Hipokrates i teoria czterech humorów

Teoria czterech humorów próbowała wyjaśnić ludzką osobowość i była jednym z prekursorów współczesnej psychologii. Dowiedz się o tym więcej!

Historia Hipokratesa i teoria czterech humorów sięga prawie czterech wieków przed narodzinami Chrystusa. Wielu uważa to za jedną z pierwszych prób stworzenia nauki, która 2000 lat później stała się psychologią.

Historycy nazywają Hipokratesa „ojcem medycyny”, ponieważ był on pierwszą osobą w Europie, która stworzyła system dotyczący tego, co było wówczas znane na temat chorób i zdrowia. Nie tylko to, ale także przedstawił wyjaśnienia tych zjawisk i wskazówki terapeutyczne, jak sobie z nimi radzić.

Teoria czterech humorów Hipokratesa była używana przez większość lekarzy (i osoby wykonujące podobne zawody) do połowy XX wieku. To pokazuje, jak mocno starożytni Grecy ugruntowali swoje idee. W rzeczywistości do dziś można usłyszeć ludzi cytujących niektóre aspekty tej teorii.

Teoria czterech humorów

Teoria czterech humorów Hipokratesa zasadniczo stwierdza, że ludzkie ciało składa się z czterech substancji. Określa te substancje jako „humory”. Aby uzyskać idealne zdrowie, muszą być w doskonałej równowadze. Kiedy ta równowaga zostanie utracona, prowadzi to do choroby.

Każda niepełnosprawność lub choroba oznaczała tylko, że humory nie były odpowiednio zrównoważone. W związku z tym sposobem leczenia tych chorób było przywrócenie tej równowagi.

Zgodnie z teorią czterech humorów substancjami, które tworzą ludzkie ciało, są: czarna żółć, żółta żółć, krew i flegma. Hipokrates powiązał każdy z tych humorów z elementem wszechświata i warunkami atmosferycznymi:

• Czarna żółć: spokrewniona z ziemią, ma właściwości zimne i suche.
• Żółta żółć: związana z ogniem, ma właściwości suche i ciepłe.
• Krew: zbliżona do powietrza, o właściwościach wilgotnych i ciepłych.
• Flegma: zbliżona do wody, o właściwościach wilgotnych i zimnych.

Humory i osobowość

Hipokrates i jego zwolennicy nigdy nie postrzegali choroby wyłącznie jako materii organicznej. Wierzyli, że umysł i ciało stanowią jedną całość. W związku z tym podczas choroby umysł miał pewien wpływ na ciało fizyczne i odwrotnie.

Członkowie szkoły Peripatetic dodali kolejny pomysł do teorii czterech humorów. Postulowali, że nadmiar jednego z humorów wywołuje u ludzi określony temperament.

Później Galen rozwinął tę teorię stwierdzając, że brak równowagi między czterema humorami wpływa na sposób działa, odczuwania i myślenia ludzi.

Galen zakończył zarys istnienia czterech temperamentów:

• Melancholijny: u tych osób dominuje czarna żółć. Mają melancholijny temperament, są bardzo wrażliwi i lubią zajęcia artystyczne.
• Choleryczny: osoby z tej kategorii mają większą ilość żółtej żółci, która jest źródłem ich temperamentu. Mają ogromną witalność i szybko się złoszczą.
• Sangwinik: krew jest dominującym elementem. Osoby te są pewne siebie, radosne, optymistyczne, ekspresyjne i towarzyskie.
• Flegmatyk: flegmatyk ma dużą ilość flegmy w swoich systemach. Są to ludzie głęboko myślący, uczciwi, spokojni, chętni do kompromisu i ciężko pracujący.

Dzisiejsza teoria Hipokratesa

Zarówno Hipokrates, jak i Galen, a także wszyscy ich zwolennicy, zaprojektowali i uzupełnili teorię czterech humorów na podstawie obserwacji. Jednak nie używali metody naukowej. Dlatego teoria ta wyszła z użycia. Dzisiaj ludzie nie uważają jej za naukowo potwierdzoną.

Niemniej jednak teoria czterech humorów była pierwszą poważną próbą sklasyfikowania różnych typów osobowości. Bardzo interesujące jest również to, że myśliciele byli w stanie powiązać emocje z kwestiami fizjologicznymi.

W rzeczywistości teorie Hipokratesa i Galena zainspirowały pierwszych psychologów. Ci myśliciele byli bardzo intuicyjni. Ich klasyfikacje przybliżały różne typy osobowości, które naukowcy zidentyfikowali prawie 2000 lat później. Oznacza to, że ci starożytni Grecy byli prekursorami współczesnych nauk o zdrowiu.