Dlaczego mądrzy ludzie często udają, że wcale tacy nie są

Czy jesteś jedną z tych osób, które musiały wyeliminować niektóre ze swoich studiów i doświadczeń z CV, aby dostać pracę? Jeśli tak, możesz postrzegać swoje umiejętności i wartość bardziej jako problem niż zaletę. W dzisiejszym społeczeństwie istnieją specyficzne sytuacje, w których przeciętność jest przedkładana nad wyjątkowy talent. W efekcie bardzo często mądrzy ludzie udają, że ich zdolności są niższe, niż w rzeczywistości.

Widać to po tych osobach, które mimo pozornej nieudolności osiągają wysokie stanowiska kierownicze. Są wybierani przez przywódców, którzy przedkładają lojalnych pracowników nad ludzi o dużej wartości. Wiele organizacji nie chce nowych pomysłów, zmian ani kwestionowania autorytetu przełożonych.

W niektórych przypadkach głupota funkcjonalna jest wybierana zamiast innowacyjnego umysłu, który z elastycznością, stanowczością i krytycznym spojrzeniem przeformułowuje struktury i przynosi postęp. To może wyjaśniać, dlaczego bystrzy i mądrzy ludzie czują się rozczarowani. Łatwiej nam zrozumieć, dlaczego decydują się ukryć swój potencjał.

Wszyscy jesteśmy istotami społecznymi. Często bardziej potrzebujemy przystosowania się i znalezienia pracy, a nie bycia „dziwakiem”, który sprawia, że ludzie czują się nieswojo i którego nikt nie rozumie. Czy jednak ludzie, którzy są zmuszeni do obniżenia swojej wartości, aby się zintegrować, mogą być kiedykolwiek szczęśliwi?

Wysoce inteligentni ludzie są niezwykle refleksyjni, krytyczni i poszukujący prawdy. To często powoduje, że czują się rozczarowani środowiskiem, które nie zawsze uznaje, kto jest bardziej wartościowy.

Dlaczego mądrzy ludzie udają, że wcale tacy nie są?

Żyjemy w świecie, w którym często ignoranci są postrzegani jako najbardziej utalentowani (efekt Dunninga-Krugera), a najmądrzejsi nie doceniają swojej wartości (syndrom oszusta). Choć może się to wydawać ironiczne, jest to naprawdę poważny problem. Najbystrzejsi i najbardziej kompetentni ludzie marnują się w systemie, który jest trwały i stabilny, ale nie rozwija się.

Do tego dochodzi rzeczywistość, o której już wspominaliśmy. Chodzi o fakt, że inteligentni ludzie często udają, że tacy nie są, tylko po to, by przetrwać. Co więcej, osoby z wyższym IQ mają zwykle więcej problemów z przystosowaniem się. W związku z tym tracą wiele świadczeń społecznych. Mogą na przykład w ogóle nie rozwinąć kariery zawodowej lub stracić dobrą sieć przyjaciół czy partnera.

Dowiedzmy się bardziej szczegółowo, dlaczego niektórzy mądrzy ludzie udają, że są mniej utalentowani.

W szkole najzdolniejsze dzieci są często piętnowane jako wszechwiedzące. Ponadto często doświadczają zastraszania i czują się odrzucone ze względu na swój talent. To może sprawić, że w pewnym momencie nie docenią swoich umiejętności, aby się przystosować i nie przyciągać uwagi.

Zbyt wysokie kwalifikacje

Mądrzy ludzie często udają, że tacy nie są, ponieważ czują się jak duże ryby w małych stawach. Jest tak mało miejsc pracy dla dobrze wykształconych pracowników, że nie mają oni innego wyjścia, jak tylko obniżyć swoje oczekiwania i skrócić CV.

Przekwalifikowanie jest postrzegane jako zagrożenie w wielu środowiskach pracy. Po pierwsze, wynika to z braku wystarczającej liczby stanowisk dla tego typu osób. Po drugie, firmy często czują, że nie zawsze są w stanie lub nie chcą dać tego rodzaju pracownikom to, na co zasługują.

