Strategia “stracha na wróble” to oryginalna metoda rozwiązywania problemów, coraz częściej stosowana w sferze organizacyjnej. Wykorzystuje mechanizm generowania pomysłów wychodząc od szkicu. Dzięki temu wykorzystywany jest cały potencjał ludzki i twórczy zespołów roboczych, a przede wszystkim każdego członka grupy.
Należy zauważyć, że nie mamy do czynienia z klasyczną burzą mózgów czy po angielsku brainstorming. Celem jest wypracowanie tymczasowego rozwiązania problemu ciągle pracując nad czymś lepszym. A zatem “strach na wróble” będzie składał się z bardzo różnorodnych pomysłów, które wnosi grupa.
Będą to propozycje, które można w danej chwili połączyć lub wyeliminować, aby wrócić do oryginalnego szkicu.
Strategia stracha na wróble została zastosowana po raz pierwszy w Departamencie Obrony Stanów Zjednoczonych w 1975 r. Siły powietrzne potrzebowały pilnego planu działania i opracowano tę technikę, która miała pozwolić szybko i chwilowo odpowiedzieć na zaistniałe wyzwanie.
Później “stracha na wróble”, czyli “człowieka ze słomy” zastąpił „człowiek z kamienia”, a potem „człowiek z żelaza”.
Celem ostatecznym było zbudowanie bardziej spójnego i solidnego planu, stabilniejszej strategii. Zobaczmy głębiej, o co w tym wszystkim chodzi.
Prosta i oparta na współpracy strategia rozwiązywania problemów
Strategia stracha na wróble stała się dość popularna w ostatnich latach dzięki znanej firmie doradczej McKinsey & Company. Ta globalna organizacja zasadniczo specjalizuje się właśnie w rozwiązywaniu problemów. Obsługuje duże firmy, instytucje, a nawet rządy na całym świecie.
Fakt, że używają tej strategii jako mechanizmu reagowania na wyzwania, przed którymi stają, już daje nam pierwszą wskazówkę co do jej przydatności.
Jej zaleta polega na tym, że jest łatwa do przeprowadzenia, sprzyja synergii wszystkich członków organizacji oraz sprzyja stopniowemu budowaniu bardziej wyrafinowanej i skutecznej strategii działania. Poznajmy więcej danych.
Co to jest strategia stracha na wróble?
Strategia stracha na wróble jest użytecznym i skutecznym narzędziem do rozwiązywania problemów w każdej grupie. Celem jest zbudowanie, ukształtowanie i zaprojektowanie wstępnego planu działania jako szkicu, aby następnie rozkładać go i wspólnie przedefiniowywać, aż zostanie znaleziona skuteczniejsza odpowiedź.
W taki sposób “strach na wróble”, czyli człowiek ze słomy powoli zmienia się w człowieka ze stali.
Jakie korzyści oferuje nam strategia stracha na wróble w rozwiązywaniu problemów?
Wskazaliśmy na to na początku, że nie mamy do czynienia z klasyczną techniką burzy mózgów. W tym przypadku zaczynamy od szkicu, od już zaprojektowanej bazy, którą stanowi sama postać stracha na wróble. Później odbywa się spotkanie, na którym każdy członek zespołu przedstawia swoje pomysły, krytykę i propozycje, ale zawsze wychodząc od szkicu.
Zalety, które oferuje nam ta technika, są następujące:
- Jest to podejście do rozwiązywania problemów, które jednoczy zespoły robocze.
- Pozwala każdemu członkowi pokazać swoje kompetencje i kreatywność.
- Sprzyja sprzężeniu zwrotnemu, stawiając lepsze hipotezy i obalając te, które nie działają.
- Poprawia proces burzy mózgów, ponieważ wychodzi od poprzedniego planu jako punktu wyjścia (szkic lub strach na wróble).
- Ta propozycja zapobiega utknięciu grupy w martwym punkcie. Nie szuka doskonałego rozwiązania od samego początku, ale posuwa się w jego kierunku w kolejnych fazach: człowiek ze słomy, człowiek z kamienia, człowiek ze stali itp.
Strategia stracha na wróble krok po kroku: jak zbudować “człowieka ze słomy”
Strategia stracha na wróble wymaga wykonania bardzo konkretnych kroków. Dostosowanie się do nich pozwoli grupie wiedzieć, czego się spodziewać i jak postępować. Ponadto każdy członek powinien wiedzieć, że uzasadnienie każdej propozycji musi zostać przedyskutowane i poddane krytyce.
Wszystkie perspektywy zostaną wzięte pod uwagę, aby ostatecznie zbudować pierwszą wykonalną i logiczną strategię, która jednak będzie tymczasowa. Później odbędzie się więcej spotkań, aby stopniowo lepiej dopracowywać ten plan działania.
Tworzenie szkicu propozycji
Każdy członek grupy indywidualnie stworzy własną propozycję stracha na wróble. To znaczy swoją własną strategię rozwiązania problemu.
Prezentacja propozycji koncepcyjnych
Drugim krokiem jest przedstawienie wszystkich projektów. Każdy członek przedstawia pozostałym swoją propozycję działania. Grupa analizuje je, debatuje i obala niezbyt przydatne pomysły natomiast rejestruje te, które są tego warte.
Dyskusja
Po zarejestrowaniu wszystkich interesujących propozycji każdego członka przystępujemy do omawiania każdego pomysłu, aby sprawdzić, wyeliminować lub zaakceptować, które jego części mogą być przydatne. Wybierając poszczególne elementy z różnych projektów, grupa buduje wspólnie stracha na wróble.
Wnioski
Na tym etapie propozycja stracha na wróble zaczyna się już definiować w bardziej solidny sposób. Ciągle jeszcze burzy się pewne części, a inne dodaje, ale stopniowo dochodzi się do mniej lub bardziej obowiązujących wniosków.
Ostateczna decyzja
na tym etapie strach na wróble, czyli człowiek ze słomy jest już w pełni zbudowany. Podjęto ostateczną (ale tymczasową) decyzję, którą można zastosować i na którą wszyscy członkowie się zgadzają.
Jednak, jak już wskazaliśmy, celem jest dalsze udoskonalenie tej strategii, aby stworzyć solidniejszy, bezpieczniejszy i skuteczniejszy plan działania.
Podsumowując, jak widać, jest to bardzo interesująca dynamika pracy, która integruje cały kapitał ludzki, aby rozwiązywać problemy w poszczególnych etapach. To ciekawe, proste i często dziś wykorzystywane podejście w wielu środowiskach pracy.