Zmiany w dynamice rodziny są poważną sprawą. Plan dnia, posiłki, zabawa. A co jeśli chodzi o rozdzielanie obowiązków przez rodziców? Ci, którzy posiadają starsze rodzeństwo zapewne już wiedzą o czym mowa. Ważne jest, aby spojrzeć na to z perspektywy dziecka w wieku 8-10 lat.
To właśnie w tym okresie maluchy stają się świadome tego, że można odczuwać w tym samym momencie dwie różne emocje. Szczególnie jeśli chodzi o starsze rodzeństwo. Uczucie gniewu, ponieważ pojawił się ktoś nowy i ich zastąpił, ale również radość z pozytywnych aspektów tej sytuacji.
Ta emocjonalna ambiwalencja powinna być szanowana przez dorosłych. Sekret polega na tym, by wyjaśnić te sprzeczne uczucia oraz dać im do zrozumienia, że je znasz.
Starsze rodzeństwo – pomiędzy zabawą a wzorem do naśladowania
Dla rodziców wyzwanie zdaje się leżeć w wychowywaniu następnego członka rodziny. Jednak pojawia się następna trudność: dostosowywanie oczekiwań i obowiązków pierworodnego dziecka.
To dość podchwytliwa sytuacja, która często sprawia, że starsze rodzeństwo ma nieco pod górkę. Uczucie, które pojawia się, kiedy dowiadują się, że nie są jedynym potomkiem może prowadzić je na dwojaką ścieżkę – zobojętnienia lub nadopiekuńczości – gdzie konsekwencje każdego z nich mogą być przerażające.
“Jakże dziwnymi istotami są bracia!”
-Jane Austen-
Na przykład starsze rodzeństwo może totalnie poświęcić się trosce o swoją młodszą siostrę lub brata. Może nawet zacząć odgrywać rolę matki czy ojca, kiedy któreś z nich jest nieobecne, a czasem nawet konkurując z rodzicami.
Jednak może przerodzić się to w nadmierną presję i zrodzić wrażenie, że nie mogą popełnić żadnego błędu. Starsze rodzeństwo powinno dostosować się do swojej nowej roli oraz otrzymać obowiązki zgodne z jego wiekiem. Taka jest rola rodzica.
Więź pomiędzy rodzeństwem
“Jak zaregowało rodzeństwo?” często pytamy, kiedy w rodzinie pojawia się ktoś nowy. Starsze rodzeństwo może wpadać w złość, być nerwowe, zazdrosne… Nawyki oraz przyzwyczajenia, które są tak ważne w emocjonalnym oraz szkolnym rozwoju dziecka muszą być wybudowane na nowo.
“Dorastając, moi bracia zachowywali się, jakby im nie zależało, jednak zawsze wiedziałam, że się mną opiekowali i byli przy mnie!”
-Catherine Pulsifer-
Cała ta odpowiedzialność, którą obarczone jest starsze rodzeństwo posiada również pozytywne strony: zabawę, spełnienie oraz szczęście. Nie ma nic lepszego niż bycie “wspólnikami zbrodni”. To nie dająca się opisać więź. Dzielenie sekretów, wyładowywanie się na sobie, doświadczanie razem nowych rzeczy… To wszystko jest częścią tego, czym jest posiadanie młodszego rodzeństwa.
Zasiewanie ziaren zaufania i miłości jest bardzo ważne. Siostrzane lub braterskie uczucia wyrastają właśnie z nich i wychodzą poza więzy krwi. A sama relacja może przechodzić przez wiele transformacji na przestrzeni lat. Wraz z dorastaniem ich więź się zmieni.
Ważną rzeczą jest to, że stopniowo różnica wieku traci na znaczeniu, a rodzeństwo zaczyna łączyć szczera przyjaźń.
“Dla świata zewnętrznego starzejemy się. Jednak nie dla barci czy sióstr. Znamy siebie takich, jakimi zawsze byliśmy. Znamy własne serca. Dzielimy się prywatnymi żartami na temat rodziny oraz jej sekretami, smutkami i radościami. Żyjemy poza czasem.”
-Clara Ortega-