University of Western Australia przeprowadził badanie, w którym stwierdzono, że wielu menedżerów zakłada, że gdy dana osoba ma zbyt wysokie kwalifikacje na dane stanowisko, może się nudzić. Stopniowo przekonanie, że ludzie ci mają zbyt wysokie kwalifikacje na swoje stanowisko, oznacza, że w końcu oddalają się od swoich obowiązków i czują się wykluczeni.

Wokół bystrych i utalentowanych ludzi narosło wiele uprzedzeń. To wyjaśnia, dlaczego, aby przeżyć i po prostu zdobyć pracę, często decydują się na skracanie CV.

Odwieczne poszukiwanie dopasowania społecznego

Uniwersytet w Singapurze przeprowadził badanie, które wykazało, że podczas gdy zdecydowana większość ludzi chętnie spędza czas z przyjaciółmi, najmądrzejsi ludzie bardziej lubią samotność. Nie oznacza to jednak, że są aspołeczni lub że nie potrzebują kontaktu z innymi. Wszyscy ludzie potrzebują połączenia z innymi.

Jeśli jednak inteligentni ludzie chcą zbudować podstawową sieć przyjaźni, często są zmuszeni osłabić swoje prawdziwe ja i stworzyć postać o mniejszej głębi. Oznacza to, że mogą łączyć się z innymi, prowadząc bardziej trywialne rozmowy.

Kiedy mądrzy ludzie udają kogoś, kim nie są, robią to po prostu dla przetrwania. Zdają sobie sprawę, że ułatwia to ich codzienne życie i adaptację.

Potrzeba nie przyciągania uwagi

Mądrzy ludzie czasem udają, aby uniknąć cierpienia. Może się to wydawać dziwne, ale zdarza się to dość często. Na przykład dziecko o wysokich zdolnościach intelektualnych często doświadcza sytuacji zastraszania. Wiele bystrych dzieci spędza znaczną część swojego życia akademickiego narażonych na przezwiska i obelgi.

Dorastanie jako brzydkie kaczątko lub wszechwiedząca sowa, która zawsze była sama na szkolnym korytarzu, pozostawia blizny. Po osiągnięciu dorosłości osoby te mogą zdecydować się na stłumienie swojej osobowości, charyzmy, talentu i wiedzy. To podstawowy mechanizm pozwalający uniknąć odrzucenia i bólu, którego doznali w dzieciństwie.

Efekt udawania

Wysoce inteligentni ludzie charakteryzują się umiejętnością rozwiązywania problemów. Dlatego, gdy są świadomi, że talent i błyskotliwy umysł są postrzegane jako zagrożenie, mają tendencję do zdecydowanego działania. W rezultacie zmniejszają swój potencjał, prowadzą nieistotne rozmowy i dają się ponieść inercji swojego otoczenia.

Ma to naprawdę negatywne konsekwencje. Na przykład, jeśli usuną określone studia i umiejętności ze swojego CV, aby znaleźć pracę, w końcu poczują się bez motywacji. Co więcej, mogą zdecydować się na udawanie pewnej naiwności, aby nie wyjść na aroganckiego lub dlatego, że nie chcą sprawić, by ktoś, kogo lubią, czuł się nieswojo. Czasem po prostu chcą ukryć fakt, że są mądrzejsi. Oznacza to jednak, że kończą życiem pełnym sprzeczności i nieszczęścia.

Udawanie tego, kim nie są, ukrywanie tego, co jest warte, i tworzenie postaci, która dostosuje się do otoczenia osłabi ich prawdziwe ja. Może to prowadzić do depresji, ponieważ w końcu zacierają się w społeczeństwie, które chce, aby wszyscy byli tacy sami. Jednak bycie innym i wyjątkowym jest wartością, którą powinni zaakceptować, wykorzystać i rozwijać.

Zawsze znajdą się ludzie, którzy doceniają i szukają najjaśniejszych iskier. Nikt nigdy nie powinien wyłączać swojego wewnętrznego światła tylko po to, by żyć w ciemności z innymi. Musimy sobie ufać.