Zahamowanie emocjonalne - co się za nim kryje
Jeśli jesteś emocjonalnie zahamowany, zaniedbujesz lub tłumisz możliwość doświadczania własnych emocji. Robisz to, ponieważ nie dajesz sobie prawa na odczuwanie emocji. Postrzegasz to jako przeszkodę lub wyraz słabości. Zahamowanie emocjonalne najczęściej ma swoje korzenie w dzieciństwie.
Jeśli jesteś emocjonalnie zahamowany, jest wysoce prawdopodobne, że dorastałeś w rodzinie przejawiającej podobne cechy. W takim środowisku Twoje wyrażanie emocji prawdopodobnie spotkałoby się z pogardą, wyśmiewaniem, ignorowaniem, a nawet z karą.
Jeśli jesteś emocjonalnie zahamowany, masz również trudności w nawiązywaniu autentycznych relacji, zarówno ze sobą samym, jak i z innymi. To z kolei często prowadzi do poczucia izolacji. Jeśli nic z tym nie zrobisz, będziesz prowadzić wyjątkowo nudne i pozbawione emocji życie. Jak więc rozpoznać, czy zahamowanie emocjonalne dotyczy również Ciebie? Omówimy dzisiaj kilka znaków:
„Większość neurotypowych ludzi jest z natury istotami emocjonalnymi, co oznacza, że emocje w naturalny sposób wypływają z ciała w reakcji na potrzeby, relacje i wydarzenia. Ale w młodym wieku być może musiałeś przystosować się do sytuacji, w której zewnętrzne wyrażanie emocji było ignorowane lub karane”.
-Michelle Quirk-
1. Uczucie pustki lub nadmiernej powagi
Jeśli jesteś emocjonalnie zahamowany, często będziesz miał wrażenie, że wszystko i wszyscy są tacy sami. Być może każdy dzień wydaje Ci się identyczny, nie rozróżniasz dni dobrych i złych. Twoja wrażliwość jest całkowicie stępiona. Gdy doświadczasz najmniejszej oznaki emocji, od razu ją zaduszasz.
Możesz też odczuwać wewnętrzną pustkę, jednak nie zwracasz na nią uwagi. Masz tendencję do myślenia, że emocjonalność jest tylko przejawem braku powagi w obliczu życia. Uważasz, że musisz zachowywać się w sposób zimny i sztywny.
2. Unikanie sytuacji emocjonalnych
Zahamowanie emocjonalne prowadzi do odczuwania pewnej pogardy dla wyrażania uczuć i wszelkich przejawów smutku, radości czy złości. Jednak istnieją przestrzenie, takie jak spotkania towarzyskie, dynamika grup, imprezy i inne wydarzenia, w których emocje zawsze będą przeważały.
W związku z tym starasz się unikać sytuacji, które wymagają zaangażowania emocjonalnego. Jeśli nie możesz ich uniknąć, będziesz postrzegany przez innych jako sztywny, spięty i niewygodny. Ostatecznie, tego rodzaju doświadczenia będą dla Ciebie naprawdę nieprzyjemne.
3. Napięcie i oderwanie
Jeśli jesteś emocjonalnie zahamowany, stawiasz poważne przeszkody na drodze do intymności z innymi. Twoje relacje mogą być stereotypowe, a rozmowy zawsze będą podlegały wyuczonemu protokołowi. Nie wpuszczasz innych do swojego świata, przed nikim też nie otwierasz swojego serca.
Jeśli zaczynasz związek, to dlatego, że uważasz to za wygodne lub odpowiednie. Jednak pozostajesz oderwany i najprawdopodobniej poczujesz napięcie, jeśli związek zacznie rozwijać się na poważnie. W efekcie będziesz toczyć wewnętrzną walkę między pragnieniem intymności a zerwaniem.
4. Potrzeba ukrywania emocji
Oczywiście, jeśli jesteś emocjonalnie zahamowany, masz duże problemy z przyznaniem się do tego, co czujesz, ponieważ boisz się odrzucenia. Z tego powodu, biorąc pod uwagę niemożność wykorzenienia swoich uczuć, zamiast tego decydujesz się je ukrywać.
Co jednak ciekawe, możesz nie tylko ukrywać swoje emocje przed innymi, ale także przed samym sobą. Możesz dojść do punktu, w którym nie będziesz w stanie określić, co czujesz. Ponieważ postrzegasz emocje jako synonim ryzyka i dlatego za wszelką cenę będziesz ich unikać.
5. Życie fikcją
Jeśli jesteś emocjonalnie zahamowany, masz tendencję do okazywania skrajnej wrażliwości na sytuacje lub bodźce, które nie są tak ważne dla innych. Na przykład możesz płakać, oglądając emocjonującą reklamę.
W rzeczywistości tego rodzaju fikcyjne bezosobowe sytuacje, które nie wiążą się z żadnym ryzykiem, potrafią zburzyć Twoją zbroję. Możesz wybuchnąć płaczem jak dziecko podczas oglądania komedii romantycznej lub drżeć w ekstazie, będąc świadkiem okazywania uczuć między nieznajomymi.
Na szczęście zahamowanie emocjonalne to element, nad którym można pracować. Jeśli uświadomisz sobie problem, postanowisz go przezwyciężyć, a także podejmiesz konkretne działania. Istnieją oczywiście przypadki, w których wiąże się to z poważniejszymi problemami. W takim przypadku konieczna jest specjalistyczna terapia.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Crosby, J. (1992). La dialéctica del sí-mismo y la relación con la persona humana. Signos Universitarios: Revista de la Universidad del Salvador, 12(21), 137-146.
- Fernandez, I., Zubieta, E., & Páez, D. (2000). Expresión e inhibición emocional en diferentes culturas. Cultura y alexitimia:¿ Cómo expresamos aquello que sentimos, 73-98.
- Morán, M. C., Fínez, M. J., & Fernández-Abascal, E. G. (2017). Sobre la felicidad y su relación con tipos y rasgos de personalidad. Clínica y salud, 28(2), 59-63.