Isaac Newton: człowiek światłocienia

Napisane i zweryfikowane przez psycholog Gema Sánchez Cuevas.

Ostatnia aktualizacja: 06 lutego, 2020

Isaac Newton to dla większości osób albo największy naukowiec wszech czasów, albo udręczony człowiek. Niestety jego dzieciństwo było smutne, a on sam nigdy nie był w stanie dopasować się do społeczeństwa.

Isaac Newton jest pełen sprzeczności, co sprawia, że stanowi niezwykle ciekawą postać. Chociaż zazwyczaj pamiętamy go jako ojca nowożytnej fizyki, to w rzeczywistości poświęcał więcej czasu na studiowanie kwestii mistycznych. Postrzegamy go jako wzór racjonalnego myślenia, ale w rzeczywistości był dość nieracjonalny.

Za niesamowitym naukowcem, który sformułował prawa powszechnego ciążenia, kryje się człowiek, który fantazjował, marzył i dręczył się tym, co odczuwał i przeczuwał. Chociaż wiele osób uznaje go za największego naukowca wszech czasów, to poświęcił wiele czasu na studiowanie alchemii, tajemnic zapisanych w Biblii i… szaleństwu.

Isaac Newton stanowi prawdopodobnie najlepszy przykład na to, że rozsądek i jego brak mogą współistnieć w tej samej osobie i nie wykluczają siebie nawzajem. To również wzór wysokiej inteligencji połączonej z ciężką pracą bazującą na szczegółowych obserwacjach i metodach, które przynoszą niezwykłe skutki.

Isaac Newton i nieszczęśliwe dzieciństwo

Isaac Newton przyszedł na świat w niesprzyjających okolicznościach. Jego ojciec zmarł na trzy miesiące przed jego narodzinami. Isaac urodził się przed terminem i był tak mały i słaby, że nikt nie wierzył, że przeżyje. Jednak wbrew wszelkim okolicznościom nie umarł.

Jego matka wyszła ponownie za mąż za Barnabasa Smitha, który nie chciał opiekować się dziećmi innych ludzi. Dlatego też wysłał Issaca, aby mieszkał z jego własnymi rodzicami, których Newton uważał za swoich dziadków. Ich relacja z chłopcem była dość toksyczna. W późniejszych latach Newton spisał listę swoich grzechów, na której znalazła się chęć spalenia dziadków żywcem.

Kiedy Issac miał 10 lat, jego ojczym zmarł. Tym samym mógł ponownie zamieszkać ze swoją matką i dwoma nowymi braćmi. W wieku 12 lat matka wysłała go do szkoły z internatem. Uczył się w niej łaciny i matematyki oraz zaczął studiować Biblię. Był słabym i samotnym dzieckiem, które nie wybijało się na tyle klasy. Właśnie dlatego nauczyciele zwykle sadzali go w tylnych rzędach.

Niespokojny i wrogo nastawiony młody człowiek

Isaac Newton jąkał się przez większość swojego życia. Był dość chorowity i nie umiał nawiązać kontaktów ze swoimi rówieśnikami. Kiedy już się do nich zwracał, zazwyczaj mówił nieśmieszne dowcipy lub atakował ich w ten lub inny sposób. Po walce z kolegą z klasy, podczas której udało mu się pobić go publicznie i upokorzyć, postanowił poświęcić się bardziej nauce.

Spędzał sporo czasu zamknięty w swoim pokoju. Właśnie tam zaczął budować mechanizmy, modele i różne urządzenia. Poza tym pilnie się uczył i był ciekaw praktycznie wszystkiego.

W młodym wieku poznał Catherine Storer, jedyną kobietę, z którą mógł mieć romans. Stworzył dla niej domek dla lalek i podarował jej w prezencie. Ich związek nie przetrwał, a wielu historyków uważa, że Isaac zmarł będąc prawiczkiem.

Mając 18 lat Isaac Newton zapisał się na Uniwersytet w Cambridge. Praktycznie uczył się samodzielnie, ale znalazł kilku nauczycieli, którzy przekazali mu swoją wiedzę. Niedługo potem nawiązał kontakt z Królewską Akademią Nauk, która zainteresowała się jego odkryciami i urządzeniami. W tym okresie pojawiły się pierwsze debaty naukowe, w których Newton brał udział przez całe swoje życie.

Udręczony geniusz

Isaac Newton przeżył dwa załamania nerwowe. Pierwsze z nich miało miejsce w 1693 r., zaś drugie koło 1703 r. Podczas epizodów nic nie jadł ani nie pił. Cierpiał z powodu głębokiej depresji i paranoi. Odizolował się od wszystkich i nikomu nie ufał.

W międzyczasie sformułował prawo powszechnego ciążenia oraz prawa mechaniki. Chociaż ludzie mu współcześni nie darzyli go sympatią, szybko stał się powszechnie znany ze względu na swój geniusz. Objął wiele pozycji akademickich, a nawet był członkiem angielskiego parlamentu, gdzie nie musiał robić praktycznie niczego.

Newton poświęcił ostatnie 30 lat swojego życia badaniom nad religią i okultyzmem. Wierzył, że został wybrany przez Boga, aby odszyfrować tajemne przesłania zawarte Biblii. Uznał, że świat skończy się w 2060 r. Poza tym zadeklarował, że kościół katolicki to bestia opisana w Apokalipsie św. Jana, a Mojżesz był alchemikiem.

W ostatnich latach przed śmiercią zdruzgotała go mentalnie zawzięta debata z Leibnizem i innymi fizykami. Poza tym miał kamienie nerkowe i zmarł w wyniku powikłań tej choroby. Pamięć o nim jest czczona na wiele sposobów.