Metoda ścieżki krytycznej: narzędzie planowania pracy

Metoda ścieżki krytycznej jest narzędziem planowania szczególnie odpowiednim dla działań o pewnej złożoności lub w które zaangażowanych jest kilka osób. Każdy może skorzystać z tego zasobu. Jego główną zaletą jest wyjaśnienie, co należy zrobić, przy jednoczesnym kontrolowaniu różnych etapów projektu.

Jest to technika, która, dość niesprawiedliwie, wyszła z użycia, by później zostać odkrytą na nowo. Po raz pierwszy zaproponowano ją w latach 50. XX wieku i była nawet wykorzystana w niesławnym projekcie Manhattan. Później zastąpiono ją innymi narzędziami, ale kilkadziesiąt lat temu zaczęto ją ponownie stosować.

Jednym z celów metody ścieżki krytycznej jest określenie najdłuższej ścieżki do pomyślnego zakończenia projektu. Stąd też pochodzi nazwa techniki. Gdy jest to już ustalone, uwaga członków grupy może być skoncentrowana na podstawach. Dowiedzmy się więcej na ten temat.

„Planowanie to przeniesienie przyszłości do teraźniejszości, dzięki czemu możesz coś z tym zrobić już teraz”.

-Alan Lakein-

Metoda ścieżki krytycznej

Technikę tę opracowano w 1950 roku. Jej autorami są James E. Kelley z Remington Rand i Morgan R. Walker z DuPont. Ci dwaj eksperci zauważyli, że duże projekty często przynosiły straty lub przekraczały ustalone koszty, ponieważ niektóre niezbędne działania trwały dłużej niż oczekiwano. Oznaczało to, że często trzeba było prosić o dodatkową pomoc lub opóźniać plany, z wynikającymi z tego konsekwencjami.

Twórcy tej metody wskazali, że idealnie nadaje się ona do działań lub projektów, które spełniają następujące cechy:

• Działania, które miały zostać opracowane, były dobrze zdefiniowane.
• Działania następowały kolejno po sobie.
• Każde działanie można rozwijać niezależnie.

Jak widać, metoda ścieżki krytycznej jest odpowiednia dla wszystkich projektów lub zadań, które wymagają sekwencyjnego rozwoju procesu. Jak więc należy ją stosować?

Stosowanie metody ścieżki krytycznej

Aby zastosować metodę ścieżki krytycznej, należy wykonać cztery podstawowe kroki. Każdy z nich musi zostać wykonany w tej samej kolejności, w jakiej są wymienione. Są to:

1. Wypisz wszystkie czynności i zadania

Cały proces podzielony jest na czynności. Celem jest jak najkonkretniejsze opisanie każdego działania. Następnie działania dzieli się na precyzyjne zadania. To najtrudniejszy krok, ale także podstawowy filar całej techniki.

2. Oszacuj czas

Należy obliczyć maksymalny czas, w którym każde z zadań projektu zostanie opracowane. Następnie wylicza się szacowany czas każdej czynności. Niezwykle ważne jest uwzględnienie wcześniejszych doświadczeń lub opinii innych osób, aby dokonać realistycznej oceny.

3. Ustal zależności między działaniami

Należy określić związek, który istnieje między działaniami. Warto zaznaczyć, które z nich powinniśmy ukończyć przed rozpoczęciem kolejnego. Ścieżka powinna również określać, jakie inne czynności lub zadania należy wykonać w tym samym czasie.

4. Zidentyfikuj kamienie milowe i wyniki

Kamienie milowe procesu lub projektu to te momenty, w których osiąga się znaczący postęp. Mają znaczący wpływ na rozwój projektu jako ogółu. Dlatego też ważne jest, aby określić, czym są te kamienie milowe, a także uprawnienia, które uzyskuje się po ich osiągnięciu.

Wisienka na torcie: wykresy

Metoda ścieżki krytycznej to w zasadzie model lub procedura, która pozwala na wizualizację czynności i zadań niezbędnych do realizacji procesu lub projektu. Działa ona jeszcze lepiej, gdy po zastosowaniu czterech podstawowych kroków dane wynikowe są umieszczane na wykresie.

Nie ma jednak potrzeby tworzenia skomplikowanego wykresu. Wystarczy użyć prostego diagramu i umieścić na nim każdą czynność lub zadanie wraz z terminem wykonania. Następnie za pomocą linii łączących należy oznaczyć związek, jaki istnieje między każdym z elementów z innymi. Schematy należy umieszczać po kolei.

Na końcu pojawi się wykres, który wyraźnie pokazuje krytyczną ścieżkę procesu lub projektu. Jest to ścieżka łącząca te działania, które są najbardziej powiązane z innymi. Dlatego można skupić uwagę na tych obszarach.