Teleologia: wszystko ma swój cel

Teleologia to podejście filozoficzne, które twierdzi, że każdy byt i każdą zmianę należy wyjaśnić w kategoriach „dlaczego” istnieją lub są modyfikowane.

Teleologia to słowo składające się z dwóch greckich rdzeni: telos oznaczającego „cel” lub „zamiar” i logia oznaczającego „mówić”, „uczyć się” lub „gałąź nauki”. Zatem, najogólniej mówiąc, teleologia jest dziedziną filozofii, która bada cel bytu lub przedmiotu. To podejście, które ma na celu wyjaśnienie ostatecznych przyczyn pewnej rzeczywistości.

Teleologia jako termin pojawiła się po raz pierwszy, gdy Wolff ukuł go w 1728 roku. Jednak ta dziedzina analizy pojawiła się pierwotnie wraz z wczesnymi filozofami greckimi. Jako pierwszy na ten temat wypowiadał się Platon , a następnie Arystoteles podszedł do tego z krytycznej perspektywy.

Teleologię powiązano z metafizyką. Z tego powodu jest kojarzona z pewnymi religiami, takimi jak te, które identyfikują Boga jako ostateczną przyczynę wszystkiego. W dzisiejszym świecie wiąże się to również z hipotezami o nadprzyrodzonym pochodzeniu rzeczywistości.

Pełny obraz teleologii

W filozofii istnieją w zasadzie dwie teorie, które wyjaśniają zmiany zachodzące w przyrodzie. Pierwsza to finalizm, związany z teleologią, a druga to teoria mechanistyczna. Stanowisko teleologiczne wskazuje, że zmianę można zrozumieć tylko wtedy, gdy możliwe jest ustalenie jej związku z ostateczną przyczyną, która ją wywołuje. Podejście mechanistyczne sugeruje, że przyczyną zmiany jest bezpośredni lub pośredni fizyczny wpływ elementów tworzących świat materialny.

Wyjaśnienie teleologiczne dominowało przez całe średniowiecze. Ludzie wierzyli, że ostateczna przyczyna wszystkich zjawisk znajduje się w boskich tajemnicach. Była to jedna z osi dominującej wówczas doktryny scholastyki.

Scholastyka była zarówno teologią, jak i filozofią. Postacią centralną był święty Tomasz z Akwinu. Dokonał on reinterpretacji filozofii Arystotelesa, próbując pogodzić z nią nowe przekłady filozofa Awerroësa. Był to paradygmat, w którym prawdy logiczne lub fizyczne były jedynie narzędziem wspierającym prawdy wiary. Ostateczną przyczyną wszystkiego był Bóg, w którym szukano wyjaśnień różnych zjawisk.

Arystoteles i teleologia

Jak wspomnieliśmy wcześniej, Platon był prawdopodobnie pierwszym znanym myślicielem, który odkrył ideę teleologii. Jednak to Arystoteles zagłębił się w temat i wyartykułował go w logiczny sposób. Ten wielki grecki filozof zwrócił uwagę, że zmiany mogą zachodzić pod wpływem trzech czynników: natury, sztuki lub techniki oraz przypadku.

Z jego punktu widzenia zmiany spowodowane naturą, sztuką czy techniką wymagają ustalenia ich celu. Innymi słowy, we wszystkich istotach i przedmiotach oraz w zmianach, którym przechodzą, istnieje cel. Wszystko dzieje się z jakiegoś powodu. Arystoteles zakładał istnienie czterech możliwych przyczyn:

• Przyczyna materialna lub materia. Zmiana jest zdeterminowana przez materię zmieniającej się rzeczy.
• Forma lub przyczyna formalna. Zmiana jest spowodowana kształtem, rozmieszczeniem lub wyglądem danych rzeczy.
• Przyczyna zewnętrzna. Interakcja rzeczy poza zmianą lub ruchem, która powoduje zmianę lub ruch.
• Końcowa lub ostateczna przyczyna. Zmiana lub ruch ma na celu bycie tym, czym jest.

Z tej racjonalizacji Arystoteles wywnioskował, że każda forma naturalnej egzystencji ma swój cel. Cel ten jest określony przez swoją formę lub istotę, a także przez to, do czego aspiruje, co nazywa się „mocą”. Ta zasada chroni nawet istoty nieorganiczne. Na przykład, jeśli kamień spadnie na ziemię, dzieje się tak, ponieważ jego celem jest bycie na ziemi, która jest jego naturalnym miejscem.

Mechanizm i wyjaśnienie naukowe

Kiedy rozpoczęła się epoka nowożytna, zakwestionowano istotę teleologii. Mówiąc prościej, argumentowano, że ostatecznymi przyczynami są konstrukcje ludzkiego umysłu. Nie oznaczało to jednak, że wszechświat działał w oparciu o to, co wyznaczyli ludzie.

Powstał wtedy mechanicyzm. Jest to stanowisko, które sugeruje, że to, co dzieje się w naturze, opiera się na przyczynach sprawczych. Innymi słowy, jest to spowodowane czynnikami związanymi z samym zjawiskiem, a nie tym, co znajduje się w umyśle jednostki. Umożliwiło to narodziny nauki eksperymentalnej.

Z tych przesłanek rozwinęli to, co później stało się metodą naukową i epistemologią. To gałąź filozofii, która analizuje i waliduje wiedzę. Z tej perspektywy wszystkie wyjaśnienia muszą mieć tę samą logiczną formę i podlegać precyzyjnym prawom, aby były ważne. Taki właśnie paradygmat został narzucony teleologii w dziedzinie wiedzy.