Zapominalski. Idiotyczny. Bez charyzmy. Bez motywacji. Zawsze popełniający błędy. Czy to brzmi jak Ty? Niewiele rzeczy jest bardziej niszczących niż postrzeganie siebie jako nieudacznika. Okazuje się, że jest to połączone z problemem, jakim jest poczucie lęku i niepokoju. Dlaczego jednak niepokój sprawia, że czujesz się jak porażka?
Oczywiście są chwile, kiedy masz pechowy okres w życiu lub Twoje poczucie własnej wartości słabnie. Jednak niepokój karmi Cię niepewnością i implementuje w Twoim umyśle idee, że to, co zamierzasz zrobić, nie powiedzie Ci się. Kiedy ten wymiar psychologiczny jest stale obecny w Twoim życiu, Twoje myśli stają się negatywne, obsesyjne, a czasem nawet irracjonalne.
Chociaż prawdą jest, że lęk jest normalną reakcją na bodźce, które traktujesz jako zagrażające, zdarzają się sytuacje, w których prowadzi on do problematycznych stanów. Jeśli miałbyś doświadczać uczucia lęku przez kilka tygodni, miesięcy lub lat (jak mogłoby to mieć miejsce, gdybyś cierpiał na zespół lęku uogólnionego (GAD) ), Twój obraz samego siebie stałby się niewyraźny. Dlaczego jednak tak się dzieje? I czy da się coś z tym zrobić?
Osoby z syndromem oszusta oprócz niskiej samooceny niosą ze sobą duży ładunek lęku.
Dlaczego lęk sprawia, że czujesz się jak porażka?
Zniekształcone myśli są typowym elementem stanów stresu i niepokoju. W takich sytuacjach często wzmacniana jest seria wzorców mentalnych. Są to rodzaje wzorców, które mogą przyćmić dowolny cel, próbę osiągnięcia go lub inicjacji motywującej zmiany. Nie zawsze zdajesz sobie sprawę, jak mocno filtr lęku ugruntował się w Twoim mózgu, dopóki nie zaczną pojawiać się pewne zmiany.
Badania przeprowadzone na Emory University (USA) dowodzą, że neurobiologia zaburzeń lękowych wpływa na funkcje poznawcze mózgu. Oznacza to, że osoby cierpiące nie myślą ani nie przetwarzają rzeczywistości w taki sam sposób, ponieważ w ich mózgach zachodzą niewielkie, choć istotne zmiany.
Zamierzamy zbadać zmienne, które wyjaśniają, dlaczego niepokój sprawia, że czujesz się jak porażka.
Podejścia takie jak terapia poznawczo-behawioralna prowadzą nas i oferują narzędzia do dezaktywacji postrzegania siebie jako porażki.
Zniekształcenia poznawcze
Jeśli nęka Cię uczucie niepokoju, często aktywujesz i wzmacniasz wiele zniekształceń poznawczych. Są to mentalne schematy, które powodują, że przetwarzasz rzeczywistość w błędny sposób. Są częścią podstaw negatywnego postrzegania siebie. Przestajesz ufać sobie z powodów takich jak:
- Negatywne filtrowanie mentalne. „Wszystko pójdzie nie tak”.
- Nadmierne uogólnienie: „To poszło nie tak, więc wszystko inne skończy się tak samo”.
- Myślenie typu „wszystko albo nic”. „Jeśli nie zrobię tego idealnie, poniosę porażkę”.
Lęk i unikanie
Jeśli Twój niepokój sprawia, że czujesz się jak porażka, może to być również spowodowane innym powszechnym mechanizmem psychologicznym. Lęk prowadzi do ciągłych cykli unikania. Załóżmy na przykład, że masz prezentację do wygłoszenia w pracy. Jednak boisz się porażki. Chcesz zrobić to doskonale, ale sama myśl o tym zadaniu jesteś jeszcze bardziej niespokojny, więc opóźniasz wykonanie go.
Prokrastynacja jest formą unikania. Widząc, że nie robisz postępów, obraz, jaki masz o sobie, pogarsza się. Ogarnia Cię niepewność. Co więcej, unikanie tego, czego się boisz, zwiększa poczucie porażki.
Niska samoocena
Niska samoocena i lęk są często ze sobą powiązane. Są to dwa wymiary psychologiczne, które mają tendencję do wzajemnego uzupełniania się i wyczerpania jednostki, która przez nie cierpi. Osobom z syndromem oszusta także nie są obce tego rodzaju uczucia. Perfekcjoniści również mają tendencję do ukrywania ukrytego niepokoju wraz z negatywnymi wizjami siebie.
