Ludzie ciekawi świata mają niezwykłą wręcz moc. Parafrazując Alberta Einsteina: aby się wyróżniać spośród innych, potrzebujesz pasji i ciekawości, a nie tylko talentu.
Ludzie ciekawi świata zawsze skupiają na sobie uwagą i mają wewnętrzną siłę. Tym, co odróżnia te osoby od reszty, jest to, że zawsze są zainteresowane drobnymi szczegółami i skupiają się na dużych wyzwaniach.
Stephen Hawking zdefiniował kiedyś ciekawość jako „chęć do tego, by nigdy się nie poddawać”. Chodzi o to, aby patrzeć w górę na gwiazdy, a nie w dół pod swoje stopy. Próbujesz nadać sens temu, co widzisz i zastanawiasz się, co sprawia, że Wszechświat istnieje.
W analogiczny sposób sformułowali tę myśl Thomas Hobbes, który opisał tę zdolność jako „żądzę umysłową” oraz Victor Hugo, który określił ją jako „formę odwagi”.
Istnieje wiele wyjaśnień na temat tego, czym jest ciekawość. Jednak tylko jedno z nich odkrywa jej prawdziwą istotę i przypomina, że jest ona podstawą uczenia się i postępu istot ludzkich. Jej działanie, ten główny impuls u dzieci, jest wręcz niezbędne do promowania ich rozwoju psychicznego i tej codziennej “iskry”.
Ciekawość to ta iskra, która pozwala zachować zapał do wiedzy.
„Lekarstwem na nudę jest ciekawość. Nie ma natomiast lekarstwa na ciekawość ”.
-Dorothy Parker-
Ludzie ciekawi świata ośmielają się kwestionować status quo, ponieważ stale obserwują, zadają pytania i się uczą. Wydaje się, że mają zdolność odkrywania, modyfikowania i tworzenia, często wkraczając na nieznane sobie terytorium.
Ludzie ciekawi świata bardzo różnią się między sobą
Co jest takiego specjalnego w ludziach ciekawskich świata? Cóż, po pierwsze, ich najbardziej charakterystyczną cechą jest umiejętność zadawania pytań, o zadaniu których nikt wcześniej nawet nie pomyślał.
Na przykład Isaac Newton był fizykiem, astronomem, filozofem, matematykiem, wynalazcą, a nawet alchemikiem. Jego pasja do wiedzy i ciekawość nie miała granic.
W ten sposób wymyślił swoje słynne zasady dynamiki i pojęcie grawitacji wkrótce po znanym chyba wszystkim wydarzeniu, które pobudziło jego ciekawość. Czyli kiedy jabłko spadło z drzewa i uderzyło go w głowę.
Charles Darwin to kolejny dobrze znany przykład bezgranicznej ludzkiej ciekawości. Jednym z jego najczęstszych nawyków było pisanie listów do uczonych na całym świecie. Listy zawierały niekończące się pytania dotyczące roślin, ptaków, owadów, ludzkich zachowań, ekspresji i emocji. Dlaczego je wysyłał? Ponieważ po prostu musiał wiedzieć!
Te dwa przykłady są tym, co naukowcy określają jako „pragnienie wiedzy”. Jest to wysoko rozwinięty rodzaj motywacji u niektórych osób. Jest on także dobrze zdefiniowany przez opisane poniżej procesy.
Ludzie ciekawi świata rozwijają się dzięki wiedzy i odkryciom
Ciekawość to rodzaj motywacji opartej na nagrodach, w rozumieniu psychologii uczenia się. To uczucie odkrycia czegoś nieoczekiwanego, znalezienia odpowiedzi na pytanie i doświadczenia związanego z rozwiązywaniem zagadki. A zatem to wyzwanie lub długo utrzymywane wątpliwości poruszają ciekawską osobę do działania.
Jest to ten sam wniosek, który wyciągnięto na podstawie wyników niedawno przeprowadzonego na Uniwersytecie Kalifornijskim badania, opublikowanych w czasopiśmie Cell. Dr Matthias Gruber i jego koledzy pokazują w nim, że mózgi ludzi bardzo ciekawych świata działają zupełnie inaczej. Ich układ dopaminergiczny ma większą intensywność i liczbę połączeń.
Pokazuje to, jak mózg osoby ciekawej świata w każdym wieku odczuwa satysfakcję z samego procesu uczenia się. Dzieje się tak dlatego, ponieważ rozwija się to w ekscytujący proces wyszukiwania, w którym pojawiają się przeszkody. Ale taka osoba je ostatecznie pokonuje. Ośrodki nagrody i hipokamp to dwa najbardziej aktywne obszary mózgu u tych ludzi.
Bez ciekawości ludzie tracą impuls do działania
Donald W. Winnicott miał coś do powiedzenia na ten temat już w latach 50. (Clonazepam) i 60. ubiegłego wieku. Ten człowiek był znanym pediatrą, który nieco później został wybitnym psychoanalitykiem. Według niego, gdy człowiek traci wrodzoną ciekawość, wówczas zanikają jego życiowe impulsy, takie jak kreatywność, spontaniczność i poczucie szczęścia.
Dlaczego tak się dzieje? Cóż, zgodnie z doświadczeniem przeprowadzonym Winnicotta, niektórzy ludzie tworzą sobie fałszywą tożsamość. Oczywiście stają się sfrustrowanymi istotami przykutymi do swoich rutynowych, nierozwiązanych problemów i jeszcze bardziej nieuleczalnych traum.
W istocie ich apatia oddziela ich od świetlistej i autentycznej jaźni, którą głęboko ukrywają przed światem. Krótko mówiąc, niesatysfakcjonujące życie osłabia potencjał każdego, a motywacja niknie wraz z nastrojem i ciekawością.
Połącz się ponownie ze swoją ciekawością świata
Każdy z nas jest kreatywny i posiada w sobie wielki potencjał do odkrywania. Jednak Twoja codzienna rutyna często osłabia Twojego ducha, zgodnie z projektem narzuconym Ci przez Twoją kulturę i otoczenie.
Dzieje się tak, ponieważ ludzie, którzy potrafią rzucić wyzwanie status quo i konwencjonalności, są dość niebezpieczni dla pozostałych. Co więcej, większość tych własnie pozostałych uważa to za pewnik.
Jednak będzie o wiele lepiej dla Ciebie, gdy będziesz w stanie uwolnić znów swoje zmysły i doświadczyć tego wszystkiego. Musisz dowiedzieć się, co lubisz i dążyć do tego. Co pobudza Twoją pasję i zainteresowania? Czy nie byłoby wspaniale widzieć świat przez soczewki swojego wewnętrznego dziecka i znów poczuć ekscytację swoimi odkryciami?
Na przykład obecnie możesz znaleźć odpowiedzi na wszelkie wątpliwości lub pytania, które możesz mieć. Wystarczy użyć do tego celu wyszukiwarek internetowych. Jednak odpowiedzi, które uzyskasz dzięki własnej eksploracji, są bardziej wartościowe.
Musisz zaspokoić swoją ciekawość badaniami, podróżami, poznawaniem nowych ludzi oraz krytycznym i wielotorowym sposobem myślenia. I na koniec musisz się po prostu obudzić i znów odzyskać dawną motywację.
Dlatego własnie spójrz teraz w gwiazdy, zgodnie z radą Stephena Hawkinga. Lecz nudę ciekawością, tak jak zrobiła to pisarka Dorothy Parker.
