Cztery znaki, że jesteś zagubiona
Jaka jest Twoja relacja z samą sobą? To może być pytanie, którego nigdy sobie nie zadałaś. Jest tak, ponieważ mimo tego, że zależy Ci na dbaniu o swoje więzi z innymi, często zaniedbujesz tę z samą sobą. W poniższym artykule wymienimy główne znaki, ze jesteś zagubiona.
Musisz pamiętać, że szacunek dla samej siebie, a także troska i współczucie są niezbędne dla Twojego dobrego samopoczucia i zdrowia psychicznego. Miłość, która jest zaniedbywana, może popaść w niewierność, nawet wobec siebie. Z tego powodu konieczne jest przyjrzenie się tej ważnej relacji i upewnienie się, że pozostaje ona zdrowa.
Nie traktujesz siebie priorytetowo
Jednym z najwyraźniejszych znaków, że się zagubiłaś, jest fakt, że nigdy nie stawiasz siebie na pierwszym miejscu. Na przykład odkładasz na później swoje obowiązki, aby pomóc innym w wypełnianiu ich zadań. Rezygnujesz nawet ze swojego wolnego czasu, aby zaspokoić życzenia, potrzeby i przysługi, o które proszą Cię inni.
W konsekwencji wszystko, co jest z Tobą związane, spychasz na ostatnie miejsce. Nie wahasz się poddawać innym, zapominając o własnych opiniach. Wydaje się, że bycie pomocną dla innych jest dla Ciebie ważniejsze niż lojalność wobec siebie i własnych potrzeb.
Chcesz zadowolić innych
Jako istoty społeczne wszyscy chcemy zadowolić ludzi wokół nas. Jednak jeśli jesteś zagubiona, robisz to, nawet jeśli ważniejsze powinno być zadowalanie samej siebie.
Być może wpadasz w plany i działania, których nie lubisz lub nie masz ochoty robić tylko po to, by zdobyć przychylność innych. Bardzo trudno jest Ci powiedzieć „nie”, ponieważ boisz się, że przez to stracisz miłość lub aprobatę innych. Tak więc możliwe jest nawet, że zgodzisz się na zachowanie, które jest całkowicie sprzeczne z Twoimi własnymi przekonaniami i wartościami, tylko dlatego, że prosi Cię o to inna osoba.
Przepraszasz nie będąc winną
To niezwykle powszechne zachowanie u osób, które czują się zagubione. Prosisz o przebaczenie, nawet jeśli jesteś w pełni świadoma, że nie zrobiłaś nic złego. Wiesz, że nie zrobiłaś nic niestosownego. Niemniej jednak strach przed konfliktem, odrzuceniem i porzuceniem uniemożliwia obronę swojej pozycji.
Wolisz przeprosić i przyjąć odpowiedzialność za kłótnię, która nie jest Twoją winą, tylko po to, by zmniejszyć ogólny niepokój. W Twoich oczach gniew drugiego człowieka jest ostrzeżeniem, że może Cię zostawić lub jego uczucia wobec Ciebie się zmienią, więc uważasz, że konieczne jest zakończenie gniewu, nawet jeśli oznacza to upokorzenie samej siebie.
Ciągle narzekasz
Mogłoby się wydawać, że narzekanie to postawa osoby pełnej poczucia własnej wartości i zdolnej do wyrażenia tego, czego chce. Jednak narzekanie nie jest równoznaczne z asertywną komunikacją. Wyjaśnianie, co myślisz i czego potrzebujesz w spokojny i pełen szacunku sposób, jest właściwym zachowaniem. Z drugiej strony, kiedy Twoje relacje opierają się na ciągłym proszeniu innych o zaspokojenie Twoich potrzeb, coś jest nie tak.
Jeśli utrzymujesz relacje, w których czujesz, że inni nie reagują we wzajemny sposób, zadaj sobie pytanie, dlaczego je kontynuujesz. Zastanów się także, czy Twoje oczekiwania dotyczące relacji są dobrze dopasowane, czy nierealistyczne.
Kiedy narzekasz, chcesz, aby inni dali Ci to, czego Ci brakuje. Brakuje Ci tego, bo już dawno przestałaś wspierać samą siebie. Cierpisz przez ukryty brak poczucia własnej wartości i troski o siebie.
Jak się odnaleźć?
Jeśli widzisz swoje odbicie w powyższych zachowaniach, prawdopodobnie zaniedbałaś relację z samą sobą bardziej niż powinnaś. Nadszedł czas, abyś uświadomiła sobie, że Twoja relacja z samą sobą jest najważniejsza w Twoim życiu. W związku z tym musisz zacząć o nią dbać z troską i szacunkiem.
Niemniej jednak nie jest łatwo porzucić nawyk podobania się innym, zwłaszcza gdy Twoja samoocena nie jest zbyt mocna. Niemniej jednak, z wytrwałością, każde małe działanie, które podejmiesz, doprowadzi Cię do wyzdrowienia. Zacznij traktować siebie priorytetowo, słuchać siebie i bronić swoich praw i opinii. Działaj zgodnie ze swoimi wartościami i nie bój się porzucenia. W końcu nie ma nic bardziej bolesnego niż utrata siebie.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Westwood, P. A. (2017). El rol del autorrespeto en la teoría de la justicia de John Rawls. HYBRIS, Revista de Filosofía, 8(2), 55-76.
- Bourbeau, L. (2011). Las cinco heridas que impiden ser uno mismo. OB STARE.