Hipokamp: poznaj podstawową strukturę i funkcje tego obszaru mózgu

Formacja hipokampalna ma wyraźną strukturę w kształcie litery C. Leży ona w płacie skroniowym kory mózgowej kresomózgowia. Sam hipokamp składa się z trzech głównych podpól (CA1 – CA3). Ale czy obszar hipokampu ogranicza się jedynie do hipokampu?

Hipokamp: analiza anatomiczna tej formacji

Jednak formacja hipokampu nie ogranicza się wyłącznie do samego hipokampu. Formację hipokampu tworzą również zakręt zębaty, kompleks podsiatkówkowy i kora śródwęchowa.

Zatem ludzki hipokamp ma przybliżoną długość pięciu centymetrów. W środkowej części formacji hipokampa możemy znaleźć stopkę. Ma ona kształt podobny do nogi i może wyglądać inaczej u różnych osób.

Architektura formacji hipokampa

Zakręt zębaty

Zatem pierwszą częścią jest zakręt zębaty położony jest w przyśrodkowej części płata skroniowego. Z drugiej strony, na poziomie cytoarchitektonicznym zakręt zębaty jest trójliniowym obszarem korowym. W formacji hipokampa zakręt zębaty tworzy typową strukturę w kształcie litery C, która jest oddzielona od pierwszej części hipokampu i podpory przez szczelinę hipokampu.

Główna warstwa komórek tej struktury jest wypełniona komórkami ziarnistymi. Kolczaste dendryty tych komórek rozgałęziają się w zębatej warstwie molekularnej. Komórki ziarniste i warstwy molekularne razem reprezentują powięź zębatą.

Na koniec trzecia najbardziej wewnętrzna warstwa zakrętu zębatego nazywana jest warstwą polimorficzną lub hilusem. W jego pobliżu ułamek warstwy komórek piramidalnych jest zasłonięty warstwą komórek ziarnistych.

Hipokamp

Hipokamp można podzielić na trzy pola: CA1, CA2 i CA3. Pola te mają jedną warstwę komórkową: warstwę komórek piramidalnych. Powierzchnia granicząca ze światłem komorowym jest utworzona przez aksony komórek piramidalnych i nazywana jest alveus. Historycznie obszar ten dzielił się na:

• Warstwę jasną.
• Warstwę promienistą.
• Etap lakunosumolekularny.

Przejrzysta warstwa CA3 składa się z włókien, które tworzą synapsy z proksymalnymi dendrytami na wierzchu komórek piramidalnych tej warstwy. Warstwa CA2 jest stosunkowo zwarta. Ponadto zawiera warstwę komórek piramidalnych. Jego granice są trudne do określenia.

Z drugiej strony warstwa CA1 jest podobszarem hipokampu. Warstwa komórek piramidalnych w tym obszarze może zostać podzielona na warstwę zewnętrzną i wewnętrzną.

Podpunkt

Warstwa CA1 i element podrzędny zachodzą na siebie, tworząc strefę przejściową. Można podzielić ją na następujące warstwy:

• Na powierzchni znajduje się szeroka warstwa molekularna, na której rozciągają się dendryty komórek pod piramidowych. Z kolei tę warstwę piramidalnych komórek można podzielić na dwie podwarstwy: zewnętrzną i wewnętrzną.
• Komórki warstwy zewnętrznej zawierają nagromadzenie pigmentu lipofuscynowego w ich dendrytach wierzchołkowych.
• Przedpodkładka składa się z warstwy powierzchniowej zawierającej zmodyfikowane neurony piramidalne.
• Przypodkładka zawiera warstwę komórkową trudną do odróżnienia od przedpodkładki.

Kora śródwęchowa

Jednak jeśli chodzi o termin „kora śródwęchowa” jest on synonimem obszaru Brodmanna. Rozciąga się głównie w kierunku środkowej części ciała migdałowatego i w kierunku przedniej granicy jądra kolankowatego bocznego.

Ten obszar jest podzielony na grupy. Jednak ta organizacja różni się nieco od innych obszarów, które tworzą mózg. Możemy wyróżnić sześć warstw.

Hipokamp, a łączność

Obwód wewnętrzny hipokampu

Jednak należy wiedzieć, że łączność informacji hipokampu następuje po jednokierunkowej i glutaminergicznej (pobudzającej) ścieżce, która jest częścią zamkniętego obwodu. W tym wewnętrznym łańcuchu połączeń zakręt zębaty jest bardzo ważny. Otrzymuje on większość informacji przesyłanych z kory śródwęchowej.

Połączenia zewnętrzne

Zewnętrzny obwód hipokampu składa się z:

• Kilku obszarów korowych.
• Kompleks ciała migdałowatego.
• Środkowy obszar przegrody.
• Wzgórze.
• Obszar ponadświatowy.
• Jądro monoaminergiczne pnia mózgu.

  

Wydaje się, że hipokamp otrzymuje informacje sensoryczne z różnych obszarów korowych.

Połączenia korowe

Te projekcje służą głównie do wprowadzania informacji sensorycznych do formacji hipokampa.

Połączenia podkorowe

Na koniec fimbria i sklepienie tworzą klasyczny system eferentny formacji hipokampu. Co więcej istnieją również doskonałe połączenia między formacją hipokampu a ciałem migdałowatym. Zatem inne projekcje podkorowe w kierunku formacji hipokampa to te, które obejmują przegrodowy kompleks przyśrodkowy. Na koniec połączenia, które występują między formacją hipokampu a podwzgórzem, są ustalane przez formacje podrzędne.

Mogliśmy zatem zauważyć, że formacja hipokampu jest złożonym zbiorem obszarów, które obejmują podwzgórze. Chociaż wiele badań przeprowadzono na zwierzętach oczywistym jest, że opisane tutaj regiony tworzą głównie ludzką formację hipokampa.