Zapobieganie samobójstwu - co zrobić, gdy nie damy rady tego zrobić?

Zapobieganie samobójstwu - co zrobić, gdy nie damy rady tego zrobić?

Ostatnia aktualizacja: 27 października, 2020

Co się stanie, gdy zapobieganie samobójstwu zawodzi? Czym jest faza pozaprofilaktyczna po śmierci samobójczej? Dowiedz się więcej o jej znaczeniu w tym artykule.

Zachowania samobójcze to złożone zjawisko, na które wpływają czynniki psychologiczne, biologiczne, społeczne, kulturowe i środowiskowe, które mogą mieć wpływ na ludzi w każdym wieku, płci, kulturze lub grupie społecznej. Ten wieloprzyczynowy charakter oznacza, że ​​zapobieganie samobójstwu wymaga podejścia systemowego i przekrojowego.

Jednak gdy profilaktyka zawodzi, musimy zacząć mówić o fazie pozaprofilaktycznej.

Polega ona na oferowaniu wsparcia rodzinie i bliskim osobom, które zmarły w wyniku samobójstwa. Ten proces jest równie ważny lub nawet ważniejszy niż zapobieganie samobójstwom. Osoby bliskie mogą odczuwać rozdarcie z powodu silnej stygmatyzacji, która istnieje w przypadku samobójstw.

W Hiszpanii samobójstwo jest główną przyczyną nienaturalnych zgonów, przewyższających nawet zgony w wypadkach drogowych. W naszym kraju co roku samobójstwo popełnia od 3600 do 3700 osób, co przekłada się na 10 zgonów dziennie i 2,5 zgonów na godzinę.

WHO zgłasza około milion zgonów rocznie w wyniku samobójstw i przewiduje, że w roku 2020 wskaźnik ten może wzrosnąć do półtora miliona. Mężczyźni w większym stopniu popełniają samobójstwo skutecznie, a kobiety dwukrotnie częściej próbują.

Smutna kobieta

Zapobieganie samobójstwu

Pomimo niepokojącej liczby samobójstw nie ma polityki zapobiegania samobójstwom na szczeblu krajowym, a ich podejście jest na poziomie regionalnym i prawie zawsze jest niewystarczające. Prawdą jest, że zapobieganie samobójstwom jest jednym z celów strategii zdrowia psychicznego.

W przypadku myśli samobójczych ważne jest, aby osoba bez wstydu zwróciła się do zaufanej osoby, z którą może podzielić się tym, co się dzieje i pozwolić sobie na pomoc. Konieczne jest również oddanie się w ręce profesjonalistów, którzy potrafią przeprowadzić odpowiednią terapię.

Pamiętaj, że samobójstwo jest trwałym rozwiązaniem problemu lub problemów, które prawie zawsze są tymczasowe. Z drugiej strony fakt nie znalezienia rozwiązania nie oznacza, że ​​ono nie istnieje i że za chwilę go nie znajdziemy.

„Samobójstwo to wieczne rozwiązanie tego, co często jest tylko tymczasowym problemem”.

-Edwin Schneidman-

Danej osobie można pomóc w zidentyfikowaniu sytuacji wywołujących kryzysy. To znaczy zidentyfikować przyczynę myśli samobójczych, aby rozpoznać, kiedy może nastąpić kryzys.

Opracowanie przez osobę chorą pewnego rodzaju „planu bezpieczeństwa”, z pomocą lub bez pomocy krewnego lub specjalisty, może pomóc zmniejszyć prawdopodobieństwo próby samobójczej. Ten plan może zawierać następujące punkty (tylko w celach informacyjnych):

  • Znaki ostrzegawcze.
  • Wsparcie. Nazwiska osób, którym ufasz wraz z ich danymi kontaktowymi, abyś mógł do nich zadzwonić w nagłych przypadkach lub w przypadku próby samobójczej.
  • Punkty kotwice. Ludzie lub powody, dla których warto żyć.
  • Wytyczne dotyczące ochrony. Poszukiwanie rozwiązań nie samobójczych, eliminacja przedmiotów, którymi można wyrządzić sobie krzywdę.
  • Lista numerów telefonów serwisów całodobowych.
  • Przypomnienie, aby zadzwonić pod numer 112, telefon nadziei lub udać się na ostry dyżur w najbliższym szpitalu, w przypadku gdyby poprzednie środki zapobiegawcze nie zadziałały.

A jeśli wszystko zawiedzie?

Jak już wspomnieliśmy, pozaprofilaktyka polega na udzielaniu wsparcia społecznego, psychologicznego i instytucjonalnego osobom znajdującym się w bliskim otoczeniu osoby, która zmarła w wyniku samobójstwa. Tym ludziom należy pomóc przejść żałobę i zająć się czynnikami ryzyka tego skomplikowanego procesu.

