Zasada Goldwatera: nie spekuluj na temat zdrowia psychicznego innych osób

Nie powinniśmy nigdy przypisywać etykiet lub zaburzeń psychicznych tym, których nie znamy lub którzy nie zostali poddani badaniu. Zasada Goldwatera odradza takie zachowania.

Napisane i zweryfikowane przez psycholog Valeria Sabater.

Ostatnia aktualizacja: 27 grudnia, 2022

Zasada Goldwatera to deklaracja etyczna wydana w 1972 roku przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne (APA). Mówi, że stan psychiczny innych nie powinien być spekulowany bez odpowiedniej oceny. Dotyczy to głównie osób publicznych, którym często arbitralnie przypisuje się różne zaburzenia lub problemy kliniczne bez dowodów.

To częste zjawisko zarówno w sferze publicznej, jak i prywatnej. Na przykład miało to miejsce kilka lat temu, kiedy Donald Trump został prezydentem i zaczęły się spekulacje na temat pewnych możliwych zaburzeń, na które mógł cierpieć. Takie doniesienia trwały przez całą jego kadencję.

Zdarzyło się to również z Władimirem Putinem i Kim Dzong-Unem. Wiele osób mówi o zaburzeniach ze spektrum autyzmu, narcystycznych zaburzeniach osobowości, a nawet zaburzeniach psychopatycznych. W odniesieniu do osób publicznych (i kontrowersyjnych) stosuje się arbitralne terminy i im bardziej sensacyjne, tym lepiej. Podobne hipotezy są zwykle wysuwane, gdy znana osoba popełnia samobójstwo.

Jednak prawda jest taka, że bardzo niewielu ludzi zna prawdziwe okoliczności tych postaci. Większość z nas jest całkowicie nieświadoma ich złożoności, historii i osobliwości. Każdy z nas jest odpowiedzialny tylko za własne życie i cechy psychologiczne. Dlatego absolutnie nikt nie powinien wydawać osądów z pozycji ignorancji i dystansu.

Przyjrzyjmy się bliżej temu tematowi.

Zasada Goldwatera

Zasadę Goldwatera wdrożono z zamiarem zakazania psychiatrom i psychologom diagnozowania kogoś, kogo osobiście nie zbadali. Reguła, która powstała w latach 70., nabrała jeszcze większego znaczenia w 2017 roku, kiedy Donald Trump został prezydentem Stanów Zjednoczonych.

Nagle zaczęły pojawiać się artykuły o jego zdrowiu psychicznym. Media przeprowadziły wywiady z profesjonalistami z dziedziny psychologii, aby określić, co stoi za zachowaniem prezydenta. Komisja Etyki APA przypomniała jednak całej społeczności, że spekulatywne diagnozowanie osób publicznych jest błędem.

W każdej przypadkowej spekulacji, gdzie nie ma wcześniejszej oceny jednostki, uprzedzenia są często widoczne. Co więcej, dzięki tym nienaukowym i rygorystycznym komentarzom istnieje również tendencja do stygmatyzacji wielu zaburzeń psychicznych. Na przykład postacie takie jak Diana, księżna Walii, a ostatnio Robin Williams były stałym obiektem tego typu spekulacji.

Zasada Goldwatera i jej początki

Emory University (USA) i University of Melbourne (Australia) przeprowadziły badania, które uwypukliły historię i znaczenie zasady Goldwatera. Jej historia sięga 1964 roku, kiedy senator z Arizony, Barry Goldwater, kandydat republikanów, chciał obalić ówczesnego prezydenta Stanów Zjednoczonych, Lyndona B. Johnsona.

Goldwaterowi się nie udało. Jego pomysły na kwestie podatkowe nie cieszyły się popularnością. Podobnie jego agresywna postawa wobec ZSRR. Jednak faktem, który całkowicie zniweczył jego karierę polityczną, był artykuł, w którym 1189 psychiatrów wyraziło swoją opinię na temat jego zdrowia psychicznego. Ogłosili, że nie nadaje się na urząd prezydenta.

Grupa psychiatrów twierdziła, że był przywódcą, którego sposób myślenia przypominał Hitlera, Castro i Stalina. Stwierdzili również, że reprezentuje idee sadyzmu i nieświadomej wrogości. Pomysły te zostały przedstawione w ich publikacji. Niemniej jednak żaden z psychiatrów nie zbadał Barry’ego Goldwatera.

Nic dziwnego, że magazyn został pozwany za zniesławienie. Zostali skazani na grzywnę w wysokości 75 000 dolarów, a Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne (APA) zostało zmuszone do wdrożenia zasady Coldwater, która zakazała takich spekulacyjnych diagnoz.

Dyskusja na temat reguły i zasad etycznych

Zasada Goldwatera chroni nas wszystkich, nie tylko osoby publiczne. Nikt nie ma prawa spekulować na temat naszego zdrowia psychicznego ani próbować znaleźć etykietki, która wyjaśniałaby, dlaczego zachowujemy się w taki sposób. Chociaż prawdą jest, że żyjemy w czasach, w których o problemach psychologicznych mówi się o wiele więcej, istnieją na to odpowiednie i nieodpowiednie sposoby.

Niestety, często zbyt łatwo jest wpaść w pułapkę tego rodzaju szkodliwych uprzedzeń. Na przykład normalizujemy rzeczywistości kliniczne, takie jak depresja lub lęk, ale nadal przypisujemy te zaburzenia niewłaściwym zachowaniom i postawom. Mówimy takie rzeczy jak „On jest słaby”. „On po prostu nie radzi sobie z życiem”. “Jest taki jak jego matka, ona też sobie nie poradziła”.

Nadal wzmacniamy również negatywne uprzedzenia dotyczące schorzeń takich jak schizofrenia lub zaburzenie osobowości typu borderline. Mamy tendencję do określania cierpiących jako problematycznych, a nawet niebezpiecznych, nie rozumiejąc złożoności tych rzeczywistości.

Wszyscy myślimy i wypowiadamy swoją opinię, nie znając prawdy. Spekulujemy o innych w sposób arbitralny, a także nieludzki, bez szacunku i wrażliwości.

Zasada Goldwatera dotyczy nie tylko psychologów i psychiatrów. Wszyscy musimy przestać komentować i spekulować na temat zdrowia psychicznego innych bez poznania prawdy. To kwestia szacunku, a także etyki.