Kompleks Brunhildy: ekstremalna idealizacja w związku

Czym jest kompleks Brunhildy? Skąd pochodzi jego nazwa? Zanim zaczniemy zagłębiać się w to zjawisko, zdefiniujemy, czym jest samo pojęcie kompleksu. W psychologii kompleks odnosi się do zespołu nieświadomych uczuć, nabytych w wyniku doświadczeń przeżytych w dzieciństwie, które warunkują osobowość.

Słowo kompleks zostało po raz pierwszy zastosowane w psychologii przez Carla G. Junga i rozpowszechnione przez psychoanalizę Freuda.

Oprócz najbardziej znanych kompleksów istnieją inne, które noszą nazwy postaci historycznych, postaci z kreskówek, postaci mitologicznych czy bohaterów dzieł literackich lub biblijnych. Na przykład kompleks Piotrusia Pana, Münchhausen, Electry, Agrippiny, Edypa, Bovary, Kaina i inne.

Kim była Brunhilda?

W mitologii nordyckiej Brunhilda była uważana za Walkirię. Walkirie to dziewicze półbogini uzbrojone w napierśniki, tarcze i hełmy. Były one obdarzone wyjątkową siłą.

Niektórzy autorzy uważają Walkirie za łącznik między Odynem (bogiem wojny) a osobami poległymi w bitwie. Innymi słowy, były mostem między światem żywych i umarłych.

Nazwa Walkiria oznacza „wybieracz poległych”. Mimo przerażającego i groźnego wyglądu wyróżniały się również ich fizyczne piękno i inteligencja. Uczestniczyły w bitwach i wykonywały rozkazy Odyna, dając zwycięstwo tym, których wybierał sobie bóg. Później prowadziły zmarłych do Walhalli.

Brunhilda sprzeciwiła się Odynowi, zabijając jednego z jego najlepszych wojowników bez jego zgody. Po tym akcie Odyn wygnał Brunhildę i pogrążył ją na zawsze w głębokim śnie, a wokół niej stworzył ścianę ognia. Została ostatecznie uratowana przez Sigurda, herosa.

„Kompleksy to treści psychiczne, które są poza kontrolą świadomego umysłu. Oddzieliły się od świadomości i prowadzą odrębną egzystencję w nieświadomości, będąc przez cały czas gotowymi przeszkodzić lub wzmocnić świadome intencje”.

-Carl G. Jung-

Historia Sigurda i Brunhildy

Jak wspomnieliśmy wcześniej, Siegfried, heros mitologii nordyckiej, uratował Brunhildę przed klątwą.

W islandzkiej wersji legendy Brunhilda i Siegfried zaręczyli się, ale odszedł on, by kontynuować swoje podróże. Po otrzymaniu magicznej mikstury, która sprawiła, że zapomniał o swojej miłości do Brunhildy, Siegfried poślubił Gudrun (Kriemhild). Brat Gudrun, Gunnar pragnął Brunhildy dla siebie i namówił Siegfrieda, aby pomógł mu ją zdobyć. Przebierając się za Gunnara Siegfried udał się w pościg za Brunhildą. Ta następnie zdała sobie sprawę, że została oszukana i zaaranżowała morderstwo Siegfrieda.

W Pieśni o Nibelungach historia wyglądała nieco inaczej. Brunhilda oświadczyła (jak wszystkie Walkirie), że mężczyzna, którego w końcu poślubi, musi być w stanie prześcignąć ją w aktach siły i odwagi. Siegfried przebrał się za Gunnara, przeszedł pomyślnie jej test i wygrał Brunhildę. Kiedy ta odkryła oszustwo, zaplanowała śmierć Siegfrieda.

Kompleks Brunhildy

Kompleks Brunhildy to nieświadomy kompleks, który pojawia się w związku, gdy głęboko zauroczona kobieta idealizuje swojego partnera w tak ekstremalny sposób, że uważa go za „supermana” lub „superbohatera” – niezwykłą istotę z innej planety. W konsekwencji kobieta oddaje się całkowicie relacji, czasem w nieproporcjonalny sposób.

Po pewnym czasie ten „superbohater” staje się jednak draniem w oczach zakochanej kobiety. Zaczyna ona dostrzegać wady swojego partnera i uświadamia sobie, że nie był tak doskonały, jak myślała na początku związku.

To całkiem normalne na początku związku, ponieważ mamy wtedy radykalnie pozytywne nastawienie wobec naszych partnerów. Niemniej jednak kompleks Brunhildy jest nieco bardziej ekstremalny. Rzeczywiście, nadzieje i oczekiwania, jakie mają te kobiety, są wyjątkowo i bezpodstawnie wysokie.

W efekcie przeceniają partnera w zupełnie nierealistyczny sposób. Później, na dalszym etapie związku, całkowicie go dewaluują.