Syndrom wypalenia zawodowego u pracowników służby zdrowia

Napisane i zweryfikowane przez psycholog i dziennikarz Sara Clemente.

Ostatnia aktualizacja: 27 grudnia, 2022

W dzisiejszych czasach istnieje niezliczona ilość pracy, która wymaga kontaktu z innymi ludźmi, takie jak te związane ze zdrowiem. W szczególności to te miejsca pracy wymagają stałych kontaktów interpersonalnych z pacjentami. Te kontakty interpersonalne mogą mieć negatywne skutki uboczne. Jednym negatywnym skutkiem jest syndrom wypalenia zawodowego u pracowników służby zdrowia.

Syndrom wypalenia zawodowego definiuje się jako emocjonalną reakcję na środowisko pracy. Ma trzy główne objawy: emocjonalne wyczerpanie, depersonalizacja i brak osobistego spełnienia. Pod tym względem syndrom wypalenia zawodowego pracowników służby zdrowia może mieć poważne i negatywne konsekwencje zarówno dla firmy, w której dana osoba jest zatrudniona, jak i dla jej własnego zdrowia fizycznego i psychicznego.

W związku z tym syndrom ten dotyka szeroki zakres pracowników służby zdrowia. Może dotyczyć wszystkich od dietetyków, lekarzy, pielęgniarek, farmaceutów, psychologów i psychiatrów, terapeutów zawodowych i rodzinnych aż po pracowników socjalnych, doradców małżeńskich i personel administracyjny.

W jaki sposób nasz nastrój wpływa na naszą pracę?

Nasz nastrój ma bezpośredni wpływ na nasze myśli i zachowania. Nasze osądy i decyzje mogą być osłabione w zależności od stanu emocjonalnego w jakim się znajdujemy. Dobry nastrój może sprawić, że pracownicy poczują się silni i będą w stanie wykonywać zadania lub skutecznie rozwiązywać problemy. Zły nastrój może stworzyć sytuacje, w których profesjonaliści czują się niezdolni do kompetentnego wykonywania swojej pracy.

Problemy osobiste mogą powodować niepokój. Ten niepokój może z kolei negatywnie wpłynąć na nasze wyniki zawodowe. Może się to zdarzyć nawet gdy nasze problemy nie mają nic wspólnego z naszą pracą. Możemy być rozkojarzeni, mieć trudności z koncentracją, być podatnym na błędy etc.

Próba skoncentrowania się na pracy gdy masz w głowie inne rzeczy jest trudna. A kiedy Twoja praca wymaga wysokiego poziomu koncentracji, to jeszcze bardziej komplikuje sytuację.

Mamy ograniczoną zdolność koncentracji. Z tego powodu, gdy wykonujemy zadania wymagające większego wysiłku poznawczego, jesteśmy bardziej dotknięci smutkiem lub depresją. Pogarsza się to gdy dodajemy obsesyjne myśli, które mogą być spowodowane przez lęk lub depresję.

Objawy syndromu wypalenia zawodowego u pracowników służby zdrowia

Objawy są różne u poszczególnych osób, w zależności od ich osobistej sytuacji i cech charakterystycznych ich pracy. Jednak jednym z pierwszych objawów są trudności z wstawaniem rano lub chroniczne zmęczenie.

Ponadto ten zespół powoduje inne objawy:

• Psychosomatyczne: bóle głowy, problemy żołądkowe, bezsenność, kołatanie serca, przewlekłe zmęczenie, ból w klatce piersiowej, nadciśnienie tętnicze, częste przeziębienia lub objawy podobne do alergii.
• Objawy behawioralne: częste nieobecności w pracy, cynizm, apatia, wrogość, sarkazm, pesymizm, drażliwość, uogólniony lęk i niepokój związany z pracą.
• Objawy emocjonalne: frustracja, znudzenie, dystans emocjonalny, niepokój, niecierpliwość, dezorientacja i ciągłe uczucie bezsilności.

Czynniki, które mogą prowadzić do wypalenia zawodowego

Czynniki związane z pracą mogą powodować syndrom wypalenia u pracowników służby zdrowia. Pracownicy służby zdrowia nieustannie leczą ludzi, którzy są emocjonalni lub mają do czynienia z trudnymi sytuacjami. Praca wymagająca intensywnej, trwałej lub częstej interakcji z człowiekiem może powodować wzrost poziomu stresu.

Ponadto ludzie, którzy są głęboko zaangażowani w swoją pracę lub ciężko pracują, częściej doświadczają wypalenia zawodowego. Dodatkowo, kobiety częściej niż mężczyźni doświadczają tego syndromu wypalenia.

Według Pinesa, Aronsona i Kafry’ego (1981) główną przyczyną tego syndromu jest żmudna praca. Ta żmudna praca może wywołać szereg emocjonalnych konsekwencji. Przyczyny tych konsekwencji są następujące:

• Charakterystyka pracy: zmiany w pracy, harmonogram, stabilność, bezpieczeństwo, staż pracy, uwzględnienie nowych technologii w firmie, poziom autonomii, wynagrodzenia, informacje zwrotne etc.
• Cechy zewnętrzne i osobiste: Niska tolerancja porażki i frustracji, duża potrzeba kontroli, ambicja, niecierpliwość lub nadmierny perfekcjonizm i konkurencyjność.

Trzy czynniki wypalenia

Maslach i Jackson, poprzez ich Maslach Burnout Inventory (MBI), uważają, że syndrom wypalenia zawodowego u pracowników służby zdrowia to połączenie trzech różnych czynników:

• Wyczerpanie emocjonalne: wyczerpanie na poziomie emocjonalnym ze względu na wymagania dotyczące pracy.
• Depersonalizacja: stopień obojętności i apatii wobec społeczeństwa. Oznacza to często, że profesjonaliści czują się tak jakby byli zewnętrznym obserwatorem własnych doświadczeń, a nie aktywnym uczestnikiem.
• Niski poziom osobistego spełnienia: brak poczucia sukcesu, spełnienia, autonomii i samorealizacji.

Jednak diagnostykę różnicową zespołów wypalenia zwykle podejmuje się w połączeniu z dwoma innymi zespołami: depresją i zespołem chronicznego zmęczenia. W ostatnich latach powszechniej występuje także syndrom wypalenia zawodowego u pracowników służby zdrowia. Ta zmiana pokazuje, że ​​pracownicy służby zdrowia są coraz bardziej zestresowani w swoim miejscu pracy.

Aby zapobiec syndromowi wypalenia, ważne jest pełne zrozumienie tego syndromu, szczególnie jeśli pracujesz w branży medycznej. Ponadto ważne jest, aby pracować nad różnymi narzędziami, które pomogą nam w zarządzaniu wypaleniem. Narzędzia takie jak strategie radzenia sobie ze stresem lub lepsze umiejętności komunikacyjne mogą pomóc nam stać się bardziej odpornymi.

Z drugiej strony firmy powinny okresowo zachęcać do pracy zespołowej i nadzorować warunki pracy. Mogą również prowadzić warsztaty na temat zapobiegania wypaleniu i radzenia sobie z nim. Mogą one być pomocne dla tych, którzy mają wiele obowiązków i stały kontakt z innymi ludźmi.