Czym jest hiper rodzicielstwo? Widzimy rodziców, którzy są zbyt zajęci, zestresowani i takich, którzy bardzo lekceważą edukację swoich dzieci i przekazują to zadanie mediom, szkole, a jeśli to możliwe również i nianiom.
Faktem jest, że kwestie, które kiedyś określały tradycyjną edukację, zostały ostatnio podważone. Co przyczyniło się do powstania szerokiego wachlarza modeli edukacyjnych, które w wielu przypadkach doprowadziły do poważnych problemów. Wśród konsekwencji tego zamieszania znajdujemy zjawisko takie jak hiper rodzicielstwo.
Hiper rodzicielstwo zrodziło się na skutek wypaczenia pojmowania modelu edukacyjnego promującego zwiększoną troskę i dbałość o dzieci. Rodzice obdarzają dzieci nadmierną uwagą i przesadnie chwalą, nie wiedząc, że to ogranicza ich niezależność, wolność i rozwój autonomii.
Hiper rodzice starają się zapewnić akademicki sukces swoich dzieci i denerwują się każdą, najmniejsza nawet rzeczą, która może im się przydarzyć. Nie przynosi to nic dobrego, ponieważ w ten sposób wyrastają dzieci, które otrzymują nadmierną ilość bodźców, są nadmiernie otaczane troską i niepewne siebie.
Hiper rodzicielstwo jako nowy model edukacyjny
Przeszliśmy od posiadania dzieci, które powinno być widać ale nie słychać i którym poświęcaliśmy zbyt mało uwagi, do dzieci, które postawiliśmy na piedestale i obdarzamy nabożną czcią.
Hiper rodzicielstwo jest wynikiem modelu edukacyjnego jaki jest widoczny głównie w zamożnych społeczeństwach. Pojawiło się w Stanach Zjednoczonych, gdzie dominuje konkurencyjność i zostało przeniesione również na obszar rodzicielstwa.
Rodzice w Stanach Zjednoczonych pogrążają się w wyścigu, dążąc do tego, aby ich dzieci odniosły sukces w życiu. Rezerwują miejsce w najlepszym przedszkolu (przed urodzeniem dziecka), najlepszym uniwersytecie, uczelni Ivy League …
Dotyczy to zarówno wczesnego dzieciństwa z nadmierną ilością zajęć pozalekcyjnych oraz harmonogramem, który nie przewiduje wolnego czasu. Nie ma żadnej tolerancji dla nauczycieli, którzy ośmielają się zakwestionować to, jakie cudowne jest dziecko. Normalne jest również obładowywanie ich książkami, urządzeniami elektronicznymi, zabawkami…
Ten model wychowywania dzieci opiera się na ciągłej uwadze i nieracjonalnych oczekiwaniach co do nauki, osiągnięć i wszystkiego, co robią dzieci . To zdecydowanie nie jest najlepsze dla zdrowego psychiczno emocjonalnego rozwoju dzieci.
Rodzice zanurzeni w hiper rodzicielstwie
W hiper rodzicielstwie możemy zidentyfikować następujące cechy, jakie przedstawiają sobą rodzice:
- Niektórzy rodzice stale monitorują i nadzorują życie swoich dzieci. Są rodzicami nadopiekuńczymi, tzw. “rodzice helikoptery”
- Inni rodzice torują drogę dzieciom, usuwając wszystkie kamyczki, by tylko się nie potknęły. To tak zwani “rodzice buldożery”
- Rodzice, którzy spędzają całe życie zabierając swoje dzieci z jednego zajęcia pozalekcyjnego na drugie, popędzając i wypełniając całkowicie ich harmonogram. Są to tzw. “rodzice szoferzy”.
- Niektórzy rodzice nie pozwalają swoim dzieciom na ponudzenie się lub zabawę.
- Inni rodzice torują drogę swojemu dziecku, tak aby nigdy nie popełniało błędów. Są to tzw. “rodzice pługi śnieżne”
- Są rodzice, którzy gonią w parku za swoimi dziećmi z przekąską w ręku dopóki dziecko jej nie zje. Są to tzw. “rodzice przekąskowi”.
- Są i tacy, którzy starają się za wszelką cenę, by ich dziecko nie skaleczyło się, nie pobrudziło ani nie złapało przeziębienia. To tzw. “nadopiekuńczy rodzice”
Hiper rodzicielstwo jest wyczerpujące
Dla dzieci – ponieważ oznacza zajęty harmonogram, dla rodziców – ponieważ to właśnie oni prowadzą je z zajęć na zajęcia, często rozmawiają z nauczycielami, nadzorują zadania domowe, czasami nawet odrabiając je za dzieci i planują czas, nawet ten poświęcony na zabawę z przyjaciółmi. W ten sposób zarówno rodzice jak i dzieci charakteryzują się wysokim poziomem stresu.
Wychowywane w ten sposób dzieci stają się coraz bardziej wymagające wobec siebie i innych oraz mają niską tolerancję na frustrację. Wiedzą, że nie mogą zawieść rodziców i wymagają od siebie ciągłego doskonalenia.
Z drugiej strony, niektórzy rodzice pokazują w ten sposób brak własnego poczucia bezpieczeństwa. Istnieje zbyt wiele rzeczy i doświadczeń, których dziecko potrzebuje, co zwiększa ich stres. Rodzice nie są pewni, co będzie najlepsze dla ich dzieci i spędzają całe życie, szukając i próbując zarzucić je ogromem bodźców, możliwościami i zajęciami, ale również materialnymi rzeczami i nową technologią.
Alternatywy dla Hiper Rodzicielstwa
Pierwszą rzeczą, którą musisz zrobić, to zrelaksować się, przestać się kręcić w kółko. Jako rodzice też mamy prawo do zaczerpnięcia oddechu i relaksu. Dzieci nie potrzebują idealnych rodziców – potrzebują spokojnych i szczęśliwych rodziców. Wyczyszczenie ich harmonogramu oznacza wyczyszczenie naszego.
Rodzice powinni dać swoim dzieciom czas na zabawę, aby mogły ćwiczyć i nauczyć się zarządzania czasem. Zabawa ma zasadnicze znaczenie dla ich rozwoju, a przy tak wielu zajęciach i stresie z nimi związanym nie mają czasu ani na zabawę, ani na nudzenie się czy naukę, tego co je interesuje.
Rodzice powinni nauczyć się jak ufać sobie i swoim dzieciom, powoli przestać trzymać ciągle za rękę, kierować się własną intuicją i towarzyszyć im w miarę rozwoju. Wzmacniaj je, chwal i wzbudzaj w nich zainteresowania, aby mogły w życiu odnaleźć swoja pasję, nauczyć się jak żyć, utrzymywać kontakty z innymi i zarządzać swoimi emocjami.