Wśród rzadkich lub dziwnych fobii znajduje się między innymi wenustrafobia, strach przed atrakcyjnymi kobietami. Tak, to prawda, że świat fobii jest niezwykle różnorodny i fascynujący. Znane są wszelkiego rodzaju fobie.
Mamy więc klasyczną arachnofobię, czyli lęk przed pająkami. Mamy też niezwykle złożoną (ze względu na wymowę) hippopotomonstrosesquipedaliofobię, czyli strach przed długimi słowami.
Osoby, które dotyka wenustrafobia lub kaliginefobia, mają fobię przed kobietami, które są dla nich bardzo atrakcyjne. Co więcej, sama obecność atrakcyjnej kobiety wystarczy, aby wywołać strach i niepokój, a interakcja z nią nawet nie jest konieczna.
Nie jest też konieczne, aby istniało szczególne zainteresowanie emocjonalne lub seksualne w stosunku do postaci, która wywołuje lęk. Termin pochodzi od połączenia słowa Wenus (w mitologii rzymskiej bogini miłości, piękna i płodności) i słowa fobia.
Jak wiemy, fobia polega na bardzo intensywnym i irracjonalnym strachu, który powoduje, że osoba podejmuje ogromne wysiłki, aby uniknąć bodźca wzbudzającego lęk. Jeśli jednak nie może tego uniknąć, znosi to z wielkim niepokojem.
Wenustrafobia zwykle występuje częściej u mężczyzn heteroseksualnych, chociaż opisywano również przypadki u kobiet homoseksualnych i heteroseksualnych. Z kolei na tego typu fobię mogą cierpieć zarówno dorośli, jak i dzieci.
Jak manifestuje się wenustrafobia?
Jak już wspomniano, główne objawy fobii w ogóle, a wenustrafobii w szczególności, to irracjonalny i nadmierny lęk przed wystąpieniem bodźca fobicznego (w tym przypadku kobiety uważanej za atrakcyjną).
Strachowi zwykle towarzyszą zachowania unikowe oraz wielki niepokój i dyskomfort. Mogą mu również towarzyszyć następujące objawy fizjologiczne:
- Częstoskurcz.
- Dreszcze.
- Drżenie w nogach.
- Zimne poty
- Jąkanie.
- Irracjonalne myśli o niebezpieczeństwie bliskości atrakcyjnej kobiety.
- Zawroty głowy, nudności i wymioty w najcięższych przypadkach fobii.
Jak wszystkie fobie, ma ona ogromny wpływ na życie osób, które na nią cierpią i może ograniczać jej funkcjonowanie w niektórych obszarach.
Ponadto, jeśli doświadczyłeś epizodu wenerafobii w niektórych przypadkach, może rozwinąć się lęk antycypacyjny. Może on prowadzić do unikania sytuacji, w których mógłbyś spotkać z atrakcyjną kobietę, a nawet do izolacji społecznej.
Na jakim podłożu rozwija się wenustrafobia?
Chociaż pochodzenie nie jest do końca jasne i wskazuje na pochodzenie wieloprzyczynowe, uważa się, że wenustrafobia może być spowodowana traumatycznymi doświadczeniami w dzieciństwie.
Przyczyny mogą również obejmować rozwód własny lub rodziców, brak miłości, a także życie z niedbałą, obojętną lub stosującą przemoc matkę. W tym przypadku, poprzez proces kondycjonowania, piękne kobiety kojarzą się z bólem, cierpieniem i dyskomfortem.
W przypadku heteroseksualnych mężczyzn i kobiet homoseksualnych fobia może występować częściej u osób nieśmiałych i z niską samooceną oraz prawdopodobnie z poczuciem niższości.
Dla takich osób interakcja z atrakcyjniejszymi kobietami może być bardzo krępująca ze strachu, że mogą je wyśmiać lub zdemaskować. U kobiet heteroseksualnych wenustrafobię może wywołać ponadto kontekst rywalizacji.
Leczenie wenustrafobii
Leczeniem z wyboru w przypadku fobii, to znaczy najskuteczniejszym, jest stopniowa ekspozycja na bodziec wzbudzający lęk. Polega to na sporządzeniu hierarchicznej listy sytuacji, których się obawiasz, aby zacząć się na nie wystawiać.
W przypadku ekspozycji po pierwsze chcesz osiągnąć przyzwyczajanie się do niepokoju związanego z sytuacją. Po drugie chodzi o to, by zobaczyć, że lek zmniejsza się, gdy się przekonujesz, że nie występują konsekwencje, których się obawiasz.
Jeśli podczas ekspozycji osoba poczuje się przytłoczona lękiem lub nawet dozna ataku paniki, można pozwolić na opuszczenie sytuacji. To zaniechanie powinno być jednak tylko chwilowe, a ekspozycję należy jak najszybciej wznowić.
Lepiej jest uczyć technik relaksacji i oddychania, które można wykonywać w chwilach maksymalnego niepokoju, aby uniknąć wycofywania się. Ważne jest również, aby te techniki nie przekształciły się w formę ukrytego unikania.
Należy również zidentyfikować możliwe irracjonalne przekonania i zniekształcenia poznawcze, które prowadzą do przeszacowania niebezpieczeństwa.
Należy popracować nad tymi myślami przy użyciu technik poznawczych, poprzez poszukiwanie bardziej racjonalnych alternatywnych myśli lub poszukiwanie dowodów na ich prawdziwość i przeciwko niej.
Ponadto, jeśli wenustrafobia tak bardzo ograniczyła życie danej osoby, że stała się fobią społeczną, nie możemy ograniczyć się tylko do zajęcia się pojedynczą fobią.
To samo dzieje się, gdy zaburzenie graniczy z depresją. W przypadku chorób współistniejących jedynym sposobem na poprawę problemu będzie interwencja w sposób zintegrowany w zakresie objawów różnych zaburzeń.
„Strach jest zawsze gotowy, by zobaczyć rzeczy gorszymi niż są”.
-Tytus Liwiusz-
Refleksja
Żyjemy w społeczeństwie, w którym ciało stało się przedmiotem kultu i w którym standardy piękna mogą być nieosiągalne. Fizyczna atrakcyjność jest czasami postrzegana jako jedyna oznaka sukcesu w życiu. Powoduje to pojawienie się pewnych przekonań, na przykład, że atrakcyjna kobieta może mieć tylko takiego partnera, który będzie przynajmniej równie atrakcyjny jak ona.
Porównanie z określonym ideałem piękna pozwala tylko nielicznym osobom na zajęcie uprzywilejowanej pozycji. To z kolei może poważnie wpłynąć na samoocenę wielu ludzi. Powinniśmy zacząć bardziej pozytywnie cenić nasze wewnętrzne przymioty, a nawet nasze wady (które inni mogą wręcz można uznać za cnoty).
Przede wszystkim musimy pamiętać, że fizyczne piękno jest czymś skończonym i że kiedy wszystko marszczy się i zmienia kształt, to, co po nas zostaje, to nasza esencja. Pamiętajmy, że …
„Piękno tkwi w środku”.
–Piękna i Bestia, film Disneya–
“…i jeszcze…
Cnoty są czasami pod powierzchnią ”.
–Vaiana, film Disneya-