Zasada ostrożności jako część procesu sądowego
Zasada ostrożności jest częścią procesu sądowego. Ponadto ma bardzo konkretny cel: uczynić sam proces skutecznym. Mówiąc dokładniej, nadaje ważność nałożonemu wyrokowi.
Głównym celem zasady ostrożności jest zagwarantowanie wyniku procesu za pomocą różnych środków i uniknięcie ewentualnych problemów, które mogą się pojawić. „Środki ostrożności” w tym kontekście oznaczają: zapobieganie osiągnięciu określonego celu lub przewidywanie, co może go utrudnić.
Zatem z prawnego punktu widzenia zasada ostrożności jest zasadniczo gwarancją. Z jednej strony dlatego, że zapewnia, że wydany wyrok będzie przestrzegany. Z drugiej strony również dlatego, że ktoś gwarantuje własny rozwój.
Zasada ostrożności
Zasada ostrożności nie jest wyraźnie wymieniona w żadnym prawie lub polityce. Pomimo naszej akceptacji w traktatach międzynarodowych i innych oświadczeniach niewiele zrobiono, aby wprowadzić je w życie w niektórych krajach.
Jednak niektóre przepisy USA są zgodne z koncepcją zasad ostrożności. Na przykład ustawa BHP (OSHA) wymaga środków ostrożności, ilekroć w miejscu pracy znajdują się chemikalia, zwłaszcza jeśli znajdują się na liście substancji rakotwórczych.
Każda osoba ma podstawowe prawa zarówno w odniesieniu do radcy prawnego, jak i do reprezentowania się na rozprawie. Przede wszystkim, aby być równym ze stroną przeciwną, aby nikt ani przez chwilę nie miał słabszej obrony.
Podstawy prawne
Zasada ostrożności ma dwie podstawy prawne, które nadają sens jej istnieniu. Ich łacińskie podstawy to periculum in mora i fumus boni iuris.
Periculum in mora, tłumaczone jako niebezpieczeństwo w zwłoce, byłoby spowodowane długim czasem trwania postępowania sądowego. Odnosi się do niebezpieczeństwa, które może wynikać z faktu, że rozwiązanie konfliktu prawnego zajmuje dużo czasu.
Na przykład osoba objęta inwigilacją może próbować uciec, ukryć się lub manipulować dowodami dotyczącymi sprawy. Dlatego ważne jest, aby działać szybko i skutecznie przed, w trakcie i po zakończeniu procesu.
Fumus boni iuris oznacza, że istnieje prawdopodobieństwo popełnienia przestępstwa. Oznacza to, że istnieją wystarczające dowody, aby oskarżyć kogoś, domniemanego winowajcę, o popełnienie przestępstwa.
Zawsze należy interpretować te podstawy, mając na uwadze proporcjonalność zestawu obciążeń, które wciąż nie są rozstrzygnięte. Wynika to z faktu, że nieproporcjonalny lub nieuzasadniony środek może naruszać prawa jednostek, przez co zasada ostrożności przyniesie efekt przeciwny do zamierzonego.
Główne cechy zasady ostrożności
Zasada ostrożności ma następujące cechy:
- Środek. Jest to uzasadnione tylko w odniesieniu do głównego procesu, z którego zagwarantowany jest wynik.
- Tymczasowość. Zasada ostrożności nie ma być ostateczna. Zamiast tego znika, gdy nie jest już potrzebna do właściwego procesu.
- Doczesność. Czas trwania zasady nie jest nieograniczony. Oczywiście mogą istnieć wyjątki, jeśli wpłyną one na prawa podstawowe.
- Zmienność. Średnia ostrożności jest łatwo modyfikowana, gdy zmienia się sytuacja, która doprowadziła do jej wystąpienia.
- Jurysdykcja. Zasada ostrożności może być stosowana wyłącznie przez sąd. Oznacza to, że tylko sędzia może podjąć decyzję o zastosowaniu jej, ponieważ wiele zasad ostrożności wpływa na prawa podstawowe.
Środki ostrożności
Dwa rodzaje środków ostrożności to zasada ostrożności i podejście zapobiegawcze. Dzielą się one również na środki przymusowe i interdyscyplinarne.
Środki przymusowe
Zasada ostrożności zapewnia skuteczność procesu sądowego. Dotyczy osoby lub osób objętych dochodzeniem, a nawet zwykłych podejrzanych, którzy rzekomo popełnili in flagrante delicto (przestępca złapany na gorącym uczynku).
W szczególności wspomnijmy o zatrzymaniu jako podstawowej zasadzie ostrożności. Osoba zostaje pozbawiona wolności w celu umożliwienia jej łatwego dostępu do organu sądowego.
W związku z tym podczas postępowania może powstać zasada ostrożności. Jest najbardziej transcendentna dla celów prawnych. Ponadto środek zapobiegawczy może zostać podzielony na osobisty lub majątkowy, w zależności od tego, czy spór dotyczy osoby, czy majątku.
Urzędnicy sądowi starają się zapewnić, że dana osoba lub przedmiot są na miejscu, gdy sędzia wyda ostateczne zdanie. Osobisty środek ostrożności ma na celu zapewnienie, że przestępca jest w stanie odbyć zadany wyrok.
Majątkowy środek ostrożności przypada na aktywa mogące stać się istotne podczas sporu; przykłady poręczeń lub konfiskat. Warto podkreślić zatrzymanie przedprocesowe i zawieszenie na czas procesu jako dwa najważniejsze osobowe środki ostrożności.
Wreszcie zasada ostrożności ma na celu uniknięcie popełnienia przestępstwa lub jego powtórnego popełnienia. Celem jest zapewnienie kontroli społecznej i bezpieczeństwa. Obecnie jest to dość popularne.
Środki interdyscyplinarne
Natomiast interdyscyplinarna zasada ostrożności wpływa na niektóre prawa i je ogranicza. W niektórych przypadkach stanowi część środków ostrożności. Wynika to z faktu, że tworzy alternatywę dla tymczasowego aresztowania. Ponadto, ma na celu chronić ofiary w postępowaniu sądowym.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Montero Aroca, J., Gómez Colomer, J.L., Barona Vilar, S., Esparza Leibar, I., Etxebarría Guridi, J.F., Derecho Jurisdiccional Penal III, Tirant Manuales.
- Ley de Enjuiciamiento Criminal, LECRIM, https://www.boe.es/buscar/act.php?id=BOE-A-1882-6036
- Artículos 489 a 501 LECRIM, Capítulo II, de la detención.
- David Ortega Gutiérrez, Profesor Titular. Universidad Rey Juan Carlos. Diciembre 2003. Sinopsis artículo 24 CE, http://www.congreso.es/consti/constitucion/indice/sinopsis/sinopsis.jsp?art=24&tipo=2