Rodzice nieobecni emocjonalnie – jak odbije się to na dzieciach?

Rodzice nieobecni emocjonalnie powodują ciche szkody. Jest to nie mniej poważne niż inne formy nadużyć i zaniedbań. W rzeczywistości okoliczności te pozostawiają blizny, które zazwyczaj pozostają przez całe życie ich dzieci. Z drugiej strony osoby dotknięte chorobą mogą w dużej mierze przezwyciężyć tę sytuację, ale nigdy całkowicie.

Termin rodzice nieobecni emocjonalnie odnosi się do tych rodziców, którzy nie nawiązują emocjonalnego i uczuciowego związku ze swoimi dziećmi. W efekcie są fizycznie obecni, ale emocjonalnie bardzo odlegli. Wyraża się w zachowaniach takich jak autorytaryzm, indolencja, brak dyspozycyjności, nieodpowiedzialność, nadmierna kontrola lub mściwe zachowanie. Powoduje to u ich dzieci różne formy cierpienia i poczucia potrzeby, wpływając negatywnie na ich przyszłość.

„Co rozumiemy przez zaniedbane dziecko? Jest ono dzieckiem niezaplanowanym, niechcianym. Zaniedbanie zaczyna się zatem, zanim się urodzi.

-Perłowy Buck-

Rodzice nieobecni emocjonalnie – skutki

Główne skutki nieobecności emocjonalnie rodziców są następujące:

1. Postawa obronna

Rodzice nieobecni emocjonalnie stosują mechanizmy radzenia sobie z postawami obronnymi. Zwykle objawiają się nieufnością i sceptycyzmem. Zasadniczo ci rodzice nie chcą wierzyć w nic ani nikogo, ponieważ nie chcą być rozczarowani.

Ta trudność w zaufaniu innym przekłada się u ich dzieci na poczucie wielkiej niepewności. Ponadto może łatwo wywoływać w nich uczucie zazdrości i zawiści. Są również bardzo podatni na poczucie ignorowania. Z tego powodu naprawdę trudno im budować wartościowe i autentyczne relacje.

2. Strach przed miłością i przywiązaniem

Ludzie, którzy dorastali z rodzicami nieobecnymi emocjonalnie, uczą się identyfikować miłość z groźbami. W rzeczywistości wychodzą z założenia, że miłość boli. Chociaż zazwyczaj zdają sobie sprawę, że miłość również przynosi radość, wiedzą też, że wyrażanie jej oznaczałoby dla nich stąpanie po niebezpiecznym terytorium.

Niezwykle często brak miłości sprawia, że stają się ludźmi odległymi, jeśli nie hermetycznymi. Nie pozwalają nikomu ich poznać i postrzegać bliskość innych jako ryzyko, przed którym muszą trzymać się z daleka, jeśli nie chcą cierpieć.

3. Narcyzm

Często brak poczucia własnej wartości rekompensuje narcyzm. Poczucie własnej wartości to uznanie dla tego, kim jesteśmy. Narcyzm to sztuczna idea, dzięki której wierzymy, że jesteśmy lepsi lub lepsi od innych.

Narcyzm to mechanizm kompensacyjny. To dlatego, że istnieje pustka prawdziwej miłości, która jest wypełniona formą fałszywej miłości własnej (narcyzm). Ta cecha może uczynić osobę leniwą wobec innych, a nawet okrutną.

4. Samolubstwo

Egoizm przejawia się jako trudność w zaakceptowaniu tego, że inni mają się dobrze, kiedy oni sami nie są. Nie zawsze wyraża się to w oczywisty sposób, ale często przybiera subtelne formy. Rzeczywiście, jest to niezwykle powszechna cecha u osób, które dorastają z rodzicami nieobecnymi emocjonalnie.

U podstaw egoizmu leży poczucie braku lub ubóstwa. Osoba czuje, że jeśli coś da z siebie, zostanie z niczym. Dotyczy to nie tylko obiektów materialnych, ale także subiektywnych. Ci ludzie mają trudności z dawaniem, ponieważ postrzegają to jako stratę, a nie jako sposób na budowanie wspólnego dobrobytu.

5. Uzależnienia

Nierzadko zdarza się, że dzieci rodziców nieobecnych emocjonalnie angażują się w zachowania unikające. W konsekwencji substancje psychoaktywne często zapewniają im pozorne dobre samopoczucie, o którym wiedzą, że ich brakuje.

Oznacza to, że bardzo łatwo jest im wpaść w nałogi. Zapewniają im one doświadczenie ucieczki, co jest dla nich satysfakcjonujące, ponieważ nie są w stanie doświadczyć radości życia. Jak powszechnie się przyjmuje, jest to sytuacja, która prowadzi jedynie do stopniowego samozniszczenia.

6. Kwestie tożsamości

Rodzice tworzą fundament, na którym dziecko buduje swoją skalę wartości. Jest to ważne w kierowaniu ich działaniami. Jeśli jednak nigdy nie nawiązano emocjonalnego i uczuciowego związku z rodzicami, często nie wiedzą, co jest dobre, a co złe. Nieufność wobec innych, egoizm i strach uniemożliwiają prawdziwy rozwój moralny. Bez tego dzieciom brakuje określonego kierunku i nie mają jasnych parametrów kierujących ich zachowaniem.

7. Brak nadziei

Rodzice emocjonalnie nieobecni pozostawiają również ślad beznadziejności na swoich dzieciach. Często rodzą smutne dzieci, które często czują, że życie jest bezwartościowe. Co więcej, nie ufają własnym możliwościom i postrzegają przyszłość jako coś przerażającego.

Jak widać, nieobecni emocjonalnie rodzice zostawiają głębokie ślady na swoich dzieciach. Z reguły tego typu sytuacje można zrozumieć i przezwyciężyć tylko poprzez psychoterapię. Z taką pomocą można zostawić blizny za sobą i pokonać duchy przeszłości.