Ludzie, u których występuje dysforia płci czują się bardzo nie na miejscu. Nie identyfikują się z płcią, którą przydzielono im po urodzeniu, a zamiast tego identyfikują się z płcią przeciwną. Może to sprawić, że czują duży dyskomfort lub stres.
W konsekwencji, ich dyskomfort nie ogranicza się do pragnienia bycia płcią przeciwną. Może również obejmować chęć bycia alternatywną płcią, o ile różni się ona od tej, do której zostali przypisani. Ich zmartwienie lub pragnienie bycia płcią przeciwną może objawiać się w wieku 2-3 lat i często zakłóca ich codzienne zajęcia.
U starszych dzieci, u których pojawia się dysforia płci niezdolność zdobycia niezbędnych umiejętności komunikowania się z osobami tej samej płci może prowadzić do izolacji społecznej.
Dysforia płci u dziewcząt
Dysforia płci manifestuje się inaczej w różnych grupach wiekowych. Przed okresem dojrzewania dziewczęta z dysforią płci mogą wyrazić chęć bycia chłopcem. Mogą twierdzić, że są chłopcami lub twierdzą, że gdy dorosną, będą mężczyznami.
Wolą ubrania i fryzury chłopców. Z powodu tego jak się ubierają lub zachowują, obcy postrzegają ich jako chłopców. Mogą poprosić o to, by zwracano się do nich imieniem chłopca. Zazwyczaj wykazują intensywne negatywne reakcje na próby rodziców, by nosiły sukienki lub inne kobiece ubrania. Niektóre mogą odmówić pójścia do szkoły lub imprez towarzyskich, gdzie taka odzież jest wymagana.
Takie dziewczyny mogą wykazywać wyraźną identyfikację z inną płcią w grach fabularnych, snach i fantazjach. Często preferują sporty kontaktowe i gry. W związku z tym wolą chłopców jako towarzyszy zabaw.
Wykazują niewielkie zainteresowanie zabawkami lub ubraniami dla dziewcząt. Czasami odmawiają oddania moczu w pozycji siedzącej. Niektóre dziewczęta mogą manifestować pragnienie posiadania penisa lub twierdzić, że mają penisa lub będą go miały gdy dorosną. Mogą też powiedzieć, że nie chcą, aby ich piersi rosły ani miesiączkowania.
Dysforia płci u chłopców
Chłopcy w wieku przedszkolnym z dysforią płci mogą wyrazić pragnienie bycia dziewczyną twierdząc, że są dziewczyną lub twierdząc, że będą kobietą gdy dorosną. Wolą nosić ubrania dziewczęce.
Tacy chłopcy lubią grać rolę postaci kobiecych (na przykład matki). Często interesują się kobiecymi fantazjami. Ponadto często preferują zajęcia, gry i hobby dla dziewcząt, takie jak gra w dom.
Wolą też tworzyć kobiece rysunki i oglądać programy telewizyjne lub filmy z wieloma postaciami kobiecymi. Lalki mogą być ich ulubionymi zabawkami, a dziewczyny stają się ich ulubionymi towarzyszami zabaw.
Ci chłopcy zwykle unikają konkurencyjnych gier. Niektórzy mogą udawać, że nie mają penisa i nalegać na to, by mogli oddawać mocz na siedząco. Rzadziej uważają, że ich penis lub jądra są nieprzyjemne. Mogą chcieć je odciąć lub mieć pochwę.
Dysforia płci u dorosłych
U dorosłych z dysforią płci, rozbieżności między płciami z którymi się identyfikują, a ich fizycznymi cechami seksualnymi, często towarzyszy pragnienie uwolnienia się od pierwotnych lub wtórnych cech płciowych.
W różnym stopniu dorośli z dysforią płciową mogą przyjąć zachowanie i maniery płci, z którą się identyfikują. Czują się nieswojo gdy inni identyfikują ich jako płeć oznaczoną ich cechami fizycznymi.
Niektórzy dorośli mogą mieć silną potrzebę bycia inną płcią i być traktowani jako tacy. Mogą mieć wystarczającą wewnętrzną pewność, by czuć i odpowiadać na płeć z którą się identyfikują, bez szukania pomocy medycznej w celu zmiany swojego ciała.
Ci dorośli mogą znaleźć inne sposoby radzenia sobie z dysforią. Robią to żyjąc częściowo w pożądanej roli lub przyjmując rolę seksualną, która nie jest ani konwencjonalnie męska, ani konwencjonalnie kobieca.
Jak widzimy, dysforia płciowa jest cierpieniem, którego doświadcza dana osoba, gdy nie identyfikuje się z płcią, którą przydzielono jej przy narodzinach.