Trauma narodzin według Otto Ranka

Otto Rank, austriacki psychoanalityk, był pierwszym, który mówił o terminie “trauma narodzin“. Jego główna teoria mówi, że narodziny są pierwszą traumą, której doświadczają ludzie. Nagła separacja od matki i nagłe wyjście z chronionego środowiska do wrogiego świata pozostawia w nas trwały efekt.

Otto Rank uważał, że trauma narodzin była pierwszym rozdziałem nerwicy i że umieściła nas mocno w ludzkiej sferze. Innymi słowy, w sferze niemożliwego. To doświadczenie przenika nas z istotnym niepokojem, który pozostaje z nami do końca naszego życia.

“Na’vi mówią, że każda osoba rodzi się dwa razy. Za drugim razem, gdy zdobędzie swoje miejsce pośród ludzi, na zawsze.”

-Sam Worthington, Avatar-

Faktem jest, że dzieci cierpią podczas porodu. Pojęcie traumy narodzin nie istnieje tylko w dziedzinie psychologii. Istnieje również w dziedzinie medycyny. Różnica polega na tym, że w medycynie lekarze widzą to z anatomicznego i fizjologicznego punktu widzenia.

Teoria Ottona Ranka wykracza daleko poza tę ideę. Twierdzi, że ta początkowa trauma jest jednym z głównych czynników, które określają naszą psychikę i podstawę przyszłych lęków. Jego idee są dziś przedmiotem kontrowersji.

Psychika płodu

Jednym ze źródeł kontrowersji wokół traumy narodzin jest rozwój mózgu. Niektórzy uważają, że mózg dziecka nie jest wystarczająco rozwinięty, aby zarejestrować swoje doświadczenia jako traumę, przynajmniej w ścisłym znaczeniu tego słowa. Tak, dziecko cierpi, gdy się rodzi, ale wiele osób uważa, że ​​to cierpienie nie decyduje o przyszłym zdrowiu psychicznym dziecka.

Jednak niektóre badania wykazują bardzo złożone zjawiska psychiczne u płodów. Nilsson, Rottman i Lukesch przeprowadzili badanie, które było szczególnie interesujące. Badali życie wewnątrzmaciczne płodów matek, które nie chciały zajść w ciążę. Okazało się, że dzieci urodzone przez tego typu matki wykazywały następujące zachowania:

• Zespół Apatii: Dzieci chcą spać cały czas i nie są zbyt aktywne.
• Zespół hiperaktywny: przeciwieństwo zespołu apatii. Te dzieci są łatwo podekscytowane i dużo płaczą.
• Nienormalne nawyki żywieniowe.
• Nadmierne wymioty.

Naukowcy doszli do wniosku, że macica matki nie jest neutralnym rajem. Płód może wykryć zmiany fizjologiczne u matki, a to wszystko ma wpływ na przyszłe zachowanie dziecka.

Trauma narodzin

Otto Rank uważał, że źródłem niepokoju jest trauma narodzin. Pamiętaj, że słowo “niepokój” pochodzi od łacińskiego słowa “angere“, które oznacza dławić się lub dusić. Pierwsza walka ludzkiego życia to przechodzenie przez wąski kanał rodny, który przeciska i dławi przechodzące dziecko.

Niektórzy badacze uważają, że gdy trauma narodzin jest ciężka, osoba doświadcza odczuć podobnych do tych, które miały podczas narodzin. Niewyjaśniona tachykardia, bóle głowy, które wywołują ekstremalny ucisk na czaszkę, uczucie tonięcia lub duszenia etc. Wszystkie te objawy są fizycznymi objawami ataku paniki.

Otto Rank zidentyfikował również silny emocjonalny składnik traumy narodzin: rozdzielenie matki i dziecka. W konsekwencji trauma narodzin nie ogranicza się do fizycznych doznań, ale także do utraty idealnego stanu. Według Ranka, to doświadczenie ma poważny wpływ i czyni nas szczególnie wrażliwymi na wszelkie straty.

Kontrowersje dotyczące traumy narodzin

Trauma narodzin doprowadziła do jednego z największych rozłamów w historii psychoanalizy. Otto Rank był jednym z uczniów Freuda. Jednak jego tezy zakwestionowały głównego lokatora kompleksu Edypa Freuda. Ten teoretyczny spór nieodwracalnie zniszczył ich związek.

Teoria traumy narodzenia Otto Ranka nie jest powszechnie znana. Niemniej jednak znaczna liczba psychoanalityków, psychologów i lekarzy akceptuje jego idee. W rzeczywistości niektórzy z tych, którzy przypisują mu swoją pracę, wierzą, że terapia jest jak narodziny na nowo. To szansa na pokonanie pierwszej traumy swojego życia.

Teoria Freuda jest wyraźnie bardziej solidna niż idee Ranka dotyczące traumy narodzin. Niemniej jednak, wiemy więcej o życiu prenatalnym i pierwszych miesiącach życia dziecka.

Wiemy na przykład, że doświadczenia dziecka w tym czasie pozostawiają trwałe wrażenia pomimo słabo rozwiniętego układu nerwowego. Te doświadczenia wpływają na ludzkie doświadczenie. Wpływają na to, kim jesteśmy i co robimy w naszym życiu.