Fobia całowania lub filemafobia

Ludzie z filemafobią boją się całowania, bycia całowanym, a nawet patrzenia na całujących się innych ludzi. Tutaj wyjaśniamy przyczyny, objawy i najskuteczniejsze sposoby leczenia.

Filemafobia to strach przed pocałunkami, całowaniem kogoś lub byciem całowanym. Nie chodzi tylko o namiętne pocałunki, które implikują wysoki poziom intymności, na którą być może wielu nie jest przygotowanych. Może to być również zwykły pocałunek w policzek, powitanie lub spotkanie z kimś.

Podobnie jak wszystkie fobie specyficzne, filemafobia jest zaburzeniem lękowym, które obejmuje irracjonalny, nieproporcjonalny i uporczywy strach spowodowany obiektem lub sytuacją; w tym przypadku pocałunkami. Chociaż strach jest rozpoznawany przez osobę jako irracjonalny, nie jest ona w stanie go kontrolować.

Aby lepiej zrozumieć, na czym polega ta fobia, przyjrzymy się jej cechom, objawom i przyczynom, a także najskuteczniejszym metodom leczenia.

Filemafobia: charakterystyka

Filemafobia wykracza poza zwykły strach lub zdenerwowanie, których może doświadczać wiele osób, gdy zamierzają kogoś pocałować lub mają zostać pocałowanym.

Na przykład, dość często czujesz niepokój, kiedy po raz pierwszy masz zamiar pocałować osobę, którą lubisz. Jednak nie odnosi się to do filemafobii, ponieważ to, czego się boisz, nie jest samym pocałunkiem. Strach dotyczy to innych aspektów, takich jak nawiązanie relacji z tą osobą, odrzucenie lub odkrycie, że nie czuje tego samego do Ciebie.

Z drugiej strony, w filemafobii przedmiotem lęku jest sam pocałunek. Dlatego cierpiący boją się całować, zostać pocałowanym, a nawet zobaczyć całujących się innych ludzi.

Aby ten strach można było uznać za zaburzenie lękowe, muszą być spełnione następujące cechy:

• Strach doświadczany przed obiektem, którego się boimy, jest nieproporcjonalny w stosunku do wymagań sytuacji.
• Strach, którego doświadcza dana osoba, wykracza poza jej wolę. Oznacza to, że nie może poradzić sobie z emocjami przerażenia i strachu, które przejmują kontrolę.
• Osoby cierpiące na filemafobię nie potrafią wyjaśnić ani uzasadnić strachu, jaki odczuwają w takich sytuacjach. Nie widzą w tym sensu i rozumieją, że jest to irracjonalne, ale nic na to nie mogą poradzić.
• Strach jest tak duży, że systematycznie prowadzi ich do unikania sytuacji, w których może dojść do pocałunku.
• Ich strach jest nieprzystosowany i powoduje problemy w relacjach.

Objawy filemafobii

Filemafobia przedstawia tę samą symptomatologię, co inne specyficzne fobie. Jedynym aspektem, który odróżnia ją od innych rodzajów lęków, jest bodziec, który ją wywołuje: pocałunki.

Ogólnie rzecz biorąc, najbardziej charakterystycznym objawem każdej fobii jest doświadczanie dużej ilości lęku po wystawieniu na działanie “przerażającego” elementu. Ten niepokój może objawiać się atakiem paniki lub bardziej ogólnym uczuciem niepokoju. Ponadto im bliżej dana osoba jest bodźca, którego się obawia, tym gorsze ma odczucia.

Do najbardziej charakterystycznych niepokojących przejawów filemafobii należą:

• Objawy fizyczne. Szybkie bicie serca, pocenie się, drżenie, duszność, zawroty głowy, ucisk w klatce piersiowej, nudności, zwiększone napięcie mięśni i bóle głowy.
• Objawy psychologiczne. Natrętne myśli, w których cierpiący uważa, że pocałunki są niebezpieczne. Ktoś może na przykład wierzyć, że pocałunki przenoszą choroby.
• Manifestacje behawioralne. Unikanie różnych sytuacji z powodu obecnego w nich bodźca wyzwalającego strach.

Powiązane fobie

Większość pacjentów z zaburzeniami lękowymi ma więcej niż jedną konkretną fobię. Filemafobia jest zwykle kojarzona z lękami takimi jak:

Mizofobia

To irracjonalny i nadmierny strach przed zarażeniem się zarazkami. Prowadzi to do przekonania, że będąc całowanym przez kogoś innego, można zarazić się chorobą. W takich przypadkach osoby z tym zaburzeniem myślą, że w ślinie mogą znajdować się zarazki lub bakterie, które są szkodliwe dla ich organizmu.

Halitofobia

Filemafobia może być również związana z halitofobią. Polega na nadmiernym strachu przed nieświeżym oddechem, zarówno u siebie, jak i u innych osób. Oczywiście może to wywołać niechęć do całowania.

Hafefobia

To jest irracjonalny lęk przed dotykiem. Cierpiący mogą odczuwać nadmierną ilość niepokoju w związku z każdym pocałunkiem, nawet tym w policzek.

Przyczyny filemafobii

Istnieją różne teorie psychologiczne, które wyjaśniają pochodzenie fobii specyficznych. Może być wiele czynników, które je wywołują:

Kondycjonowanie

Teorie poznawczo-behawioralne wyjaśniają pochodzenie fobii przez warunkowanie klasyczne. Sugeruje to, że wcześniej neutralny bodziec (taki jak pocałunek) może być powiązany z bodźcami awersyjnymi, aż do pojawienia się całkowitego strachu przed nimi.

Zgodnie z tą perspektywą strach jest podtrzymywany z powodu zachowania unikowego.

Przekonania i style edukacyjne

Sugerowano również, że przekonania religijne lub kulturowe mają swoją rolę w rozwoju filemafobii. Tak więc style edukacyjne i wczesne doświadczenia mogą być czynnikami determinującymi rozwój tego typu lęku.

Traumy

Doświadczenie traumy seksualnej (takiej jak napaść na tle seksualnym) może być kolejnym czynnikiem wyjaśniającym pochodzenie filemafobii.

Przypuszcza się, że przyczyna tej psychologicznej zmiany jest wieloczynnikowa. Innymi słowy, zawiera aspekty edukacyjne, uczenie się, przekonania, wczesne doświadczenia i cechy osobowości.

Leczenie

Na szczęście fobie można przezwyciężać. Najskuteczniejszym leczeniem jest terapia psychologiczna. Terapia, która okazała się najlepsza w przezwyciężaniu fobii, to terapia poznawczo-behawioralna. Odnosi się to do zniekształconych myśli i nieprzystosowawczych zachowań, które przerażają pacjenta, oferując mu niezbędne narzędzia do reagowania na każdy kryzys w najlepszy możliwy sposób.

Wykazano również, że terapia poznawcza oparta na uważności jest skuteczna w leczeniu zaburzeń lękowych. Wreszcie w ciężkich przypadkach wskazane jest podawanie leków przeciwlękowych. Jednak zawsze należy je łączyć z psychoterapią.