Proces żałoby jest inny dla każdej osoby, a żałoba z powodu samobójstwa bardzo różni się od innej żałoby. Nie ma „dobrych” ani „złych” reakcji, a każde uczucie jest normalne i akceptowalne (szok, zaprzeczenie, poczucie winy, ból, wstyd).

Często zdarza się, że po śmierci pojawiają się pytania „dlaczego” (Dlaczego to zrobił? Dlaczego mu nie pomogłem?…). I „co jeśli” (Co jeśli wcześniej był to zauważył? Co jeśli zaoferowałbym mu pomoc?).

W miarę postępu procesu żałoby zaczyna się rozumieć, że chociaż samobójstwu można w niektórych przypadkach zapobiec, w innych wszystkie środki zapobiegawcze są bezużyteczne i niewystarczające. Rezultat nie będzie zależał od ludzi wokół Ciebie. Kończy się zrozumieniem, że nie na wszystkie pytania istnieje odpowiedź i czasami przyczyny nie zostaną wyjaśnione.

Akceptacja to najlepszy sposób na przyjęcie straty. Choć może się to wydawać trudne, decyzja zmarłego zostaje uszanowana i nie wini się go już za spowodowane cierpienie. Otrzymuje przebaczenie, a także środowisko sobie wybacza. Jednak poczucie winy może utrzymywać się pomimo zaakceptowania straty i przebaczenia zmarłemu.

Kobieta u psychologa

Obalanie mitów na temat samobójstwa: podstawowa strategia w fazie pozaprofilaktycznej

Samobójstwo jest otoczone mitami i nadal jest tematem tabu. Z tego powodu rodzina i przyjaciele osoby, która popełniła samobójstwo wielokrotnie doświadczają ambiwalentnych uczuć. Wraz ze smutkiem może pojawić się złość i wściekłość. Wstyd to powszechne uczucie, które często prowadzi do ukrycia prawdziwej przyczyny śmierci ze strachu przed osądem społecznym.

Ważne jest, aby profilaktyka obejmowała wsparcie psychospołeczne i strategie psychoedukacyjne. Chodzi o strategie związane z reakcjami i uczuciami, których można doświadczyć podczas procesu żałoby i porady, jak radzić sobie z krytyką społeczną. Trzeba dać znać rodzinie i otoczeniu, że mają pełne prawo do milczenia, jeśli tego chcą.

Przede wszystkim obalenie niektórych mitów może pomóc zmniejszyć strach przed oceną i rozdarciem. Niektóre z tych błędnych przekonań to:

  • Mówienie o samobójstwie wywołuje efekt domina.
  • Nie można zapobiec samobójstwu, ponieważ dana osoba chce umrzeć.
  • Samobójstwo jest aktem tchórzostwa/bardzo odważnym.
  • Ludzie, którzy popełniają samobójstwo robią to, aby zwrócić na siebie uwagę.
  • Kto chce się zabić nie mówi o tym.

Zapobieganie samobójstwu – ważna jest pomoc

Osoba, która chce popełnić samobójstwo lub podejmuje próbę samobójczą to osoba potrzebująca i zasługująca na pomoc, podobnie jak osoby wokół niej. Nie wolno nam o tym zapominać, ponieważ jeśli proces żałoby jest z definicji trudny i bolesny, to proces samobójczy jest tym bardziej. Często towarzyszy mu poczucie winy i wstydu, które mogą być długotrwałe i odporne na leczenie.

Żałoba, która nie zostanie poprawnie przeżyta może stać się bardzo trudna. Może nawet prowadzić do zaburzeń depresyjnych, jeśli nie ma się niezbędnego wsparcia i środków.

Dlatego ważne jest, aby skupić się nie tylko na temacie zapobiegania samobójstwom, ale także na pozaprofilaktyce i edukacji społeczeństwa, aby zakończyć stygmatyzację, która wywołuje cierpienie w środowisku zmarłego.

To może Cię zainteresować ...
Samobójstwo, nieodwracalny ból dla ludzi pozostawionych za sobą
Piękno umysłu
Przeczytaj na Piękno umysłu
Samobójstwo, nieodwracalny ból dla ludzi pozostawionych za sobą

Samobójstwo jest tematem, który media z reguły postanawiają przemilczeć. Nawet mimo tego, że społeczeństwo walczy z nim, także po cichu, praktyczni...


Treści zawarte na Piękno Umysłu służą wyłącznie celom informacyjnym i edukacyjnym. Nie zastępują one diagnozy, porady ani leczenia u specjalisty. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości najlepiej skonsultować się z zaufanym specjalistą.