Dzieci są źródłem satysfakcji, ale i zmartwień. Kiedy opuszczają dom, rodzice mogą cierpieć na syndrom pustego gniazda. Zjawisko to stanowi połączenie samotności, smutku oraz melancholii pomieszanej z uczuciem opuszczenia oraz utraty tożsamości.
Konkretne okoliczności, którymi charakteryzuje się syndrom pustego gniazda różnią się w zależności od rodziny. Uczucia, które targają rodzicami, kiedy ich dzieci opuszczą rodzinny dom również mogą przybierać różne formy.
Należy pamiętać, że nie każda para doświadcza tego syndromu. Kiedy tak się dzieje, istnieje wiele poziomów natężenia tego fenomenu. W związkach, które posiadają solidne fundamenty oraz emocjonalne więzi, syndrom pustego gniazda pojawia się rzadziej. Uczucie rozczarowania i opuszczenia nie będzie pojawiało się tak często.
Syndrom pustego gniazda i jego cechy
Z drugiej strony, jeśli obecność dzieci jest jedynym powodem, dla którego para jest razem, istnieje większe prawdopodobieństwo, że pojawi się syndrom pustego gniazda. To naturalne tęsknić za życiem codziennym, które mieliśmy razem z dziećmi. Co więcej, dochodzi zamartwianie się o ich bezpieczeństwo, kiedy opuszczają dom. Zastanawiasz się czy dadzą radę o siebie zadbać. Sytuacja ta może powodować stres, a nawet depresję u rodziców.
Nie wszyscy eksperci się co do tego zgadzają, jednak syndrom pustego gniazda uważany jest za zaburzenie. Chociaż niektórzy nawet zaprzeczają jego istnieniu. Jednak wydaje się oczywistym, że ta przemiana jest olbrzymią zmianą zarówno dla rodziców, jak i dzieci.
“Moja rodzina jest moją siłą, a zarazem słabością.”
-Aishwarya Rai Bachchan-
Zatem dzieci opuściły gniazdo. Już nie mieszkają w domu z rodzicami. Nastał czas dla rodziców, by przeprojektowali swoje życie, tak by zmiana ta miała na nich minimalny wpływ. Rodzice muszą zrozumieć nową sytuację, zaakceptować ją i starać się z całych sił, by jak najlepiej ją wykorzystać.
Czas na wzmocnienie więzi małżeńskich
Kiedy dzieci są w domu, sprawy Twojego małżeństwa zwykle odkładane są na bok. Teraz macie w końcu czas, aby popracować nas swoją relacją. Możecie na nowo odkryć swoją intymność oraz znaleźć hobby, które przynosi wam obu satysfakcję.
Ćwicz i bądź aktywny
Nigdy nie jest za późno na unikanie biernego stylu życia. Nigdy nie jest też za późno na to, by zacząć ćwiczyć. Siła, elastyczność oraz równowaga to trzy podstawowe elementy, jeśli chcemy pozostać aktywnym i starzeć się z wdziękiem. Syndrom pustego gniazda możemy zwalczać poprzez zaangażowanie się w regularne ćwiczenia fizyczne, które pomogą nam się zrelaksować oraz zadbać o nasze zdrowie.
Szanuj niezależność swojego dziecka
Musisz zaakceptować, że Twoje dziecko już dorosło. Nie jest ono już zależne od rodziców, by podejmować decyzje dotyczące swojego życia. Nauczenie się jak mieć dorosłą relację ze swoimi dziećmi może być bardzo satysfakcjonującym doświadczeniem dla obu stron.
Ciesz się wolnym czasem
Właśnie nadszedł moment, aby ponownie zadbać o zajęcia, na które nigdy nie miałaś czasu, kiedy dzieci były w domu. Wykorzystaj ten czas, by robić rzeczy, które sprawiają Ci przyjemność. Kiedy pociechy są w domu, jest tyle do zrobienia każdego dnia, że często nie starcza Ci w ogóle czasu na własne pasje czy zainteresowania.
Wybierz hobby, które sprawia Ci radość. Poświęć sobie trochę czasu. Pomoże Ci to zajmować czymś umysł. W konsekwencji syndrom pustego gniazda nie będzie miał szansy, aby Cię dosięgnąć, a smutek i samotność znikną.
Rozwiń swoje życie towarzyskie
Emerytura oraz dzieci, które opuszczają dom może doprowadzić do samotnego życia. Czasami osoby w podeszłym wieku stają się odizolowane społecznie. Aby tego uniknąć, zadbaj o aktywność.
Zapisz się na jakiś kurs lub warsztaty. Dołącz do klubu konkretnych zainteresowań, odwiedzaj lokalny dom kultury lub programy skierowane do osób starszych. To wszystko pozytywnie wpłynie na Twoje zdrowie i samopoczucie. Zwiększy również poczucie własnej wartości oraz pomoże Ci starzeć się z gracją.
Myśl pozytywnie
Syndrom pustego gniazda zwykle objawia się smutkiem, kiedy rodzic zostaje w domu sam. Jednak ważne jest, by skupić się na tym, co pozytywne. Pomyśl o decyzji, które podejmują Twoje dzieci i o tym, że jest ona dla nich dobra. Powinno Cię to uszczęśliwiać.
Dalej jesteś rodzicem
Fakt, że Twoje dzieci są niezależne i już z Tobą nie mieszkają nie oznacza, że stracisz z nimi kontakt. Nie przestaniesz być rodzicem. Na tym nowym etapie rodzicielstwa staraj się znaleźć sposoby na to, by spełnić potrzeby dzieci w ich nowym życiu. Możesz nadal utrzymywać z nimi bliski kontakt, co pomoże Ci poczuć, że dalej stanowisz ważną część ich życia.
Ten nowy etap życia może być widziany w pozytywnym świetle. Pomyśl o nim jako o sposobności na rozwijanie relacji rodzic-dziecko.
Duży odsetek dzieci-dorosłych cierpi obecnie na na lęk związany z utratą pracy lub bezrobociem. Sytuacja ta nie wygląda najlepiej również w perspektywach przyszłościowych. Wraz ze starzejącym się społeczeństwem oraz obecną sytuacją ekonomiczną, która dotyka głównie osób około trzydziestki, droga do niezależności staje się coraz bardziej skomplikowana.
Starzejące się społeczeństwo jest kwestią, która wzbudza pewną presję. Oznacza to, że wiele młodych dorosłych nie może opuścić rodzinnych domów. To niestety wpływa na syndrom pustego gniazda w negatywny sposób.
Radość z posiadania dzieci w domu, brak pracy oraz komfort mieszkania z rodzicami sprawia, że rodzice myślą, iż ich dzieci pozostaną z nimi na zawsze. W rezultacie tak wielu z nich jest nieprzygotowanych na to, by stawić czoła życiu, kiedy w końcu pozostają w domu sami.