Samotność: czasami jest to podstawowa potrzeba człowieka

Istnieje wiele praktyk medytacyjnych, które oznaczają spędzanie czasu w samotności. Niektóre z nich oznaczają spędzanie kilku dni w całkowitej samotności i absolutnej ciszy, praktycznie bez żadnego kontaktu ze światem zewnętrznym. Czy jesteś w stanie to zrobić?

Być może dla większości ludzi byłoby to zbyt trudne, ponieważ nie jesteśmy przyzwyczajeni do tak niskiego poziomu stymulacji. Odizolowanie się i brak kontaktu to prawdziwa próba ognia, a zarazem podstawowa potrzeba. Aby to zrobić potrzebujesz przygotowania. Jednak jest to częste ćwiczenie wśród osób, które uprawiają medytację dlatego, że przynosi ogromne korzyści. Samotność, odpowiednio zarządzana, może nas wzmocnić.

„Wszystkie wielkie i cenne rzeczy robi się w samotności”.

–John Steinbeck–

Potrzeba bycia w towarzystwie innych może nas przytłaczać

Relacje społeczne są dla nas bardzo wymagające zwłaszcza gdy jest ich dużo i są bliskie. Oczywiście mogą nam również przynieść wiele satysfakcji. Jednak nie zdając sobie z tego sprawy jest to także potrzeba, w którą inwestujesz dużo czasu i energii.

Często żyjemy według potrzeb innych. Praca, związek, rodzina, przyjaciele… Poruszamy się na wielu obszarach społecznych i w każdym z nich czekają na nas inne wymagania i napięcia. Wielokrotnie dochodzimy do punktu, w którym nie jesteśmy w stanie odróżnić, gdzie kończy się to, co moje, a gdzie zaczyna się to, co nasze. Lub odwrotnie.

Spędzanie czasu w samotności to sposób na skupienie naszej uwagi i energii na sobie. Jest to okazja do bycia „samolubnym” bez poczucia winy. Te chwile pomagają nam odkryć siebie na nowo. Pomagają nam zobaczyć kim tak naprawdę jesteśmy bez wpływów z zewnątrz.

Czas spędzony w samotności uwrażliwia

W pewnym sensie samotność wymusza ciszę. Przenosi naszą uwagę z zewnątrz do wnętrza. Kiedy przestajesz używać części mózgu odpowiedzialnej za mowę, inne obszary mózgu zaczynają działać z większą intensywnością.

W szczególności istnieją dowody na to, że uwaga i koncentracja stają się bardziej wyostrzone.  Samotność wyostrza się myśli i dowcip. Początkowo myśli mogą być rozproszone, ale później zaczynają nabierać określonego kształtu.

Jeśli spędzisz samotnie kilka dni zaczniesz stawać się coraz bardziej wrażliwy. Oznacza to, że zaczynasz zdawać sobie sprawę z pomysłów i uczuć, których być może nie byłeś świadomy. Jest to sposób na przebudzenie, na lepsze połączenie z samym sobą w wewnętrznym dialogu i podstawowa potrzeba.

Potrzeba samotności, a jej wpływ na mózg

Istnieją badania, które wskazują, że samotność i cisza przynoszą korzyści fałdom kory mózgowej. Najwyraźniej powoduje to zwiększenie się masy istoty szarej mózgu. W wyniku tego stajesz się bardziej biegły w przetwarzaniu informacji.

Ma to korzystny wpływ na Twoje procesy poznawcze. Po powrocie do normalnego życia zdajesz sobie sprawę, że łatwiej się uczysz i zapamiętujesz. W pełni wykorzystujesz każdą aktywność intelektualną, stając się bardziej produktywny.

Jest też bardzo prawdopodobne, że w tych chwilach samotności pojawiają się „momenty Eureki”, czyli nagłe inspiracje. Innymi słowy, warunki te sprzyjają kreatywności.

Ważne

Najlepszym wyjściem jest mieć dla siebie co najmniej 10 minut dziennie. Nie oznacza to bycia w samotności i zamknięciu nic nie robiąc, ale powinien to być czas przeznaczony dla nas samych. Jeśli nie jest to możliwe codziennie, powinniśmy znaleźć ten czas co najmniej trzy razy w tygodniu.

W momentach, kiedy czujemy się bardzo „obciążeni” lub przytłoczeni, konieczne mogą okazać się bardziej intensywne ćwiczenia. Zalecana jest samotną podróż. Nie musi to być podróż na drugi koniec świata. Ale musi to być przestrzeń, która naprawdę pozwala na odcięcie się od codzienności.

Przygotuj się na uczucie dyskomfortu, zwłaszcza jeśli wcześniej tego nie robiłeś. Każda zmiana oznacza pewien opór. Jeśli jednak podążysz za jego siłą – bez celu innego niż bycie sobą – zdasz sobie sprawę, że jest to bardzo cenne doświadczenie.