemów, które zwykle wyolbrzymiają, a także uznanie poświęceń i wysiłków, jakie podejmują. To automatycznie zmniejszy ich poziom gniewu i dystans, jaki stawiają między sobą a innymi.

Kochanie osoby ze zdezorganizowanym stylem przywiązania

Prawdopodobnie jest to przywiązanie, które powoduje najwięcej problemów w związkach. Jest tak, ponieważ ambiwalencja między wymaganiami danej osoby a jej sposobem nawiązywania relacji jest niezwykle duża, co powoduje wiele problemów. Mają niestabilny rodzaj humoru, szybko się wycofują, a ich styl komunikacji jest zdominowany przez złość i niepokój.

Wreszcie, chociaż we wszystkich trzech przypadkach pomoc psychologa jest przydatna, w przypadku zdezorganizowanego przywiązania jest ona praktycznie niezbędna, jeśli związek ma funkcjonować. Każdy związek wymaga jednak wysiłku z obu stron. Nie bój się kochać kogoś z problemami z przywiązaniem. W końcu wszyscy mamy pewne aspekty, nad którymi musimy popracować.