Dekompresja emocjonalna służy do pomocy w stanach intensywnego i długotrwałego stresu. W obecnych czasach jesteś jak delikatny balon, który jest napompowany, gdy gromadzisz zmartwienia, smutek i dyskomfort wynikające z codziennego życia. W końcu obciążenie jest tak ogromne, że po prostu nie wiesz, co robić.
Ezop powiedział, że „skórka od chleba zjedzona w spokoju jest lepsza niż bankiet z stanie niepokoju”. To prawda. Jesteś jednak zmuszony do funkcjonowania w środowiskach, w których odbywają się bankiety, niepokój jest na maksymalnym poziomie, a presja jest stała.
Nadchodzi czas, kiedy Twoja niepewność, nerwowość i dezorientacja narastają coraz bardziej. Stajesz się „spuchnięty” cichym cierpieniem, które uniemożliwia Ci reakcję, a nawet bycie sobą. Potrzebujesz narzędzi i nowych podejść do radzenia sobie z tym emocjonalnym obciążeniem. Pomóc może technika dekompresji emocjonalnej.
Wiele niewyrażonych emocji gromadzących się w Tobie zwiększa ogólny dyskomfort i cierpienie. Dekompresja emocjonalna pozwala ukierunkować i zrozumieć te wewnętrzne realia.
Technika dekompresji emocjonalnej
Ariel Leve jest znaną amerykańską dziennikarką, która stała się sławna po opublikowaniu książki An Abbreviated Life. Wyjaśnia w niej swoje wspomnienia, a zwłaszcza dzieciństwo. W latach 70. mieszkała w mieszkaniu na Manhattanie, gdzie Andy Warhol i inne ówczesne sławy często urządzały swoje szalone imprezy.
Te noce spędzała zamknięta w swoim pokoju, przestraszona, nie mogąc zasnąć. Do tego musiała żyć z kapryśną, beztroską i gwałtowną matką (znaną artystką) o osobowości narcystycznej. Cierpienie tamtych lat sprawiło, że nagromadziła w sobie szereg emocji, które działały ze szkodą dla jej zdrowia fizycznego i psychicznego.
Miała też świadomość, jak ten negatywny i niestabilny nastrój „zainfekował” także jej otoczenie. Nagromadzenie niekorzystnych doświadczeń, złożonych emocji i wspomnień przełożyło się na traumę. Ten sam rodzaj traumy, na który cierpią tysiące ludzi na całym świecie.
W takich przypadkach przydatna może być technika dekompresji emocjonalnej. Przyjrzyjmy się temu bliżej.
Kanał do wyrażania się
Często mówi się, że podstawowe prawo wszechświata odpowiada jakiejś zasadzie. Jest to idea, że energia nie jest tworzona ani niszczona – jest przekształcana. To zdanie sformułował Antoine Lavoisier i choć odnosi się do dziedziny termodynamiki, jest również przydatne w świecie emocji.
Tak więc dekompresja emocjonalna jest niezwykle przydatnym zasobem w kontekście stresu pourazowego. Doktor Stephen Regal, ekspert w dziedzinie traumy, przeprowadził badanie, które potwierdziło skuteczność tego źródła w psychoterapii.
Dekompresja emocjonalna polega na pracy nad emocjami, zwracaniu uwagi na schematy mentalne i uwalnianiu tego, co nie jest dla Ciebie przydatne, pozostawiając przestrzeń na dobre samopoczucie.
Wyparta energia emocjonalna, którą gromadzisz przez lata, jest zakopana w podziemiach Twojego umysłu. Ten emocjonalny kurz powoduje, że czujesz się chory, choć nawet nie zdajesz sobie z tego sprawy.
Wizualizacja i skojarzenia: nazywanie tego, co boli
Dekompresja emocjonalna wymaga wykonania ćwiczenia wizualizacyjnego. Pamiętaj, że złożoność wewnętrznej presji, jaką generuje ból emocjonalny, oznacza, że boisz się zajrzeć w głąb siebie. Jeśli jednak wykonasz proste ćwiczenie, w którym pośredniczy głęboka relaksacja, może być łatwiej. Składa się ono z następujących elementów:
- Zamknij oczy i zrelaksuj się. Oddychaj głęboko, a kiedy poczujesz się zrelaksowany, wyobraź sobie labirynt, do którego stopniowo i spokojnie wchodzisz.
