Teoria szczęścia Sawanna- samotność czy złe towarzystwo?
Teoria szczęścia Sawanna powstała na podstawie badań naukowych opublikowanych w British Journal of Psychology. Chociaż nie została jeszcze wystarczająco skonceptualizowana, naprawdę reprezentuje bardzo ciekawe spostrzeżenia.
Wszystko zaczęło się od grupy badaczy, którzy przeprowadzili obszerną ankietę na temat szczęścia. Chcieli ustalić czy szczęście jest związane ze środowiskiem, w którym żyją ludzie. Postanowili oni przeciwstawić stopień szczęścia doświadczanego przez tych, którzy żyją w środowisku wiejskim, w przeciwieństwie do tych, którzy żyją w miastach.
W badaniu zebrano dane demograficzne i IQ ankietowiczów. Łącznie przebadano 15 000 osób w wieku od 18 do 28 lat. Jednym rezultatem była teoria szczęścia Sawanna.
Teoria szczęścia Sawanna – pierwszy wniosek
Jednym z pierwszych wniosków, a także jednym z najbardziej zaskakujących był związek między IQ, a preferowanym środowiskiem życia. Według badań mądrzejsi ludzie wolą żyć w środowisku miejskim. Z drugiej strony, osoby o niższym IQ mają szczególne preferencje dla obszarów wiejskich.
To jest jeden z najważniejszych aspektów teorii szczęścia Sawanna. Badacze zastanawiali się dlaczego ludzie o wyższym IQ preferują środowisko miejskie, które jest o wiele bardziej stresujące, trudne do życia oraz radzenia sobie.
Odpowiedź, którą znaleźli na to pytanie potwierdziła fakt, że nasz mózg odziedziczył coś po naszych przodkach. To sprawia, że szukamy obszarów wiejskich – lub sawann – ponieważ łatwiej nam jest radzić sobie w takim środowisku.
Nasz mózg ewoluował i zaczął dostosowywać się do środowisk o dużej gęstości zaludnienia, pomimo tego, że były one bardziej stresujące. Osoby z wyższym ilorazem inteligencji radzą sobie lepiej w takich warunkach. W rzeczywistości znajdują tam wiele możliowości.
Samotność – czynnik kluczowy
W ankiecie zapytano także o ilość i jakość relacji uczestników. Dane pokazały inne ciekawe prawidło. Mówi się, że osoby o wyższym IQ czują się szczęśliwsze dzięki mniejszym interakcjom społecznym. U osób o niższym IQ jest odwrotnie: im więcej interakcji społecznych, tym bardziej są oni szczęśliwi.
Naukowcy wyjaśnili, że ci, którzy mają wyższe IQ, używają samotności jako mechanizmu skuteczniejszego do radzenia sobie z miejskim stresem. Jednym ze sposobów zmniejszenia liczby bodźców jest ograniczenie ich relacji z innymi. To pomaga im w unikniu stresu i pozwala na inwestowanie więcej czasu w długoterminowe projekty.
Z drugiej strony ci, którzy mają niższy iloraz inteligencji czują się szczęśliwsi, kiedy mogą wchodzić w interakcje z innymi. W rzeczywistości jest to czynnik, który zmniejsza ich stres i niepokój, a oni spędzają dużo swojego produktywnego czasu w takich relacjach społecznych. Tutaj znowu widzimy wpływ przodków sawanny.
Ważność teorii szczęścia Sawanna
Podsumowując, to, co proponuje teoria szczęścia Sawanna, polega na tym, że najmądrzejsi są bardziej miejscy i jednocześnie samotni. A osoby o niższym IQ są bardziej społeczne, towarzyskie i przywiązane do środowiska wiejskiego. Podczas gdy ci pierwsi wolą być sami, niż w złym towarzystwie, ci drudzy znajdują bardzo mało satysfakcji w samotności.
Chociaż teoria ta opiera się na bardzo obszernym badaniu i dostarcza kilka nowatorskich pomysłów, potrzebuje znacznie więcej. Żadna solidna teoria nie może być oparta na podstawie pojedynczego badania, jakkolwiek obszerna i techniczna mogłaby być.
Prawda jest taka, że mierzona inteligencja jest nadal kontrowersyjna. Na przykład, w historii mamy do czynienia z “geniuszami towarzyskimi “, jak i “geniuszami samotnikami”. Mozart należał do pierwszej grupy, a Beethoven do drugiej.
Nadal badanie to jest interesujące i możemy być pewni, że doprowadzi to do wielu nowych odkryć i teorii.