Nauka twierdzi, że mężczyźni są tak samo emocjonalni jak kobiety

Wrażliwi, empatyczni, delikatni, a nawet sentymentalni. Mężczyźni są tak samo emocjonalni jak kobiety – choć przez długi czas zakładano, że cecha ta należy wyłącznie do płci żeńskiej. Emocje i ich ekspresja były do niedawna jednoznacznym symbolem słabości, a nawet „histerii”.

Stereotypy płciowe zawsze były tradycyjnymi motywatorami dyskryminacji, torując drogę pewnym ideom, które później trudno jest obalić. Na przykład od wieków zakładaliśmy, że męskość jest synonimem siły, powściągliwości, stanowczości i odwagi. Z drugiej strony kobiecość kojarzy się z kruchością wywodzącą się z głębokiej emocjonalności. Pogląd ten odejmował kobietom ważności i sugerował niestabilność.

Na szczęście w dzisiejszych czasach nauka jest po naszej stronie i dostarcza nam dowodów na to, jak przestarzałe i błędne są te podejścia. Badanie opublikowane w czasopiśmie Nature dostarcza interesujących danych na ten temat. Spójrzmy.

Mężczyźni mogą cierpieć znacznie bardziej emocjonalnie niż kobiety.

Mężczyźni są tak samo emocjonalni jak kobiety

Twierdzenie to zostało uwzględnione w badaniu przeprowadzonym przez University of Michigan i Purdue University w Stanach Zjednoczonych. Naukowcy prześledzili i przeanalizowali emocje 142 mężczyzn i 142 kobiet w ciągu 75 dni. Uczestnicy dostali kwestionariusze online, aby samodzielnie monitorować, jak się czuli przez cały dzień.

Ten codzienny monitoring, w którym każda osoba rejestrowała swój nastrój, ułatwiał uzyskanie danych na temat stabilności emocjonalnej i wahań obu płci. Uzyskane przez naukowców wyniki były niezwykle odkrywcze.

Jak działają żeńskie hormony i emocje?

Był to pierwszy aspekt, który zainteresował badaczy. Do badania naukowcy wybrali grupę kobiet i podzielili je ze względu na to, czy stosowały doustne środki antykoncepcyjne. Zaobserwowano, że hormony jajnikowe nie wpływają znacząco na amplitudę oscylacji, które mogą wystąpić w poziomie nastroju.

Zespół napięcia przedmiesiączkowego lub miesiączka nie prowadziły systematycznie do wzrostu zmienności emocjonalnej. Fakt ten jest ważniejszy, niż mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka, ponieważ w ciągu XX wieku kobiety były często wykluczane z procesów badawczych z powodów, które w świetle niniejszego opracowania są bezpodstawne.

Ich wykluczenie opierało się na założeniu, że wahania poziomu hormonów czynią je nieprzewidywalnymi. Preferowane były męskie modele eksperymentalne, ponieważ uznano je za bezpieczniejsze i bardziej wiarygodne biologicznie. Teraz to może się zmienić.

Nauka nie znalazła biologicznych podstaw dla stereotypów dotyczących emocjonalności.

Mężczyźni są tak samo emocjonalni jak kobiety (czasem nawet bardziej)

Jak dotąd nie znaleziono żadnych biologicznych podstaw potwierdzających mit, że płeć żeńska jest bardziej wrażliwa i emocjonalna niż męska. Zgodnie z badaniami opublikowanymi w czasopiśmie Nature i prowadzonymi przez doktor Adriene Beltz, mężczyźni są tak samo emocjonalni jak kobiety. Nie ma między nimi znaczących różnic.

Co więcej, badania przeprowadzone przez University of Lancaster twierdzą, że mężczyźni radzą sobie z rozstaniem znacznie gorzej niż kobiety, a nawet wyrażają większe uczucia bólu i smutku. Ta głębsza emocjonalność często przekłada się na gorsze radzenie sobie ze stanami emocjonalnymi i większe ryzyko cierpienia z powodu lęku czy depresji.

Ogólnie rzecz biorąc, mężczyźni zostali wychowani w potrzebie tłumienia swoich uczuć. Oznacza to, że dysponują gorszymi zasobami do regulowania negatywnych emocji walencyjnych.

Społeczeństwa patriarchalne a represje emocjonalne u mężczyzn

Chłopcy nie płaczą. Ta informacja jest mentalnym ciężarem dla wielu mężczyzn. Zwłaszcza dla tych urodzonych przed pokoleniem milenialsów. Uczono ich, że łzy i emocje należą do „słabszej płci”, która może wyrażać to, co czuje, bez bycia nazywaną słabą czy nawet histeryczną.

Uprzedzenia związane z płcią, tak zakorzenione w społeczeństwie patriarchalnym, pod wieloma względami zawetowały płeć męską. Jedną z zasad, najbardziej klasyczną, jest niemożność wyrażenia przez mężczyzn tego, co czują. Zachowania takie jak płacz, bycie wrażliwym i okazywanie pasji lub wrażliwości nie są męskie i powinno się przed nimi powstrzymywać.

Ten rodzaj socjalizacji, której celem jest stłumienie emocji, w wielu przypadkach przekłada się brak reakcji. Jednak oczywiste jest, że mężczyźni doświadczają smutku, szczęścia, udręki, nadziei i radości w taki sam sposób jak kobiety. Niemniej jednak są zobowiązani do chowania i ukrywania tego, co ich boli oraz powstrzymywania tego, co czują. Pozostawiają w środku to, co powinno być wyrażone na zewnątrz.

Znormalizujmy wyrażanie emocji poza płcią

Stabilność emocjonalna nie jest cechą męską, tak jak wahania emocji nie są cechą kobiecą. Wszyscy jesteśmy emocjonalnymi istotami z okazjonalnymi wzlotami i upadkami. Wszyscy przetwarzamy rzeczywistość przez filtr emocjonalny i za pomocą tego kanału reagujemy na bodźce. Niektórzy są w tym po prostu lepsi od innych.

Żadna płeć nie jest bardziej emocjonalna od drugiej. Problem tkwi w represjach, dysfunkcjonalnej edukacji i stereotypach płciowych, które nadal są obecne w społeczeństwie. Najwyższy czas, aby wiele z tych przestarzałych poglądów zostało obalonych, abyśmy wszyscy mogli nabyć lepsze kompetencje w zakresie emocjonalności. Ponieważ ci, którzy są biegli w sztuce emocji, są biegli w życiu.