- W miarę postępów znajdziesz rzeczy, które Cię niepokoją i ranią. Niech Twój umysł płynie sam i zabierze Cię w te złożone, a nawet bolesne wymiary. Połącz się z nimi.
- Kiedy natkniesz się na te wewnętrzne rzeczywistości, opisz je i wyjaśnij, jak się przez nie czujesz. Przetłumacz je na słowa. Użyj pierwszych, które przyjdą Ci do głowy, nawet jeśli nie mają żadnego sensu. Na przykład ból, strach, ciemność. Nie wahaj się też dać upustu swoim emocjom płaczem, jeśli zajdzie taka potrzeba.
Dekompresja emocjonalna polega na uwolnieniu ukrytych uczuć i emocji w celu ich uzdrowienia i przekształcenia w zdrowsze stany.
Kluczem do emocjonalnej dekompresji jest zaakceptowanie swoich emocji takimi, jakimi są, gdy do Ciebie przychodzą.
Dekompresja emocjonalna: zrozumienie i transformacja do uwolnienia
Po ćwiczeniu wizualizacji lub uwolnienia emocjonalnego może wydarzyć się coś konkretnego. Podczas uwalniania uczuć często dochodzi do załamania emocjonalnego. Cała Twoja nagromadzona energia zostaje odsłonięta i czujesz się przytłoczony. Do tego dochodzi nadmiar smutku, a nawet złości.
Dekompresja emocjonalna wymaga ciągłego oczyszczania i pracy nad tymi emocjami. Nie wystarczy ich usunąć, trzeba je zrozumieć i przekształcić.
Jak to zrobić?
- Znajdź przyczyny i źródła swojego bólu, udręki i zmartwień. Jeśli to pomoże, zapisz je.
- Teraz nadszedł czas, aby przekształcić te emocje. To, co czujesz, nie może po prostu zniknąć. Pamiętaj o prawie termodynamiki, o którym wspominaliśmy wcześniej. Nikt nie może magicznie zniwelować udręki lub poczucia winy. Musisz odbudować swoje myśli i przekształcić swoje emocje, prowadząc do bardziej zrelaksowanego i harmonijnego stanu.
- Właściwym sposobem, aby to zrobić, jest przeformułowanie swoich pomysłów, przemówienie do siebie ze współczuciem i zastosowanie bardziej racjonalnego i mniej emocjonalnego podejścia.
- Przeformułuj swoje szkodliwe wzorce myślowe i postawy, uwolnij się od winy, wyłącz urazę i wybacz sobie, jeśli to konieczne. Załóż, że są rzeczy, których nie można zmienić ani kontrolować, ale że możesz kontrolować swoje reakcje na wszystko, co się wydarzyło.
Zasadniczo technika dekompresji emocjonalnej jest użytecznym i skutecznym zasobem, który każdy może poznać. Jest prawie jak ogień, który może ugasić wszystkie nieprzyjemne doznania związane z Twoimi stłumionymi emocjami. Jest to jednak złożony proces i z tego powodu do jego przeprowadzenia potrzebna jest pomoc wyspecjalizowanego specjalisty.
Bibliografia
Wszystkie cytowane źródła zostały dokładnie sprawdzone przez nasz zespół, aby zapewnić ich jakość, wiarygodność, trafność i ważność. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i posiadającą dokładność naukową lub akademicką.
- Seligman, M.E.P. and Maier, S.F. (1967). Failure to escape traumatic shock. Journal of Experimental Psychology, 74, 1-9.
- Overmier, J. B. and Seligman, M.E.P. (1967). Effects of inescapable shock upon subsequent escape and avoidance responding. Journal of Comparative and Physiological Psychology, 63, 28-33.