Przejawiamy empatię, a jednak krzywdzimy innych. Dlaczego tak robimy?

Dlaczego nawet jeśli przejawiamy empatię w stosunku do bliskich, ostatecznie często po prostu ich krzywdzimy. Naukowcy z University of Virginia wykazali, że w niebezpiecznej sytuacji umysł nie rozróżnia bezpieczeństwa własnego od bezpieczeństwa ludzi, na których nam zależy.

Choć więc generalnie przejawiamy empatię, ostatecznie robimy to wybiórczo. Zdolność do postawienia się w czyjejś sytuacji zwykle zależy od tego, czy dana osoba jest obca, czy bliska. Według naukowców mózg oddziela znanych ludzi od tych, z którymi nic nas nie łączy. Oznacza to, że ludzie w twoim środowisku społecznym są połączeni z twoim poczuciem siebie na poziomie neurologicznym.

W tym sensie James Coan, profesor na Uniwersytecie w Wirginii, stwierdza, że „dzięki znajomości, inni ludzie stają się częścią nas samych”. W rzeczywistości wydaje się, że ludzie ewoluowali, aby mieć własną tożsamość, w której bliscy tworzą część własnej sieci neuronowej. Dlatego potrzebujesz przyjaciół i sojuszników.

Kiedy przejawiamy empatię?

Naukowcy odkryli, że obszary mózgu odpowiedzialne za reagowanie na zagrożenia stają się aktywne, gdy przyjaciel jest w niebezpieczeństwie, w zasadzie w taki sam sposób, jak wtedy, gdy zagrożenie jest skierowane przeciwko tobie. Jednak gdy zagrożenie dotyczy nieznajomego, te obszary mózgu wykazują niewielką aktywność.

Według Coana odkrycia te pokazują ogromną zdolność mózgu do integracji innych w taki sposób, że osoby, które są blisko ciebie, skutecznie stają się częścią ciebie. Dlatego też, gdy przyjaciel lub ukochana osoba jest w niebezpieczeństwie, ty również czujesz się zagrożony.

Według własnych słów Coana: „Jeśli przyjaciel jest zagrożony, staje się to tak samo, jak gdybyśmy sami byli zagrożeni. Możemy zrozumieć ból i trudności, przez które przechodzi, w taki sam sposób, w jaki rozumiemy nasz własny ból”.

Dlaczego ranisz tych, których kochasz?

Powyższe ustalenia skłaniają do postawienia następującego pytania. Dlaczego czasami ranisz ludzi, których kochasz? Dlaczego się na nich złościsz? Co się dzieje, gdy zachowujesz się wobec nich okrutnie?

W rzeczywistości, postawy te, zwykle pojawiające się epizodycznie, ukazują najbardziej wrażliwą część bycia człowiekiem. W rzeczywistości są odpowiedzią na oddzielenie drugiej osoby od naszej sieci neuronowej. To naturalna reakcja samoobrony.

Jednym ze sposobów przełamania tego wzorca zachowania jest wzmocnienie poczucia własnej wartości. Co więcej, musisz zdać sobie sprawę, że twoje negatywne zachowania wobec bliskich są w rzeczywistości przejawem nienawiści, którą czujesz do siebie.

Te wzorce zachowań są często wyuczone w rodzinie i przekazywane z pokolenia na pokolenie.

To badanie oferuje kilka interesujących wskazówek, jak przerwać wspomniany cykl. Na przykład, jeśli nie spróbujesz się bronić, będziesz w stanie utrzymać innych jako część swojej własnej sieci neurologicznej. To wzmocni twoje poczucie bycia godnym miłości. W ten sposób zarówno Ty, jak i druga osoba poczujecie się bezpieczniej.

Potrzebujesz innych bardziej niż czegokolwiek innego

Jednym z najciekawszych aspektów tego badania jest sugestia, że brak empatii wobec bliskich odzwierciedla brak miłości własnej. Ta nienawiść, którą czujesz do siebie, jest neurobiologiczna. Co więcej, jest to powód, dla którego krzywdzisz swoich bliskich. Jednak zrozumienie tego powinno oznaczać, że nie będziesz kontynuował tego cyklu gniewu wobec nich.

Kiedy czujesz się zagrożony, twoją instynktowną reakcją jest obrona. Jeśli nienawidzisz siebie, logiczne jest, że twoja empatyczna reakcja na tych, których kochasz, zawiedzie. Dlatego tak ważne jest budowanie poczucia własnej wartości i miłości do siebie.