Indianie z plemienia Dakota i 6 cnót charakteru, które kultywują

Siouxowie kładą duży nacisk na wartości. Szlachetne cnoty charakteru były kultywowane u każdego z członków społeczności, od czasu, gdy byli dziećmi. Ich żyjący dziś potomkowie nadal trzymają się tej filozofii.

Indianie z plemienia Dakota

Indianie z plemienia Dakota byli ofiarami jednej z najbardziej krwawych kolonizacji, o których mówi historia. Doszło do tego w konsekwencji imponującego oporu, który stawili. Natomiast po militarnej porażce opór ten przerodził się w decyzję o zachowaniu własnych zwyczajów i wartości. Wśród nich znajdujemy imponujące cnoty charakteru, które identyfikowały to waleczne plemię.

Dla Siuksów pewne zalety charakteru mają fundamentalne znaczenie. Każda z nich stanowi filar, na którym budują swoją kulturę. Dlatego nawet dzisiaj Indianie z plemienia Dakota utrzymują w mocy te cnoty i przekazują je z pokolenia na pokolenie.

„Hojny przy ostatnim kęsie jedzenia, bez strachu przed głodem, cierpieniem i śmiercią, był niewątpliwie rodzajem bohatera. Jego motto narodowe to nie „mieć”, ale „być”.

-Charles Alexander Eastman-

Być może właśnie te cechy charakteru, które z taką gorliwością nadal kultywują, pozwoliły zachować im swoją odrębną kulturę. Wszystkie z nich stanowią ideał ludzkiej istoty i są jednoznacznie promowane w procesie edukacji zarówno prywatnej jak i zbiorowej. Jakie zatem zalety zdobyły takie uznanie u Siuksów? Zobaczmy.

1. Indianie z plemienia Dakota – cisza, źródło oświecenia

Indianie z plemienia Dakota nadają ogromną wartość słowu. Nie podzielają poglądu, że komunikację między ludźmi należy traktować w sposób lekki. Kiedy Siouks mówi, chce naprawdę coś powiedzieć, a nie dla zwykłej zachcianki lub żeby wyrzucić z siebie wewnętrzną niestabilność.

Indianie z plemienia Dakota

Dlatego jedną z zalet charakteru, które pielęgnują z wielką sumiennością, jest cisza. Ich ideał to milczeć przez większość czasu i mówić tylko, kiedy to naprawdę konieczne.

Dotyczy to zwłaszcza komunikacji z osobami starszymi. Nie mówi się do nich, jeśli nie jest to absolutnie niezbędne. Natomiast uczy się od nich poprzez słuchanie i obserwowanie ich postępowania.

2. Miłość, jedna z zalet charakteru, którą kultywują Indianie z plemienia Dakota

W kulturze Dakoty miłość romantyczna jest ważna, ale miłość uniwersalna jest jeszcze ważniejsza. Ta miłość sprawia, że ​​każdy z nich czuje się częścią wspólnoty i jest gotów zrobić dla niej wszystko, co w jego mocy.

Najbardziej rozwiniętym wyrazem miłości jest przyjaźń. A to dlatego, że jest to bezinteresowne uczucie, które wymaga szlachetności i lojalności.

Indianie z plemienia Dakota twierdzą, że „przyjaźnie są najcięższym sprawdzianem charakteru”. Przyjaciel jest bratem, za którego w razie potrzeby można oddać życie.

3. Szacunek i porządek wszechświata

Szacunek u Indian z plemienia Dakota to słowo, które obejmuje dwie wielkie cnoty wzajemnie połączone: szacunek, lub cześć i wdzięczność. Myślą, że we wszystkim, co istnieje we wszechświecie, zamieszkuje „wielka tajemnica”, to znaczy, że każda z istniejących rzeczy i istot zawiera niemożliwą do zrozumienia esencję.

Ten brak w wiedzy jest źródłem szacunku. Natura i wszystkie żywe istoty zasługują na to, aby traktować je ze czcią i uwagą. Na szacunek i wdzięczność zasługuje nawet to, czym się posługujemy w codziennym życiu. Dlatego nie można korzystać, na przykład, z jedzenia, jeśli wcześniej nie podziękuje się za tę możliwość.

4. Hojność, ponieważ Indianie z plemienia Dakota uważają, że wszyscy tworzymy jedno

Dla tej wspaniałej społeczności przywiązanie do dóbr materialnych przynosi jedynie smutek i ograniczenia. Dlatego promują hojność we wszystkich jej formach. Wierzą, że przynosi to szczęście i radość. Każdy powinien więc spróbować dać z siebie wszystko, czym jest i co posiada.

Bardzo często podczas ceremonii ślubnych lub podobnych inni członkowie społeczności dają młodożeńcom lub jubilatom wszystko, co mają.

Indianie z plemienia Dakota mogą nawet doprowadzić się do ruiny obdarzając kogoś. Jest to jednak dobrze widziane i celebrowane. Podobnie, mają zwyczaj organizowania przyjęć, na które zapraszają osoby starsze lub potrzebujące.

5. Hart ducha i odwaga, konieczne, aby iść naprzód

Wzorem dla Siouksów jest każdy, kto wykazuje odwagę, niezależnie od próby, która go spotyka. I nie ma znaczenia, czy to mężczyzna, kobieta czy dziecko. Jeśli ktoś jest odważny, wszyscy go podziwiają i chcą być tacy jak on.

Siouks na koniu

W dzieciństwie uczy się ich, że odwaga jest niezbędna do rozwoju i zachowania godności w każdych okolicznościach.

Podobnie jedną z wielkich zalet charakteru Siouksów jest hart ducha, czy inaczej męstwo. A główną cechą tego hartu ducha jest zdolność do samokontroli. Dla tego plemienia najbardziej męski i odważny nie jest ten, kto jest najbardziej agresywny, ale najbardziej strategiczny. Ten, który zmaga się z ryzykiem dzięki inteligencji i zachowaniu zimnej krwi.

6. Czystość określa wartość podboju

Dla ludzi Zachodu czystość przestała być cnotą. Przeciwnie, jest nawet uważana za ograniczenie lub wadę. Jednak dla kultury Dakota była to jedna z wielkich zalet charakteru, ponieważ nadawano jej wielkie znaczenie w trakcie zalotów i miłosnych podbojów.

Młodzi ludzie musieli wykazać się zdolnością i odwagą, by zostać wybrańcem danej dziewczyny. Czystość była dowodem siły charakteru i samokontroli, ale nie była zarezerwowana tylko dla kobiet, ale także dla mężczyzn. Indianie z plemienia Dakota wychodzili z założenia, że związek seksualny powinien generować długoterminowe więzi miłości.

Jak widać, Indianie z plemienia Dakota mają całą filozofię życia, która z pewnością była bardzo pomocna w trudnych procesach społecznych, przez które przeszli. Być może te cechy charakteru mogą również pomóc nam, gdyż żyjemy w rzeczywistości, w której wielkie wartości stają się coraz bardziej przestarzałe.

Bibliografia

Wszystkie cytowane źródła zostały dokładnie sprawdzone przez nasz zespół, aby zapewnić ich jakość, wiarygodność, trafność i ważność. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i posiadającą dokładność naukową lub akademicką.

  • Parra González, J. (2014). No somos pieles rojas. Los sioux en la Historia y el Cine.
Scroll to Top