Wojna psychologiczna: instrument władzy

Wojna psychologiczna to nazwa nadana zestawowi działań mających na celu moralne, emocjonalne lub symboliczne zniszczenie przeciwnika w kontekście konfrontacji. To starożytna praktyka, stosowana od momentu pojawienia się wojen. Wielcy wojownicy i bojownicy wiedzą, że subiektywne osłabienie wroga daje strategiczne korzyści.

Chiński strateg Sun Tzu zaproponował ideę pokonania wroga w wojnie bez użycia broni. Uczynił to w swoim słynnym dziele Sztuka wojny, która od tego czasu stała się klasycznym podręcznikiem dla wojowników. Czyngis-chan stosował również wiele taktyk wojny psychologicznej, które okazały się bardzo skuteczne.

Później wojna psychologiczna przybrała formę propagandy. Obecnie jest używana stale i nie zawsze tylko w formalnych warunkach wojennych. Jest również stosowana w obszarach polityki, religii, rodziny i relacji międzyludzkich.

„ Najwyższą sztuką wojny jest pokonanie wroga bez walki ”.

-Sun Tzu-

Podstawy wojny psychologicznej

Hitler był przykładem kogoś, kto systematycznie ucieka się do wojny psychologicznej. Przepowiedział, że wojny przyszłości będą toczone przed rozpoczęciem działań wojennych. Twierdził, że dokona się to „poprzez dezorientację umysłową, sprzeczne uczucia, niezdecydowanie i panikę”.

Obecnie doktryna wojskowa Stanów Zjednoczonych obejmuje całe rozdziały poświęcone wojnie psychologicznej. Wskazuje się, że ma trzy główne cele:

• Zniszcz wolę i zdolność wroga do walki.
• Pozbaw przeciwnika wsparcia sojuszników.
• Zwiększ morale własnych żołnierzy i ich wolę zwycięstwa.

W dzisiejszych czasach, podobnie jak w czasach Hitlera, do osiągnięcia tych celów potrzebny jest potężny system propagandowy. Już w czasach II wojny światowej naziści sprawowali całkowitą kontrolę nad mediami, wykorzystując je do promowania własnych interesów. Twierdzi się, że dziś na Zachodzie panuje demokracja i wolność prasy. Jednak w praktyce nie zawsze tak jest.

Podbój umysłu

Różne rządy i liczne nielegalne grupy wykorzystywały terroryzm jako środek do osiągnięcia swoich celów. W obu przypadkach promowana jest idea radykalnie złego wroga, praktycznie nieludzkiego. Stany Zjednoczone mają tendencję do klasyfikowania wszystkich wrogich przywódców jako „szalonych dyktatorów”. Te z kolei odnoszą się do rządu Stanów Zjednoczonych jako imperialistycznego, „demonicznego” i zaślepionego arogancją.

Kilka rządów i nielegalnych grup również uciekło się do atakowania ludności cywilnej jako środka wojny psychologicznej. Z militarnego punktu widzenia nazwano to „wojną czwartej generacji”. Oznacza to, że w sposób nieregularny ludność cywilna jest represjonowana, przez co stają się przestraszeni i stają po stronie agresora. Dzięki tej strategii wsparcie, jakie mógł mieć przeciwnik, zostaje skutecznie wycofane.

Ostatnio miały miejsce masowe protesty w Ekwadorze, Chile i Kolumbii. We wszystkich trzech krajach w niektóre dni ogłoszono godzinę policyjną. W nocy, gdy na ulicach nie było nikogo, ludzie zaczęli otrzymywać wiadomości w mediach społecznościowych, że wandale włamywali się do domów, żeby kraść.

Obywatele wezwali policję, która początkowo nie odpowiedziała. Po kolejnych prośbach odpowiedzieli na telefony.

W wielu przypadkach witano ich jak bohaterów. Wygląda na to, że ludzie byli tak przerażeni, że zapomnieli o wcześniejszych nadużyciach policji podczas protestów. Zamiast tego potrzebowali ich wsparcia.

Wojna psychologiczna w życiu codziennym

Wojna psychologiczna istnieje również w życiu codziennym. Na przykład, gdy biedni są obwiniani za ubóstwo, a bezrobotni za bezrobocie. W tych chwilach w tle rozbrzmiewa autorytarny przekaz, który ma na celu stłumienie ewentualnego protestu osób znajdujących się w sytuacji bezradności.

Jest też psychologiczna wojna płci. Dzieje się tak, gdy mężczyźni lub kobiety decydują się na krzywdzącą dyskwalifikację drugiej płci, aby podporządkować ją własnym kodeksom zachowania.

Żyjemy w czasach, w których nasze umysły są głównym łupem wojennym. Dominowanie umysłów oznacza dominację nad światem i posiadanie wolności do dokonywania wszelkiego rodzaju barbarzyństwa. Czytanie, refleksja i medytacja mogą stanowić skuteczną ochronę przed tego rodzaju zanieczyszczeniem.