Porównania społeczne i naciski zewnętrzne kształtują niezwykle destrukcyjne postrzeganie, które podsyca poczucie porażki. Dręczy Cię to, że nie dorównujesz swoim wymaganiom, nie jesteś tym, czego oczekują od Ciebie inni i nie osiągasz tego, co osiągnęli inni.
Utajona depresja
Kiedy lęk sprawia, że czujesz się jak porażka, w głębi duszy możesz cierpieć na zakamuflowane zaburzenie depresyjne. Nie wolno zapominać, że podłoże depresji składa się z wielu elementów, a uporczywy niepokój jest czynnikiem powracającym. Jeśli tak jest, prawdopodobnie będą obecne inne elementy. Może to być na przykład poczucie beznadziejności, apatia i zmiany w diecie i nocnym odpoczynku.
Często myśl, że nie radzisz sobie we wszystkim, co robisz, jest po prostu symptomem podstawowego problemu, którym musisz się zająć.
Co zrobić, jeśli od jakiegoś czasu czujesz się jak porażka
W porządku jest mieć kilka takich dni, kiedy tak naprawdę nie czujesz, że ufasz sobie i swoim umiejętnościom. Dopóki ta percepcja jest specyficzna i dezaktywowana po krótkim czasie, możesz pozwolić sobie na tego rodzaju krótkotrwałe psychologiczne pogorszenie.
Z drugiej strony, jeśli przekonanie, że nic Ci się nie uda, jest stałe i wydaje się, że nie ma wyjścia z tej mentalnej pętli, musisz wprowadzić pewne zmiany. Oto kilka wskazówek:
Konfrontuj i racjonalizuj
Pojedyncza porażka nie czyni Cię nieudacznikiem. To, że coś pójdzie nie tak dzisiaj, nie oznacza, że stanie się to Twoją wieczną klątwą. Jeśli przekonanie, że jesteś porażką, jest stałe, zmierz się z nim, stosując sokratejską metodę. Zadaj sobie pytanie: „Jakie mam dowody na to, że ta myśl jest prawdziwa?”, „Czy takie podejście mi pomaga?”, „Czy nie odniosłem sukcesu w innych dziedzinach życia?”
Bądź bardziej współczujący dla siebie
Traktuj siebie tak, jakbyś traktował swojego najlepszego przyjaciela: z szacunkiem, empatią i współczuciem. Co byś powiedział osobie, która jest Ci bliska, gdyby upierała się, że jest bezwartościowa i zawodzi we wszystkim, co robi? Zastanów się nad tym, bo właśnie te słowa powinieneś powiedzieć również sobie.
Terapia poznawczo-behawioralna
Za Twoimi autodestrukcyjnymi myślami może leżeć zaburzenie psychiczne, którym należy się zająć. Jak wspomnieliśmy wcześniej, myśl, że jesteś porażką, może wynikać z wszystkiego, od uogólnionego lęku po depresję.
Popełnianie błędów nie będzie problemem, jeśli nie pozwolisz, by kontrolowały Cię wątpliwości
Chociaż czasami mogą Cię dopaść wątpliwości, zwykle nie stanowią one problemu. Chyba, że przejmą nad Tobą kontrolę. To normalne, że popełnisz więcej niż jeden błąd idąc przez życie.
Dlatego też niezwykle ważny jest ton Twojego dialogu wewnętrznego oraz mechanizmy i narzędzia, z których korzystasz. Jeśli są pozytywne, nie pozostawisz biegu swojego życia w rękach niepewności lub beznadziejności.
Bibliografia
Wszystkie cytowane źródła zostały dokładnie sprawdzone przez nasz zespół, aby zapewnić ich jakość, wiarygodność, trafność i ważność. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i posiadającą dokładność naukową lub akademicką.
- Feenstra S, Begeny CT, Ryan MK, Rink FA, Stoker JI, Jordan J. Contextualizing the Impostor “Syndrome”. Front Psychol. 2020 Nov 13;11:575024. doi: 10.3389/fpsyg.2020.575024. PMID: 33312149; PMCID: PMC7703426.
- Martin EI, Ressler KJ, Binder E, Nemeroff CB. The neurobiology of anxiety disorders: brain imaging, genetics, and psychoneuroendocrinology. Psychiatr Clin North Am. 2009 Sep;32(3):549-75. doi: 10.1016/j.psc.2009.05.004. PMID: 19716990; PMCID: PMC3684250.
- Reisbig AM, Danielson JA, Wu TF, Hafen M Jr, Krienert A, Girard D, Garlock J. A study of depression and anxiety, general health, and academic performance in three cohorts of veterinary medical students across the first three semesters of veterinary school. J Vet Med Educ. 2012 Winter;39(4):341-58. doi: 10.3138/jvme.0712-065R. PMID: 23187027.