Imre Kertész był wybitnym obywatelem Węgier. Właściwie to jest on jedynym Węgrem, który otrzymał Nagrodę Nobla. Jednak jego kraj nie rozpoznał ani nie wspierał jego talentu. W rzeczywistości Węgry były ciężkim brzemieniem dla tego wspaniałego pisarza, który zamienił swoje nieszczęście w literackie arcydzieło.
Imre Kertész zasłynął dzięki swojej książce “Los utracony”, uważanej za najważniejsze dzieło literackie na temat nazistowskiego Holokaustu. Po przetłumaczeniu na co najmniej 20 języków, w 2005 roku węgierski reżyser Lajos Koltai przeniósł książkę na duży ekran. Sam Kertész napisał scenariusz. Należy wspomnieć, że Kertész nie chciał nazywać tego ludobójstwa Holokaustem, ponieważ uważał, że jest to sposób na jego idealizowanie, zamiast potępienie.
Praca Imre Kertésza wykracza daleko poza potępianie okrucieństw, które pojawiły się wcześniej i później na świecie. Jego praca ma pokazać, że II wojna światowa była wydarzeniem przewidywalnym. I osiągnął to dzięki swojej zabawnej, ironicznej i poruszającej prozie. Jego prawdziwe życie jest jednak równie lub nawet bardziej szokujące niż jego własna powieść.
Imre Kertész: wczesne lata życia
Autor przeżył wiele bolesnych doświadczeń. Urodził się 9 listopada 1929 r. w Budapeszcie na Węgrzech w rodzinie bogatych niepraktykujących Żydów. Jego rodzice rozeszli się, a gdy miał 5 lat został wysłany do szkoły z internatem.
W 1940 roku Imre Kertész rozpoczął naukę w liceum, tuż po rozpoczęciu II wojny światowej. Antysemityzm już opanował ważne sektory w Europie. W ten sposób młody Kertész został przydzielony na klasy tylko dla Żydów. Wskutek tego doświadczył dyskryminacji na tle rasowej już w pierwszych latach liceum.
W 1944 r. został wysłany do obozu koncentracyjnego Auschwitz. Miał wtedy tylko 14 lat. Naziści zmusili młodszych Żydów do zrobienia długiej linii przed ich sklasyfikowaniem. Imre Kertész mówił trochę po niemiecku, więc zrozumiał, że żołnierze mówią, że może mieć 16 lat. Kiedy żołnierze zapytali go o jego wiek, powiedział im, że ma 16 lat.
To małe kłamstwo, impuls, który doprowadził go do oszukania żołnierzy, okazał się aspektem ratującym jego życie. Stało się tak dlatego, że wszyscy nieletni poniżej tego wieku byli wysyłani na śmierć do komory gazowej.
Długotrwałe piętno
W latach 1944-1945 Imre Kertész spędził czas w obozach koncentracyjnych Auschwitz i Buchenwald. Za druty ogrodzenia mógł wyjść dopiero po triumfie aliantów. Najbardziej niepokojącą częścią jego doświadczenia jest to, że został więźniem obozu koncentracyjnego, chociaż nie praktykował judaizmu. Po opuszczeniu obozów wrócił do ojczyzny, ale nie znalazł żywych krewnych.
Jakiś czas później rozpoczął pracę jako dziennikarz i skończył szkołę średnią. Jednak stracił pracę i przez kilka lat musiał pracować w fabryce. Stalinizm przejął Węgry i po raz kolejny Imre był dyskryminowany. Był „burżuazją” z powodu swojej bogatej rodziny. Z tego powodu reżim go podejrzewał i miał na uwadze. Następnie rozpoczął pracę jako tłumacz.
Kertész pisał także scenariusze do komedii, reklam i innych drobnych rzeczy. W 1975 roku opublikował swoją wielką powieść Los utracony. Przez 20 lat Kertész mieszkał w mieszkaniu o powierzchni 25 metrów kwadratowych i pisał w małym kącie swojej kuchni. Czasami pisał także w kawiarni, do której chodził.
Imre Kertész: późniejsze lata życia
Około lat dziewięćdziesiątych niemieccy wydawcy docenili jego pracę. Następnie zaczął zdobywać sławę po zdobyciu kilku międzynarodowych nagród. Po upadku reżimu komunistycznego na Węgrzech Imre Kertész zaczął pisać więcej książek i prowadził bardziej komfortowe życie. W 2002 r. otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury, co częściowo zrekompensowało jego cierpienie. Wiele lat później, 31 marca 2016 r., zmarł w Budapeszcie.
Małe kłamstwo uratowało i zmieniło życie Imre Kertésza. To pokazuje, że w ciągu krótkiej chwili życie każdego może przybrać zupełnie nieoczekiwany obrót.
Jesteśmy zdumieni, gdy dowiadujemy się jak niektórym osobom, które przeżyły Holokaust udało się przeżyć, gdy słyszymy ich historie. Imre Kertész nie tylko przeżył, ale także napotkał trudności w kolejnym, innym systemie. Zawsze był osądzany ze względu na swoje pochodzenie, niezależnie od tego kto był u władzy. Musiał także przezwyciężyć porażkę jako pisarz, kiedy zaczynał. Jednak Kertész nigdy się nie poddał i dobrze wykorzystał najpotężniejszą broń jaką posiadał: swoje słowa.
Bibliografia
Wszystkie cytowane źródła zostały dokładnie sprawdzone przez nasz zespół, aby zapewnić ich jakość, wiarygodność, trafność i ważność. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i posiadającą dokładność naukową lub akademicką.
- Larrosa, J. (2009). Veinte minutos en la fila. Sobre experiencia, relato y subjetividad en Imre Kertész. Actualidades pedagógicas, (54), 55-68.