Stłumione emocje – w jaki sposób nasze ciała je przechowują?

Czy naprawdę wiemy, co dzieje się w naszych umysłach? Czy znamy samych siebie? Możemy kontrolować, co dzieje się w nas, aby nie wpłynęło to negatywnie na osoby wokół nas? Czy naprawdę wiemy, co czujemy i jak odczuwamy to w każdej chwili? Zrozumienie jak działają nasze stłumione emocje może być najpotężniejszą bronią, która pomoże nam zrozumieć nasze zachowanie.

Od końca XX wieku badania nad neuronauką koncentrują się na relacji między mózgiem a naszymi emocjami. To, jak się czujemy, nabrało znaczenia, na jakie zawsze zasługiwało. Emocje nie są już prostymi automatycznymi reakcjami. Zaczęły mieć znaczenie naukowe.

Pojawił się także nowy pomysł: konieczne jest nauczenie ludzi, jak rozpoznawać, rozumieć i zarządzać swoimi emocjami, aby powstrzymać stłumione emocje od kierowania nad ich zachowaniem.

“Wszystkie stłumione emocje ukradkiem zostawią swój ślad na naszym zachowaniu poprzez wzorce emocjonalne, które za nas decydują.”

-Elsa Punset-

Dlatego obecnie przywiązujemy tak wielką wagę do zrozumienia, jak działają nasze stłumione emocje. W ten sposób poznamy siebie i zidentyfikujemy, co się w nas dzieje. Pozwoli to nam także zarządzać naszymi emocjami i działać na korzyść tego, jak się czujemy.

Zrozumienie czym są stłumione emocje pomaga nam zrozumieć naszą tożsamość

Wiedzieć, co się dzieje w tobie, to poznać siebie. Stłumione emocje to te, których nie chcemy słuchać lub próbujemy ignorować. Jednak ostatecznie to one kierują naszymi zachowaniami i myślami.

“To, czemu zaprzeczasz, podporządkowuje się Tobie. Wszystko, co nam się przydarza, właściwie zrozumiane, prowadzi nas do samych siebie.”

–Carl Jung–

Zrozumienie naszych emocji daje nam możliwość poznania, dlaczego działamy w taki czy inny sposób. Każdy filtruje sytuacje zgodnie ze swoimi uczuciami, dlatego każdy działa w różny sposób. Nasze doświadczenia sprawiają, że patrzymy na świat w wyjątkowy i unikalny sposób. Każda sytuacja generuje w nas różne emocje. Dlatego poznawanie samych siebie prowadzi nas do zrozumienia tego, jak działamy.

Kiedy tłumimy emocje takie jak gniew, pozwalamy się ponieść strachowi, nie pozwalamy sobie na smutek, bądź czujemy, że nie mamy kontroli nad naszym bólem, ustępujemy miejsca niezależnemu funkcjonowaniu niepożądanych emocji. To wtedy emocje mówią same za siebie poprzez nasze działania.

Uniwersytet Stanford przeprowadził badanie dotyczące emocji. Ujawniło to, że osoby z tendencją do tłumienia swoich uczuć reagowały znacznie większą aktywacją fizjologiczną w sytuacjach wyzwalających niż osoby, które na przykład wykazywały lęk lub gniew.

Z tego powodu jest to normalne także dla tych osób, które nie wyrażają swoich uczuć lub mają o wiele więcej trudności, aby mieć więcej problemów somatycznych, takich jak napięcie mięśni, bóle głowy, reakcje skórne lub skomplikowane choroby. Ich emocje znajdują sposoby na przetwarzanie siebie w mniej funkcjonalny sposób.

Pamięć ciała i umysłu

Czasami mamy do czynienia z sytuacjami i reagujemy w sposób, który nas zaskakuje. Dzieje się tak poprzez pamięć naszych doświadczeń, które integrujemy świadomie lub nieświadomie. Kiedy tłumimy nasze emocje, nie przetwarzamy ich. Pozwalamy im wkradać się do naszej pamięci, nie zdając sobie z tego sprawy.

Naszym zadaniem jest wiedzieć, co się dzieje i co czujemy w danym momencie. Jeśli nie wiemy, jak rozpoznać emocje, nie będziemy w stanie nimi zarządzać. Dlatego pierwszym krokiem jest uświadomienie sobie naszych emocji i udzielenie im głosu, gdy proszą o wypowiedź. Jeśli tego nie zrobimy, w końcu stłumimy nasze emocje i pozwolimy im działać autonomicznie.

Kiedy wiemy, co czujemy, możemy kształtować nasze emocje i próbować je przetwarzać. Kiedy słuchamy siebie, możemy zrozumieć i zarządzać naszym zachowaniem, aby działać w zintegrowany i zrozumiały sposób. Dopiero gdy oddamy głos naszym stłumionym emocjom, możemy zacząć rozumieć naszą prawdziwą tożsamość.