» Praca

Praca w celu wzmocnienia ego i niebezpieczeństwa z tym związane

Co się dzieje, gdy Twoją główną motywacją jest po prostu to, że inni doceniają Twoje osiągnięcia i postępy? Dowiedz się tutaj.

Pracownica wskazująca na siebie, przedstawiająca tych, którzy pracują wyłącznie po to, by wzmocnić swoje ego.

Są ludzie, którzy pracują tylko po to, by wzmocnić swoje ego. Pytanie brzmi: co tak naprawdę osiągają? Praca w celu wzmocnienia ego, zamiast poczucia spełnienia, może prowadzić do nieudolności. Co więcej, szkodzi zarówno zdrowiu psychicznemu, jak i środowisku pracy.

Gdyby niektórzy profesjonaliści nie mieli takiej obsesji na punkcie swojego ego, być może dzisiaj bylibyśmy lepiej odżywieni, lepiej poinformowani i mieli lepsze zdrowie psychiczne.

Praca w celu wzmocnienia ego

Elizabeth Holmes mogła być dobrym przedsiębiorcą, ale jej nadmierne ego spowodowało, że poświęciła zbyt wiele energii, by pokazywać swoje osiągnięcia innym. W ten sposób stała się jednocześnie multimilionerką i oszustką.

Była założycielką Theranos, firmy biotechnologicznej zajmującej się badaniem krwi. Obecnie została skazana za oszustwo i może spędzić do 20 lat w więzieniu. Jednak zanim jej strumień kłamstw wyszedł na jaw, Holmes była szanowaną bizneswoman, która regularnie pojawiała się na listach wpływowych osób.

Była wymagająca wobec swoich pracowników, uwielbiała Steve’a Jobsa, a jej jedynym celem było zostać miliarderką i zbudowanie imperium. John Carreyrou, na końcu swojej książki o firmie Theranos, postawił pytanie, czy Elisabeth można uznać za socjopatkę.

Można powiedzieć, że Holmes był pracoholiczką, chociaż w jej przypadku to nie jej domniemana praca ją napędzała, ale jej ego. Tego typu ludzie nie dbają o to, czy tworzą wadliwą organizację, źle traktują klienta, czy są chłodni i nieczuli wobec pacjenta w trakcie terapii.

Zbędne karmienie ego tworzy profesjonalistów tego typu. Są pracownikami, którym bardziej zależy na byciu uprawomocnionym w świecie niż na tworzeniu czegoś głębokiego lub użytecznego. Próżność to jedyna rzecz, za którą dążą. Co więcej, po drodze wprowadzają wiele osób w zakłopotanie i oszukują innych.

egocentryczny chłopak
Gdy jedynym celem pracy jest uznanie innych, wpływa to na wydajność i produktywność.

Nieudolność próżności

Ci, którzy zostali złapani w szpony swojego ego i pogoni za coraz większym prestiżem, tracą kontrolę. Praca w celu wzmocnienia ego czyni ich podatnymi na manipulacje, zawęża pole widzenia i psuje ich zachowanie. To często powoduje, że działają wbrew własnym wartościom.

Stają się ofiarami własnej potrzeby bycia postrzeganym jako osoby „duże” lub „ważne”. Co więcej, w końcu podejmują decyzje, które mogą być szkodliwe dla nich, ich pracy i osób wokół nich.

Korupcja

Rozdęte ego psuje również nasze zachowanie. Ludzie, którzy wierzą, że są jedynym architektem swojego sukcesu, są bardziej niegrzeczni, bardziej samolubni i chętniej przeszkadzają innym. Jest to szczególnie prawdziwe, gdy spotykają się z niepowodzeniami i krytyką.

W konsekwencji rozdęte ego uniemożliwia im uczenie się na własnych błędach. Budują mur obronny, który utrudnia im docenienie bogatych lekcji, jakie mogą wyciągnąć z porażki. W efekcie ich ego eliminuje pokorę niezbędną do uczenia się i doskonalenia w pracy.

Ego zawsze szuka informacji potwierdzających to, w co chce wierzyć. Zasadniczo, duże ego oznacza silne nastawienie na potwierdzenie. Z tego powodu ludzie tracą perspektywę i kończą w bańce przywództwa, w której widzą i słyszą tylko to, czego chcą.

W rezultacie tracą kontakt z ludźmi, którymi kierują, kulturą, której są częścią, a ostatecznie z własnymi klientami i interesariuszami. Ich ego sprawia, że są mniej wydajni, ponieważ tracą naturalność, której potrzebują, pokorę do uczenia się i życzliwość w kontaktach z innymi.

współpracownicy rozmawiają
Rozdęte ego na poziomie pracy oddala nas od współpracowników.

Co zrobić, jeśli masz rozdęte ego?

Ważne jest uwolnienie się od nadmiernie powiększonego ego. Wymaga to jednak również refleksji i odwagi. Oto kilka wskazówek, jak być lepszym szefem lub współpracownikiem:

  • Rozważ korzyści i przywileje, które oferuje Twoja praca. Niektóre z nich pozwalają na efektywną pracę. Jednak inne są po prostu korzyściami promującymi Twój status i władzę, a ostatecznie także Twoje ego. Musisz starać się zachować tylko te atrybuty, które pomagają Ci wykonywać lepszą pracę, a nie te, które tylko podkreślają Twoje znaczenie nad innymi. Dzięki temu będziesz bardziej wydajny, a także zaoszczędzisz energię.
  • Jeśli interesuje Cię tylko karmienie osobistych ego innych, jako sposób wspinania się po szczeblach kariery, nigdy nie wniesiesz niczego autentycznego, ani na poziomie osobistym, ani biznesowym.
  • Zatrudnij inteligentnych ludzi, którzy są przeszkoleni do przyjmowania innych opinii bez poczucia osobistego ataku. Tego typu ludzie nie karmią fałszywych ego, ale pobudzają pragnienie prawdziwej nauki.
  • Pokora i wdzięczność są kamieniami węgielnymi bezinteresowności. Poświęć chwilę na koniec każdego dnia, aby zastanowić się nad ludźmi, którzy byli jego częścią, pomagali Ci w pracach domowych lub dotarli gdzieś na czas. Pomoże Ci to rozwinąć naturalne poczucie pokory i wdzięczności.

Klucz do sukcesu

Sukces, wyższa pensja, lepsze biuro, dobry humor — tego rodzaju rzeczy często sprawiają, że czujesz, że znalazłeś odpowiedź na bycie liderem. Tak jednak nie jest. Przywództwo dotyczy ludzi, a ludzie zmieniają się każdego dnia.

Jeśli wierzysz, że znalazłeś uniwersalny klucz do przewodzenia ludziom, w rzeczywistości go zgubiłeś. Jeśli pozwolisz swojemu ego decydować o tym, co widzisz, słyszysz i w co wierzysz, pozwolisz, aby przeszłe sukcesy zaszkodziły Twojemu przyszłemu sukcesowi. Twoje ego może być wrogiem Twojej wydajności w pracy, niezależnie od tego, czy inni to zauważą.

Bibliografia

Wszystkie cytowane źródła zostały dokładnie sprawdzone przez nasz zespół, aby zapewnić ich jakość, wiarygodność, trafność i ważność. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i posiadającą dokładność naukową lub akademicką.

  • Simón, V. M. (2001). El ego, la conciencia y las emociones: un modelo interactivo. Psicothema, 205-213.
  • Uribe Botero, A. (2005). Reconocimiento y humildad: lo que media en la inclusión del otro.
Scroll to Top