Dowiedz się więcej na temat zaburzeń poznawczych i przekonaj się czy wirus opryszczki pospolitej ma na nie jakikolwiek wpływ.
Naukowcy oceniają, że wirus opryszczki pospolitej występuje u około 417 milionów osób poniżej 50. roku życia. Ale czy jego obecność może łączyć się z zaburzeniami poznawczymi? Być może ciężko Ci w to uwierzyć, ale te dwie kwestie są rzeczywiście ze sobą powiązane.
W jednym z badań zauważono, że niektóre przewlekłe infekcje wirusowe, w tym zakażenie wirusem opryszczki pospolitej, może prowadzić do rozwoju zaburzeń poznawczych u zdrowych dorosłych.
Opryszczka to infekcja wywoływana przez wirusa. Wirus opryszczki pospolitej typu 1 wywołuje chorobę, którą powszechnie nazywamy opryszczką ust lub twarzy. Z kolei wirus opryszczki pospolitej typu 2 wywołuje opryszczkę narządów płciowych.
Ta choroba przenoszona drogą płciową atakuje narządy płciowe, pośladki lub odbyt. Inne wirusy opryszczki mogą wpływać na oczy i skórę, jak również na inne części ciała.
Naukowcy z University of Pittsburgh School of Medicine przeprowadzili badanie, które opublikowano w dzienniku Alzheimer’s Disease and Associated Disorders. Zauważono w nim, że niektóre przewlekłe wirusy, w tym wirusy opryszczki pospolitej typu 2, wiążą się z zaburzeniami poznawczymi.
W badaniu przeanalizowano przypadki ponad 1000 osób po 65. roku życia, których umiejętności poznawcze były oceniane raz do roku przez okres pięciu lat.
Zaburzenia poznawcze a wirus opryszczki pospolitej
Centers for Disease Control and Prevention (CDC) uznają, że poznanie odnosi się do takich umiejętności jak zapamiętywanie, uczenie się nowych rzeczy, planowanie, koncentrowanie się lub podejmowanie decyzji. Kiedy ktoś doświadcza zaburzeń poznawczych, często ma trudności z tymi umiejętnościami.
Taka sytuacja wywiera wpływ na jego codzienne życie. Tym samym może dojść do tego, że osoba z zaburzeniami poznawczymi nie będzie w stanie zatroszczyć się o siebie ani wykonywać codziennych zadań, na przykład przygotowywać własnych posiłków czy zarządzać swoimi finansami.
Jak już wspomnieliśmy wcześniej, badanie to łączy wirusa opryszczki pospolitej z zaburzeniami poznawczymi. Naukowcy ustalili, że wcześniejsze badania przekrojowe wykazały już związek między wystawieniem na działanie określonych wirusów a zaburzeniami poznawczymi.
Do wirusów tego rodzaju zaliczamy cytomegalowirusa, wirusa opryszczki pospolitej typu 2 (opryszczkę narządów płciowych) oraz Toxoplasma gondii (znanego lepiej jako pasożyta znajdującego się w kocich odchodach). Naukowcy zauważyli, że takie wirusy mogą być w stanie prowadzić do wystąpienia skutków neurotoksycznych.
Po poszukiwaniu w próbkach krwi oznak świadczących o wystawieniu na działanie wirusa, naukowcy odkryli związek między wystawieniem na działanie takich wirusów a występowaniem zaburzeń poznawczych związanych z wiekiem.
Należy odnotować również, że chociaż wyniki badania są niepokojące, to nie wykryto w nich dużego związku między wirusem opryszczki pospolitej typu 1, który wiąże się z opryszczką warg, i zaburzeniami poznawczymi.
Ochrona przed opryszczką narządów płciowych
Zaburzenia poznawcze związane z wirusem opryszczki pospolitej typu 2, jak również z dwoma innymi wspomnianymi wcześniej wirusami, sprawiają, że ochrona przed zakażeniem staje się bardzo istotna.
Opryszczka narządów płciowych to choroba przenoszona drogą płciową. Można zakazić się nią poprzez kontakt ze skórą lub z wydzielinami z jamy ustnej albo narządów płciowych. Chociaż chorobę tą można wyleczyć, lepiej jest używać prezerwatyw, aby nie dopuścić do zakażenia.
Główny problem polega na tym, że dana osoba może być zakażona opryszczką narządów płciowych na długo przed wystąpieniem pierwszych objawów. Poza tym intensywność objawów różni się w każdym przypadku. Właśnie dlatego tak ważne jest stosowanie środków zapobiegawczych.
Wczesne oznaki zaburzeń poznawczych
Należy pamiętać, że cierpienie z powodu łagodnych zaburzeń poznawczych to jedno. Cierpienie z powodu demencji to zupełnie inna sprawa.
Osoby z łagodnymi zaburzeniami poznawczymi częściej zapominają różne rzeczy niż inni ludzie w ich wieku. Jednak nie doświadczają żadnych innych problemów poznawczych związanych z demencją, na przykład uczucia dezorientacji w znajomych miejscach.
Dla osób, które zmagają się z łagodnymi zaburzeniami poznawczymi, wyzwaniem mogą okazać się takie prozaiczne zadania jak płacenie rachunków, robienie zakupów, czy przygotowywanie posiłków. Mogą również potrzebować więcej czasu na wykonywanie łatwych zadań oraz mają tendencję do popełniania większej ilości błędów.
Ogólnie rzecz biorąc, są w stanie żyć samodzielnie, ale mogą być mniej aktywne społecznie.
Przyjmuje się, że dana osoba cierpi na łagodne zaburzenia poznawcze jeśli spełnia następujące kryteria:
- Przyjaciel, członek rodziny, lekarz, a nawet sam pacjent zauważa pojawienie się u niego zmian w pamięci.
- Pacjent odczuwa większe trudności w jednym lub kilku obszarach poznawczych, takich jak pamięć, uwaga i język, niż powinny występować w u osób w jego wieku oraz z jego wykształceniem. U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami poznawczymi, u których rozwija się demencja związana z chorobą Alzheimera, pojawiają się często trudności z uczeniem się i zapamiętywaniem nowych informacji.
- Chory ma trudności z wykonywaniem złożonych zadań, takich jak płacenie rachunków, przygotowywanie posiłków lub chodzenie na zakupy. Na ich wykonanie mogą potrzebować więcej czasu niż zazwyczaj, wykazywać się mniejszą skutecznością i popełniać więcej błędów niż kiedyś. Mimo tego nadal jest niezależny, ale potrzebuje odrobiny pomocy.
- Nie ma oznak świadczących o znacznym upośledzeniu w zakresie funkcjonowania społecznego lub zawodowego.
- Muszą istnieć obiektywne dowody na stopniowe pogarszanie się funkcji poznawczych wraz z upływem czasu. Stopień zaburzeń można ocenić stosując testy poznawcze.
W diagnozowaniu łagodnych zaburzeń poznawczych pomocne mogą okazać się formalne testy poznawcze, które oceniają krótko- i długoterminową pamięć. Lekarze mogą również ocenić funkcje poznawcze danej osoby wykorzystując nieformalne techniki.
Jeśli pojawią się jakiekolwiek niebezpieczne oznaki, należy koniecznie wykluczyć schorzenia, które mogą tłumaczyć zaburzenia podstawowych procesów psychologicznych, takich jak pamięć.