Zaufanie do innych ludzi

Dużo ludzi ma trudności z zaufaniem innym, gdyż wiąże się to z pewnym ryzykiem. Oznacza odrzucenie bezpieczeństwa i założenie, że druga osoba nas nie zawiedzie. Jak budowane jest zaufanie? Co skłania nas do oferowania go innym?

W tym wymiarze napotykamy na różnice indywidualne – niektórzy ufają szybciej, inni potrzebują więcej czasu i wielu testów. Niektórzy wierzą w dobre intencje, inni z założenia spodziewają się zawodu. Czy to kwestia osobowości?

Na jakiej podstawie budujemy zaufanie?

Nasza natura

Ludzie są istotami społecznymi i potrzebują interakcji z innymi. Budowanie relacji z innymi służy naszemu zdrowiu i zaspokaja podstawowe potrzeby. Co więcej, kontakty społeczne dają nam zadowolenie i pozytywnie wpływają na naszą samoocenę oraz samopoczucie.

Kiedy zacieśniamy więzi i pojawia się bliskość, zaufanie jest konieczne. Nie da się utrzymywać relacji z innymi bez niego. Nasza społeczna natura jest więc pierwszą motywacją do budowania zaufania.

Wcześniejsze doświadczenia

Z drugiej strony, zdolność do ufania drugiemu człowiekowi jest, w dużej mierze, nabyta. Warunkują ją nasze doświadczenia z wczesnych etapów życia i wychowanie. Mowa o pierwszych bliskich relacjach z rodziną.

Jeśli te zaspakajały nasze potrzeby w odpowiedni i konsekwentny sposób, powstała w nas baza zaufania do innych. Jeśli było inaczej, to znaczy brakowało nam uwagi i troski lub była ona niestała i niepewna, możliwe, że będziemy mieć problem z zaufaniem drugiemu człowiekowi.

Co więcej, wszystkie nasze doświadczenia życiowe kształtują tę tendencję. Przebieg wszystkich naszych znaczących relacji zwiększa lub zmniejsza nasze zaufanie do innych.

Czas

Bez wątpienia, jednym z najważniejszych czynników wpływających na nasze zaufanie do innych jest czas. Gdy kogoś poznajemy, nie możemy mu całkowicie ufać, ponieważ nie znamy jeszcze wyznawanych przez niego wartości ani nastawienia. Z czasem przekonujemy się, z kim mamy do czynienia, a nasze zaufanie rośnie.

Dzieje się tak też w relacjach pozbawionych aspektu uczuciowego. Wyobraź sobie, że jesteś nowy w firmie. Logiczne jest, że na początku inni mają do ciebie ograniczone zaufanie i dopiero po jakimś czasie, gdy udowodnisz swoje możliwości, dostajesz coraz poważniejsze zadania.

Najbardziej ufamy osobom, z którymi najwięcej przeżyliśmy. Czas bowiem dowodzi konsekwencji ich zachowań i wartości, co przekłada się na stabilność relacji.

Reputacja

Co więcej, należy pamiętać, że nasze czyny o nas świadczą. Reputacja danej osoby ma duże znaczenie w kontekście zaufania. Gdy mamy do czynienia z obcą osobą, jej reputacja (czy to, co słyszeliśmy na jej temat) decyduje o tym, czy zachowamy ostrożność, czy raczej nasze nastawienie będzie bardziej pozytywne.

W miarę upływu czasu, informacje, które wcześniej otrzymaliśmy na temat danej osoby stracą wartość na rzecz naszych doświadczeń z nią. Zaufanie zdobywa się czynami i to zachowanie decyduje o tym, czy uznamy drugiego człowieka za godnego zaufania.

Regulacja skłonności do ufania innym

Zaufanie to więź pomiędzy tym, kto je daje, a tym, kto je otrzymuje. Niewątpliwie, większość z nas musi nieco bliżej poznać daną osobę, zanim w grę wejdzie budowanie zaufania. Jednak niejeden ma z tym problem ze względu na przeszłe rozczarowania.

Jeśli dotyczy to ciebie i źle się z tego powodu czujesz, zawsze możesz porozmawiać o twoim problemie ze specjalistą. Jego ocena sytuacji i plan interwencji pomogą ci ponownie odnaleźć dynamikę budowania zaufania i intymności, a ty poczujesz się lepiej.