System Wewnętrznej Rodziny: terapia uzdrawiająca naszą podatność

Wielu z nas ma pewne wrażliwe obszary. Dzieje się tak dlatego, że relacje z naszymi opiekunami lub jakiekolwiek inne traumatyczne doświadczenia z przeszłości spowodowały, że zamknęliśmy pewne części nas samych i zostały one umieszczone niemal na wygnaniu. W konsekwencji rany, podobnie jak bolesne emocje, tworzą małe obszary nas samych, do których nie chcemy zaglądać. Takimi problemami zajmuje się rodzaj terapii o nazwie System Wewnętrznej Rodziny.

Rany pozostają schowane, jak zahamowane obszary wzrostu lub pasożyty emocjonalne, które ukrywamy za wszelką cenę. Nie bierzemy odpowiedzialności za te kruche psychologiczne scenariusze i zamiast tego przyjmujemy subosobowości, aby spróbować przetrwać tak, jakby nic się nie wydarzyło. Jakby nasze umysły nie zawierały płaczących duchów przeszłości.

Terapia System Wewnętrznej Rodziny (IFS) ma na celu wykrycie i wyleczenie wszystkich zranionych części organizmu. Takie podejście zostało stworzone w 1980 roku przez Richarda C. Schwartza. Twierdził, że umysł składa się z wielu części, a pod nimi znajduje się rdzeń prawdziwego ja. Dopiero gdy potrafimy zajrzeć w głąb siebie i osiągnąć harmonię pomiędzy wszystkimi tymi fragmentami, osiągniemy dobre samopoczucie.

Doktor Schwartz użył metaforycznych obrazów, aby wyjaśnić, co dzieje się w naszych umysłach. Na przykład „strażacy” starają się za wszelką cenę uspokoić, udusić i ugasić cierpienie. W ten sposób mogą sprawić, że popadniemy w używanie substancji lub zaburzenia odżywiania.

System Wewnętrznej Rodziny: cel, cechy i trafność

Terapia ta sugeruje, że w ludzkim umyśle istnieje szereg podosobowości, które są ze sobą w konflikcie. Richard Schwartz w swojej codziennej pracy jako terapeuta zdał sobie sprawę, że kiedy ludzie opisali swoje problemy i niewygody, często używali tego samego sformułowania: „Jest jakaś część mnie, która mi mówi” lub „Jest część mnie, która cierpi”.

Schwartz uznał, że te „części” to w rzeczywistości różne typy subosobowości. Metaforycznie, zgodnie z tym podejściem, wszechświat psychologiczny jest jak rodzina z różnymi członkami, którzy wchodzą ze sobą w interakcje. Każda postać symbolizuje potrzebę, problem, myśl, a nawet traumę pozostawioną bez opieki. W większości przypadków postaci te dotyczą sporów i nieporozumień.

System Wewnętrznej Rodziny łączy perspektywę systemową, która zaprasza pacjenta do spojrzenia w głąb siebie. Od tego momentu odkrywają części, które tracą harmonię (myśli, emocje, doznania, potrzeby). Celem jest ograniczenie dialogu wewnętrznego, zwiększenie zaufania i osiągnięcie pojednania we wszystkich częściach bytu pacjenta.

Użycie języka „części osobowości” pozwala pacjentowi wykryć i zrozumieć, nad którym obszarem siebie należy pracować i leczyć za pomocą odpowiednich narzędzi.

Części wewnątrz, które wywołują Twoje cierpienie

Kiedy Richard Schwartz opublikował swoją książkę, Internal Family Systems Therapy (1995), przedstawił ciekawą i oryginalną strategię terapeutyczną. Metafora części i systemów rodzinnych pozwala jednostce zrozumieć, jak działa jej umysł.

Dzięki tej perspektywie mogą zidentyfikować, które procesy nasilają ich problemy lub patologiczne zachowania. Schwartz zdefiniował trzy szczególnie decydujące obszary, jeśli chodzi o budowanie cierpienia. Są to:

• Menedżer jest częścią umysłu, która realizuje wyrafinowane plany, rozumowania i strategie, aby zapobiec sprawianiu nam bólu.
• Wygnana osoba to obszar, który odkładamy na bok, który staramy się opuścić w odległym miejscu w naszym mentalnym wszechświecie, aby go nie widzieć. To ta energia, która ciągnie się wokół naszych traum i nierozwiązanych problemów.
• Strażak jest naszym fałszywym obrońcą. Chce zgasić i zdusić ból, ale robi to poprzez nieprzydatne, a nawet szkodliwe strategie. Na przykład obiecuje nam, że nasze cierpienie się skończy, jeśli zaczniemy objadać się lub zwrócimy się do alkoholu.

Sześć kroków terapii Systemu Wewnętrznej Rodziny

Terapeuci przeszkoleni w tej terapii prowadzą swoich pacjentów do identyfikacji ich wrażliwych obszarów i ich leczenia. Proces składa się z sześciu etapów. Wyrażają się one w następujących celach terapeutycznych:

• Znajdź obszary problemowe, które wymagają uwagi. Mogą to być na przykład nierozwiązane traumy, emocje ograniczające samopoczucie, uśpione lęki, fobie, lęki czy niezaspokojone potrzeby.
• Skup się. Skoncentruj się na problematycznej części, która powoduje dyskomfort.
• Opisz ją. Pacjent musi nawiązać kontakt ze swoją problematyczną rzeczywistością wewnętrzną i ją opisać. Musi wyrazić słowami tę rzeczywistość, ból lub historię.
• Poczuj. Osoba musi odkrywać i wyładowywać swoje emocje i uczucia.
• Zaakceptuj. Celem tej terapii jest zaakceptowanie przez pacjenta bolesnych doświadczeń. Ponadto, chodzi o to, by rozwinął on bardziej pozytywny dialog i stosował zdrowsze podejście mentalne.
• Odrzuć strach. Ostatnia faza terapii ma na celu skłonienie pacjenta do zastanowienia się, jakie zmiany powinien wprowadzić w swoim życiu, aby przestał się bać.

Celem terapii Systemu Wewnętrznej Rodziny jest koordynacja i harmonizacja siebie i wszystkich części, tak aby mogły współpracować w harmonii i były w stanie stawić czoła każdej trudności.

Komu poleca się ten rodzaj terapii?

Terapia System Wewnętrznej Rodziny nie jest odpowiednia dla pacjentów z zaburzeniami osobowości. Jest jednak szczególnie skuteczna w następujących osobistych realiach i stanach psychicznych:

• Lęk.
• Depresja.
• Zespołu stresu pourazowego.
• Zaburzenia odżywiania.
• Chroniczny ból.
• Uzależnienia.
• Problemy rodzinne i w związkach.
• Uzależnienia.

Niezawodność i ważność

Ta terapia, która została stworzona przez Richarda C. Schwartza w latach 80., jest zarówno wiarygodna, jak i zasadna. Zostało to potwierdzone w badaniu przeprowadzonym w 2013 roku opublikowanym w The Journal of Rheumatology.

W badaniu tym stwierdzono, że pacjenci cierpiący na przewlekły ból związany z reumatoidalnym zapaleniem stawów odczuli ulgę, a ich jakość życia poprawiła się po trzech miesiącach terapii Systemu Wewnętrznej Rodziny. Z tego powodu możemy śmiało stwierdzić, że ta perspektywa terapeutyczna jest zarówno interesująca, jak i skuteczna w pewnych obszarach.