Gdy rana się nie zabliźnia: jak wpływa na życie?

Gdy rana się nie zabliźnia, oznacza to, że odczuwasz ból, którego przyczyna nie została rozwiązana. Aby zakończyć ten proces, musisz pozwolić, aby dana osoba, sytuacja lub ukochany obiekt, który nigdy nie wróci, odszedł. Dzięki temu będziesz w stanie zbudować nowe życie, dogadywać się z innymi oraz kontynuować swoją wędrówkę przez życie.

Oderwanie od kogoś, kogo kochasz, bez względu na to, czy stało się to w wyniku porzucenia, zerwania lub śmierci, wywołuje cierpienie. To doświadczenie może spotkać osobę w każdym wieku i w każdych okolicznościach. Czasami taka rana się nie zabliźnia.

W takich sytuacjach ból może stać się sposobem na życie.

Żaden okres żałoby nie zanika sam z siebie. Oczywiście czas pomaga, ale jeśli nie opracujesz nowej powieści o tym, co się zadziało, z dużym prawdopodobieństwem taka rana się nie zabliźni. Możesz nawet przestać być w stanie odczuwać ból, przynajmniej na świadomym poziomie. Mimo tego będzie on Ciebie dotykał na różne sposoby.

Żałoba zakłada restrukturyzację Twojego psychologicznego świata. Powinna pomóc Ci zaakceptować wydarzenia, które zdarzyły się w przeszłości. Poza tym powinna również sprawić, że w Twoim życiu i egzystencji zajdą zmiany.

Dopiero jeśli będziesz w stanie osiągnąć ten poziom, doznasz metamorfozy. Tylko wtedy zmniejszy się ból, który Cię trapi oraz zyskasz możliwość zamknięcia drzwi prowadzących do rany, która się nie zabliźnia.

“Najgłębsza rana z przyjacielskiej dłoni.”

-William Szekspir-

Żałoba

Słowo “żałoba” ma dwa powszechnie akceptowane znaczenia. Pierwsze z nich odnosi się do bólu i cierpienia odczuwanych po utracie ukochanej osoby. Drugie z kolei to konflikt między dwoma przeciwstawnymi doświadczeniami. Oba procesy są obecne w żałobie.

Często pojawia się również smutek i tęsknota za czymś, czego nie ma i nigdy nie wróci. Musisz przeprowadzić konfrontację z samą sobą w kontekście danej sytuacji. Podczas żałoby pojawia się pewne napięcie między przeszłością i przyszłością. Takie napięcie koncentruje się głównie w teraźniejszości.

Żałoba nie odnosi się jedynie do tego, co dzieje się, gdy kogoś tracisz. Możesz jej również doświadczać, gdy tracisz daną sytuację, a nawet przedmiot. Cierpisz, gdy czujesz, że straciłaś swoją młodość lub niektóre ideały. Niektórzy mogą nawet lamentować z powodu straty pieniędzy lub określonych możliwości, których nigdy nie wykorzystałaś.

Ból i cierpienie mogą objawiać się na różne sposoby u każdej osoby. Wszystko zależy w znaczącym stopniu od budowy psychologicznej danej jednostki. Określone okoliczności, w których doszło do straty, również odgrywają znaczącą rolę.

Zazwyczaj ludzie starają się zaprzeczać swojej stracie i na nią narzekać. Wraz z upływem czasu niektórzy są w stanie ją zaakceptować. Z kolei inni nie mogą się od niej uwolnić.

Żałoba jako rana, która się nie zabliźnia

Nierozwiązana żałoba to rana, która się nie zabliźnia. To ból, który dana osoba pielęgnuje w sobie i nie uwalnia się od niego mimo upływu czasu. Można go chować lub tłumić, ale zawsze jest obecny, jak kurtyna wisząca w tle Twoje życia. Żaden proces żałoby nie jest prosty.

W wielu przypadkach nie mija szybko. Taki ból może być zwielokrotniony przez fakt, że żyjemy w kulturze, która wymaga natychmiastowej gratyfikacji.

Długość żałoby zależy od rodzaju straty i poziomu bólu emocjonalnego. Na samym początku pojawi się smutek, do którego z czasem dołączy apatia. Mogą one wpłynąć na Twoje wyniki w pracy lub szkole. Możesz nawet mieć trudności z cieszeniem się ze spędzania czasu z innymi osobami. Na różnych etapach możesz być pewna jedynie cierpienia, które odczuwasz.

Utrata to początek procesu żałoby. To coś, czego nikt z nas nie chce. W przeciwnym wypadku nie stanowiłaby przyczyny cierpienia. Wraz z rozwojem żałoby staje się ona procesem ponownej utraty tego, co kochałaś. Jednak tym razem wywołujesz ją sama.

Dzieje się tak, ponieważ odtwarzasz swoje własne pomysły i uczucia. Jednak niektóre osoby odmawiają przejścia przez ten proces.

Oznaki, które wskazują, że rana się nie zabliźnia

Istnieje również ból, który wynika z bólu. Zazwyczaj zakłada się, że żałoba trwa od sześciu miesięcy do dwóch lat. Do najbardziej bolesnych doświadczeń można zaliczyć utratę dziecka. Ból jest tak silny, że w naszym języku nie ma słowa, które mogłoby określić taki rodzaj straty. Są sieroty i wdowy, ale nie ma określenia na matkę i ojca, którzy stracili dziecko.

Rana, która się nie zabliźnia, to tak naprawdę proces żałoby, który jeszcze się nie zakończył. Przede wszystkim pojawia się odmowa zaakceptowania tego, co się zdarzyło. Czasami taka odmowa przyjmuje postać cynizmu lub awersji.

W takich przypadkach ludzie stają się niezwykle podatni na niewielkie zdarzenia. Mogą również mieć problemy z nawiązaniem kontaktu z samym sobą. Zaczynają mieć wrażenie, że żyją w sposób mechaniczny.

Z kolei kiedy indziej tłumienie żałoby może prowadzić do rozwoju chorób. Mogą pojawić się poważne zaburzenia psychologiczne, a nawet schorzenia fizyczne. Możesz stać się zgorzkniała.

W ekstremalnych przypadkach pojawiają się tendencje autodestrukcyjne lub nieodpowiedzialne zachowania. Każda strata, która nie prowadzi do pozytywnej przemiany, jest podejrzana i powinnaś podchodzić do niej ostrożnie.