Dlaczego nie mogę przestać zwlekać?

„Powinienem zająć się tą pracą, która na mnie czeka. Jutro muszę dostarczyć ten raport i jeszcze nawet nie otworzyłem komputera”. „Zostały mi dwa dni na rozwiązanie pewnego problemu, który odkładam od tygodni, ale wciąż nie znajduje odpowiedniej chwili. Dlaczego nie mogę przestać zwlekać?

Czy złapało mnie lenistwo? Dlaczego mój umysł nie jest w stanie skupić się na prawdziwych priorytetach?”

Czy kiedykolwiek wpadłeś w ten cykl zwlekania i ciągłego poczucia winy? W takich chwilach bardzo często wmawiamy sobie, że jesteśmy nieodpowiedzialni i leniwi. Jednak takie słowa skierowane do siebie prowadzą nas jeszcze dalej.

W rzeczywistości niewiele rzeczy jeszcze bardziej intensyfikuje akt odwlekania, jak negatywny i dyskwalifikujący dialog. Jaka jest zatem odpowiedź na pytanie: Dlaczego nie mogę przestać zwlekać?

W końcu osoby, które możemy określić jako naprawdę leniwe, beztroskie czy gnuśne, wcale nie mają z tego powodu wyrzutów sumienia. Mają wymówki, aby usprawiedliwić swój bezwład i brak działania. W przeciwieństwie do tego, kiedy odkładamy coś na później, przez większość czasu doświadczamy cierpienia.

Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, co kryje się za tym zachowaniem, za tym stanem fizycznym, psychicznym i emocjonalnym, który wielokrotnie wpływa na nas w naszym życiu.

Dlaczego nie mogę przestać zwlekać?

Mamy tendencję do kojarzenia prokrastynacji z zachowaniem uczniów. Jednak cierpienia związanego z prokrastynacją doświadczają ludzie w każdym środowisku i w każdym wieku. Czujemy je na przykład, gdy te prace, które musimy rozpocząć w kuchni lub garażu, wiszą nad nami jak wiecznie nie zapłacony rachunek.

Przeżywamy je również wtedy, gdy wszystkie te projekty do wykonania lub faktury do zrealizowania stają się notatką post it, której nie możemy wyrzucić z głowy.

Więc kiedy czuję, że nie mogę przestać zwlekać, doświadczam stagnacji i widzę braku postępu. I to uczucie budzi mój niepokój. Kiedy człowiek odczuwa to na własnej skórze, zazwyczaj zdarzają się dwie rzeczy.

• Po pierwsze, zwlekanie pociąga za sobą konsekwencje: możemy stracić pracę, oblać egzamin lub przegapić okazję.
• Druga rzecz, która może na tym ucierpieć, to poczucie własnej skuteczności. Powstaje na nim widoczna rysa, lub zaczyna się rozsypywać. Źle się ze sobą czujemy, a co gorsza, mamy poczucie, że nie możemy tego kontrolować. Nie ma znaczenia, że ​​w końcu decydujemy się zabrać do pracy. Zawsze coś będzie odciągać nas od tego zadania.

Skąd się biorą tego typu zachowania?

To nie jest problem z zarządzaniem czasem: to twoje emocje

Kiedy zadajemy sobie pytanie „dlaczego nie mogę przestać zwlekać?”, często myślimy, że problemem jest złe zarządzanie czasem. Jednak w niczym nie pomoże, że ​​kupimy książkę i zastosujemy tysiąc strategii, aby stać się doskonałym planistą dnia. odkładanie na później znów wróci z uporem maniaka.

Powiedzieć osobie, która odkłada coś od miesięcy, żeby nauczyła się organizować czas, to jak powiedzieć w depresji, żeby się nie przejmowała. Nie ma to żadnego sensu ani w niczym nie pomoże. Bo tak naprawdę podstawowym problemem są emocje: wstrzymywany niepokój, zamartwianie się, strach, przymus zrobienia czegoś dobrze, strach przed porażką…

Emocje, które się mieszają, wzajemnie przekrzykują i zwiększają dyskomfort osób przyzwyczajonych do zwlekania, są bardzo złożone i wyczerpujące. Najgorsze jest to, że te sytuacje przeciągają się miesiącami i w takich przypadkach możemy mieć do czynienia z niezdiagnozowaną depresją lub zaburzeniami lękowymi.

Dlaczego nie mogę przestać zwlekać? Strach kryjący się za prokrastynacją

Jeśli zauważymy, że za pytaniem „dlaczego nie mogę przestać zwlekać?” kryje się strach, możliwe, że wiele osób odczuje pewną sprzeczność. Strach przed czym?

W badaniu przeprowadzonym na Uniwersytecie Leuphana w Niemczech wykazano, że prokrastynacja jest zasadniczo dysfunkcyjną odpowiedzią na niepożądane stany afektywne. Chodzi o to, że są rzeczy, które muszę zrobić, ale wywołują one u mnie strach i niepokój.

Nie wiedząc, jak sobie poradzić z tymi stanami emocjonalnym, wolę ich unikać, odkładając też wykonanie tych zadań.

Przeciętnie odkładanie spraw na później kryje za sobą strach:

• Strach przed porażką, przed nie zrobieniem rzeczy tak, jak oczekuję lub jak oczekują ode mnie inni.
• Strach przed sytuacjami, które wystawią mnie na jakieś ryzyko i nad którymi nie mam kontroli.
• Często jest to również niechęć do zrobienia czegoś, czego po prostu nie chcemy lub czego nie lubimy.

Jeśli masz cel, skup się na swoich emocjach zanim się skupisz na samym celu

Kiedy ktoś wyznacza nam jakiś cel, kiedy musimy wykonać zadanie, dostarczyć coś w określonym terminie itp., zwykle popełniamy mały błąd. Skupiamy się na tej dacie, a potem zaczynamy planować. Nie chodzi o to, że samo w sobie jest to złe, wręcz przeciwnie.

W rzeczywistości planowanie jest drugorzędne, najważniejsze jest natomiast skupienie się na naszych emocjach.

Jeśli to zadanie wzbudza mój niepokój, nie posunę się naprzód. Najpierw trzeba więc popracować nad stanem emocjonalnym, który wywołuje we mnie ten cel. Jeśli mnie nie fascynuje, nie znajdę siły i motywacji, aby zainwestować w niego swój czas.

Muszę poradzić sobie z tymi uczuciami, zmienić ramy myślowe, zredukować lęki i utrzymać mój umysł w odprężonym i skupionym stanie, idealnym do pracy nad tym zadaniem.

Dlatego w badaniu przeprowadzonym na Uniwersytecie w Leeds, lekarze Sirois i Pychyl (2013) zachęcają nas do wzięcia pod uwagę kilku ważnych kwestii. Otóż zanim zaczniemy skupiać się na tym długoterminowym celu, musimy pilnie postawić sobie cel krótkoterminowy: naprawę i dbanie o nasze nastawienie.

To jest kluczowy element.

Jeśli my czujemy się dobrze, wszystko pójdzie dobrze. Zarządzanie emocjonalne zawsze będzie najlepszą strategią dobrego samopoczucia. Zawsze miejmy to na uwadze.