Efekt Köhlera

Czy kiedykolwiek miałes okazję pracować w grupie lub zespole? Jeśli tak, być może będziesz w stanie przypomnieć sobie niektóre sytuacje, w których czułeś się bardzo zmotywowany i inne, w których czułeś się wyczerpany. Jako istota ludzka, stosujesz dwie strategie, aby zwiększyć swoją motywację podczas pracy w grupie. Próbujesz kompensować społecznie swoje działania i wykorzystujesz efekt Köhlera.

W grupach zdarzają się członkowie, którzy są pasożytami. Oznacza to, że ogólne obciążenie pracą może być nierówne w stosunku do poszczególnych osób, co wpływa na indywidualną motywację. Efektem końcowym jest utrata jakości. Do pewnego stopnia można to również porównać do grup społecznych jako takich. Dlatego widać to na poziomie zawodowym, ale także wśród członków rodziny i przyjaciół.

„Problem gapa pojawia się, gdy jeden z członków grupy wkłada w pracę mniej wysiłku, ponieważ uważa, że jego wkład jest zbędny”.

-Fernando Molero-

Jak uniknąć utraty motywacji?

Zadania grupowe to suma wkładów każdego członka indywidualnie. Jest to wyraźnie widoczne na przykład w łańcuchu produkcji samochodów: samochód gotowy do sprzedaży jest wynikiem wielu indywidualnych działań.

Możemy to również odnieść do środowiska rodzinnego. Rodzina to grupa, w której każdy członek pełni określoną rolę. Jednym z przykładów pasożytnictwa w rodzinie może być mąż, który nie wykonuje żadnych prac domowych, więc jego żona wszystkim zajmuje się sama. Skutkiem może być pogorszenie samopoczucia kobiety i utrata jakości w relacji małżonków.

„Praca zespołowa to sekret, dzięki któremu zwykli ludzie osiągają niezwykłe wyniki”.

-Ifeanyi Enoch Onuoha-

Rekompensata społeczna

Ludzie stają się członkami grup, ponieważ coś do nich wnoszą lub mają wspólne cele z innymi. W przypadku łańcucha produkcyjnego celem jest gotowy samochód. W przykładzie rodzinnym celem może być wychowanie dziecka i wspólne starzenie się.

Co jednak można zrobić, aby nie stracić motywacji, jeśli w grupie są osoby pasożytujące? Kompensacja społeczna jest mechanizmem reakcji, dzięki któremu jedna lub kilka osób pracuje więcej, gdy dostrzegają, że inne osoby w grupie osiągają gorsze wyniki.

W efekcie rekompensują innym brak umiejętności lub brak motywacji jednego z członków do wykonania zadania. Fernando Molero (2017) twierdzi, że członek grupy będzie się bardziej starał, jeśli uzna, że wyniki innej osoby są niewystarczające do osiągnięcia wspólnego celu. Lub, jeśli wspólny cel jest niezwykle ważny.

„Wspaniale jest robić to, co się kocha, ale jeszcze lepiej robić to ze wspaniałym zespołem”.

-Lailah Gifty Akita-

Efekt Köhlera

„To zadanie jest bardzo ważne dla innych. Boję się, że zrobię coś źle”. Te słowa stanowią rdzeń efektu Köhlera. Polega on na wzroście wydajności ze względu na obawę, że w jakiś sposób zaszkodzimy grupie.

Ten ciekawy efekt występuje u osób, które czują się gorsze lub mniej zdolne. Strach przed porażką w działaniach grupowych zwiększa ich motywację. Dlaczego tak się dzieje?

Przez impuls kierunkowy w górę

Kiedy porównujemy się z innymi członkami grupy, możemy czuć motywację do poprawy. Mamy tendencję do porównywania się z ludźmi, którzy osiągają najlepsze wyniki. Przez to staramy się później działać w ten sam sposób.

„Jeśli widziałem dalej, to dzięki temu, że stałem na ramionach olbrzymów”.

-Izaak Newton-

Wina

W zadaniach grupowych słaba wydajność jednej osoby wpływa na resztę. Zadanie łączone to takie, w którym wkład każdej osoby jest niezbędny do osiągnięcia celu. To dlatego niektórzy ludzie zaczynają wierzyć, że są niezbędni. Tak jest w przypadku wielu gospodyń domowych, którym brakuje pomocy innych członków rodziny: „Jeśli ja nie zajmę się domem, kto to zrobi?” takie słowa padają najczęściej z ich ust.

Jak wspomnieliśmy wcześniej, istnieją dwa procesy, które zapobiegają utracie motywacji w grupie: porównanie społeczne i efekt Köhlera. Ponadto w konkretnym przypadku efektu Köhlera zaobserwowano, że impuls kierunkowy w górę występuje częściej u mężczyzn, podczas gdy poczucie winy częściej występuje u kobiet.

„Współpraca to głębokie przekonanie, że nikt nie osiągnie celu, jeśli nie dotrze tam każdy”.

-Virginia Burden-