Joan Báez: biografia piosenkarki i działaczki społecznej

Joan Báez jest ikoną swojego pokolenia dzięki swojej muzyce i aktywności społecznej. Naprawdę nazywa się Joan Chaudas Báez i urodziła się w Nowym Jorku w 1941 roku. Od najmłodszych lat była zaangażowana w wiele spraw cywilnych, prawdopodobnie pod wpływem antywojennych ideałów jej rodziny. Bronią, której używa do walki o swoje przekonania, jest muzyka, a wraz z nią wystosowała wiele protestów i żądań społecznych do ponad połowy świata.

W wielu krajach Báez stała się głosem marginalizowanych, prześladowanych, zaginionych i masakrowanych. Założyła również wiele organizacji przeciwko wojnie i przemocy, wielokrotnie narażając swoje życie na niebezpieczeństwo. Joan Báez jest bardzo ważną postacią w aktywizmie społecznym. Żyje i pracuje zgodnie ze swoimi ideałami. Jest kimś, kogo nazwałbyś „totalną pacyfistką”.

„Najłatwiejszy rodzaj relacji dla mnie to ten z dziesięcioma tysiącami osób. Najtrudniejszy jest z jedną”.

-Joan Báez-

Wczesne lata Joan Báez jako aktywistki

Jest córką szkockiej matki i meksykańskiego ojca. Jej rodzina wielokrotnie się przeprowadzała z powodu ojca, który był znanym naukowcem i często zmieniał miejsce pracy. Razem zwiedzili Stany Zjednoczone, Europę i Bliski Wschód. Ojciec Joan Báez odrzucił kilka ważnych ofert pracy w wyścigu zbrojeń. Był człowiekiem o silnych przekonaniach, co wyraźnie odziedziczyła jego córka.

Od najmłodszych lat Joan Báez zaczęła komponować muzykę, która pozwoliła jej wyrazić swój głos przeciwko wojnom i wszelkim formom przemocy i ucisku społecznego. Podczas swoich nastoletnich lat brała czynny udział w Marszu na Waszyngton na rzecz Pracy i Wolności, będąc pod ogromnym wpływem przemówienia Martina Luthera Kinga Jr. To właśnie podczas tego marszu wszyscy nauczyli się jej piosenki „We Shall Overcome”.

Co więcej, Báez miałą mocne stanowisko przeciwko wojnie w Wietnamie. Oprócz tego poparła inicjatywę Fiscal Resistance, która składała się z obywateli odprowadzających 60% podatku dochodowego, aby dzięki temu nie byli skazani na wojnę. W 1965 założyła Instytut Badań nad Niestosowaniem Przemocy.

Inicjatywy na rzecz pokoju

W latach 70. Joan brała udział w tworzeniu amerykańskiej sekcji Amnesty International. Niedługo potem założyła bardzo aktywną grupę na rzecz obrony praw człowieka o nazwie Humanitas International. Z drugiej strony, podobnie jak Humanitas International, szerzyła krytyczny pogląd na rządy w demokracji i reżimy autorytarne. Przez swoje działania była celem wielu ataków, zarówno ze strony prawicowych, jak i lewicowych frakcji.

Powoli, ale pewnie zaczęła być krytyczna wobec polityki Stanów Zjednoczonych podczas wojny w Wietnamie. Kierowała publikacje do najważniejszych gazet w Stanach Zjednoczonych, wyrażając swój sprzeciw wobec ataków jej kraju w Wietnamie. W końcu dołączyła do delegacji pokojowej w 1972 roku.

„Jeśli nie masz muzyki, masz ciszę. W obu jest moc”.

-Joan Báez-

Aktywizm poza ojczyzną

W latach 80. Joan Báez odbyła tournée po kilku krajach objętych reżimem totalitarnym. Otrzymywała liczne groźby śmierci, a jej bezpieczeństwo zostało poważnie zagrożone. W 1981 roku odbyła podróż do Chile, Brazylii i Argentyny, a po powrocie do Stanów Zjednoczonych stała się głosem matek i babć tysięcy osób zaginionych w Chile i Argentynie. Dodatkowo przedstawiła raport w tej sprawie rządowi Stanów Zjednoczonych.

W 1989 roku skomponowała piosenkę „Chiny”, zainspirowaną protestami w Pekinie przeciwko przemocy chińskiego reżimu. Następnie udała się w całkowicie humanitarną podróż do Azji, gdzie przywiozła żywność i lekarstwa do Kambodży. Później aktywnie uczestniczyła przeciwko amerykańskiej inwazji na Irak, karze śmierci i represjonowaniu społeczności gejowskiej w Stanach Zjednoczonych.

Aktywizm społeczny Joan Báez

Teraz, w XXI wieku, Joan Báez jest daleka od przejścia na emeryturę i odpoczynku. Faktycznie, nadal uczestniczy w licznych inicjatywach zachęcających młodych studentów do głosowania na liderów pacyfistycznych. Ponadto zainicjowała kilka ruchów przeciwko ubóstwu i marginalizacji w Stanach Zjednoczonych, zwłaszcza społeczności imigrantów.

Otrzymała nagrodę Thomasa Mertona i wiele innych nagród za swój niestrudzony aktywizm. Jest kobietą o ogromnej energii i wierze, która wie, jak wywierać wpływ na innych. Jej walka o życie i prawa człowieka trwa nieprzerwanie. Nawet dzisiaj, w wieku 75 lat, aktywnie uczestniczy w marszach feministycznych w Stanach Zjednoczonych przeciwko administracji Trumpa. Wielu młodych (i nie tak młodych) ludzi na całym świecie uważa ją za inspirację.

„Nie masz wyboru, jak umrzesz ani kiedy. Możesz tylko zdecydować, jak będziesz żyć. Teraz”.

-Joan Báez-