Etykietowanie dziecka jako leniwego jest niebezpieczne

Często ignorujemy niebezpieczeństwo, jakim jest etykietowania dziecka. Rzeczywiście, ile razy mówiliśmy takie rzeczy jak: „On jest takim awanturnikiem”, „Ona jest leniwa”, „Mój syn jest nieśmiały” lub „On jest taki hiper, po prostu nigdy nie przestaje”.

Etykietowanie dziecka zwykle pojawia się, gdy rodzice widzą pewne niepożądane zachowania u swoich dzieci. To prowadzi ich do mówienia bez zastanowienia, nie zdając sobie sprawy z niebezpieczeństw, jakie może to spowodować. Jednak etykietowanie dziecka sprawia, że ono zaczyna się stosować do przekazu danej etykiety.

Jeśli dziecko zaczyna przeszkadzać, nie jest z natury „złe”, po prostu źle się zachowuje. Jeśli dziecko nie zda matematyki, nie oznacza to, że jest „leniwe”. Wręcz przeciwnie, być może stosowana metoda uczenia się nie jest dla niego odpowiednia. W rzeczywistości moglibyśmy wymienić wiele innych przykładów. Jednak ten artykuł koncentruje się na bardziej konkretnym przypadku, gdy dzieci są określane jako leniwe.

Etykietowanie dziecka a efekt Pigmaliona

Sposób, w jaki odnosisz się do świata i sposób, w jaki postrzegają Cię osoby przywiązane, szczególnie w młodym wieku, ma ogromny wpływ na Twoją samoocenę. Dlatego, kiedy rodzice etykietują dziecko, narzucają mu cechy, które mogą być nieprawdziwe. Mają jednak niefortunną tendencję do stania się samospełniającymi się proroctwami.

W 1965 roku Robert Rosenthal wprowadził pojęcie efektu Pigmaliona. Odnosi się to do zjawiska, w którym przekonania i oczekiwania nałożone na daną osobę wpływają na jej działanie. Na przykład, jeśli dziecko ma trudności z nauką i zostanie oznaczone jako leniwe, ostatecznie przyjmie tę rolę i stanie się leniwe.

Etykietowanie dziecka — niebezpieczeństwa

• Dziecko może czuć się niedowartościowane. Wpływa to na jego tożsamość i samoocenę. Co więcej, może to prowadzić do uczucia niepokoju i dyskomfortu.
• Dziecko przyjmuje rolę swojej „etykiety” (efekt Pigmaliona). Wierzy w etykietę i ogranicza się do wykonywania związanych z nią zachowań.
• Etykietowanie wzmacnia zachowania, których rodzice chcą uniknąć. Ich przekonania na temat dziecka stają się samospełniającymi się przepowiedniami.
• Rodzice mogą przeoczyć pewne problemy związane z nauką, które mogą mieć wpływ na rozwój dziecka.
• Nie biorą pod uwagę uczuć dziecka. Czy dziecko jest zmotywowane? A może skrywa jakiś problem, który nie jest oczywisty? Czy rozumie ideę nauki i konsekwencje jej niepodejmowania?
• Etykietowanie skupia się tylko na jednym elemencie charakteru dziecka. Inne elementy są zapomniane.

Motywacja

Dziecko etykietowane jako leniwe może skrywać pewne trudności. Może to sprawić, że będzie wyglądać na jeszcze bardziej leniwie. W rzeczywistości istnieje wiele trudności w nauce, które powodują brak motywacji. Zawsze powinieneś o tym pamiętać. Niezależnie od tego, czy dziecko ma trudności w nauce, czy nie, zawsze należy brać pod uwagę aspekt motywacji.

Motywacja kieruje i utrzymuje zachowanie danej osoby w kierunku określonych celów. Ponieważ motywacja daje energię i kierunek zachowaniu, jest uważana za jego przyczynę. Dlatego motywacja ma duży wpływ na uczenie się i rozwój dzieci oraz determinuje ich rozwój.

Co możesz zrobić, jeśli Twojemu dziecku brakuje motywacji?

Oto kilka wskazówek:

• Strzeż się oczekiwań. Wysokie oczekiwania mogą przynieść efekt przeciwny do zamierzonego. Dziecko może nawet nie próbować działać, ponieważ tak bardzo będzie się bało porażki. Dzieje się tak, ponieważ dzieci są niezwykle wrażliwe na nałożone na nie oczekiwania.
• Etykietowanie dziecka jako leniwego jest niebezpieczne. Unikaj tego za wszelką cenę.
• Upewnij się, że pozytywnie wzmacniasz każde małe osiągnięcie swojego dziecka. Ponadto stale je zachęcaj, aby ich motywacja do kontynuowania stale rosła.
• Skoncentruj się na procesie, a nie na efekcie końcowym. Licz każdy dzień nauki i wysiłku jako mały krok na drodze do sukcesu. Postrzegaj każdy dzień jako nowe wyzwanie.
• Skontaktuj się z profesjonalistami. Będą w stanie ocenić twoje dziecko i odkryć, czy istnieją jakieś ukryte trudności w nauce.
• Zachęcaj do komunikacji. Unikaj krzyków i negatywnych słów. Zamiast tego używaj asertywności i pozytywnego nastawienia w rozmowach. Sposób, w jaki się komunikujesz, określa cel dziecka. Na przykład, jeśli chcesz, aby Twoje dziecko podzieliło się z Tobą swoimi emocjami, a Ty na nie krzyczysz, prawdopodobnie w ogóle nie wyjaśni, jak się czuje.
• Wzmocnij techniki nauki dziecka. Dowiedz się, które metody najbardziej mu odpowiadają i wzmocnij je.
• Ustal standardy edukacyjne i promuj autonomię swojego dziecka. Powinno ono rozumieć, że jego zachowanie pociąga za sobą konsekwencje, że musi brać odpowiedzialność za swoje działania. Muszą zdać sobie sprawę, że jego codzienne obowiązki należą do niego i musi je wykonywać samodzielnie.

Podsumowanie

Jak widać, można podjąć wiele kroków, aby dziecko pracowało ciężej i się rozwijało. Jednak nazywanie go leniwym zdecydowanie nie pomoże mu w żaden sposób się poprawić. W rzeczywistości to tylko zmniejszy jego motywację. W konsekwencji wykaże się mniejszą inicjatywą i chęcią do podejmowania jakichkolwiek wyzwań.