Roxane Gay: uciekanie się do jedzenia w kryzysowych czasach

Niektórzy mówią, że są pewne sytuacje, które całkowicie Cię zmieniają. Na przykład, gdy ktoś wykorzystuje i nadużywa Twojego ciała, możesz stracić część Twojej tożsamości. Dokładnie tego doświadczyła Roxane Gay. Zaczęła tak bardzo nienawidzić siebie i swojego ciała po tym jak została zgwałcona, że ​​jej jedynym pocieszeniem było jedzenie.

Życie Roxane Gay zmieniło się drastycznie, gdy miała zaledwie 12 lat. W tym wieku zgwałciła ją grupa mężczyzn. Jej partner zaprowadził ją do lasu, gdzie zgwałcił ją wraz ze swoimi przyjaciółmi. Czuła się przestraszona i winna, że ​​zaufała osobie, którą uważała za ukochaną. Czuła się naiwna i zaczęła nienawidzić siebie a także czuła się zniesmaczona własnym ciałem.

“Jestem złą feministką i dobrym człowiekiem. Próbuję stać się lepsza w tym, w jaki sposób myślę, mówię i robię – bez porzucania tego, co czyni mnie człowiekiem”.

-Roxane Gay-

Uciekając się do jedzenia po gwałcie

Była tak przerażona, że ​​znowu stanie się ofiarą przemocy seksualnej, że zwróciła się do jedzenia, aby uleczyć swoją duszę. Zdecydowała się jeść, aby się odrętwić, ponieważ nie chciała już żyć. Jedzenie stało się jej ucieczką, jedyną rzeczą, która sprawiała, że ​​czuła się swobodnie.

Roxane wiedziała, że ​​kobiety zostają gwałcone tylko dlatego, że są kobietami. Rozumiała, że kobieta nie może zrobić ​​praktycznie nic, aby uniknąć bycia ofiarą zwierzęcia, które wierzy, że jest właścicielem jej ciała. Nie mogła zrobić nic oprócz jednego: mieć tak odrażającą sylwetkę, że żaden mężczyzna nie chciałby jej dotknąć ani z nią być.

W dzieciństwie nauczyła się czegoś: kobiety musiały wyglądać na drobne i szczupłe. Kobiety muszą być zgrabne i ładne, aby inni, a szczególnie mężczyźni zwracali na nie uwagę. Nie zapominajmy, że telewizja i czasopisma często żywią przekonanie, że jeśli jesteś szczupły, będziesz ważniejszy dla społeczeństwa.

“Kiedy nie możesz znaleźć kogoś do naśladowania, musisz znaleźć sposób aby dawać przykład.”

-Roxane Gay-

Roxanne osiągnęła wagę ponad 226 kilogramów, co skłoniło ją do przeprowadzenia operacji zmniejszenia żołądka w celu ratowania jej życia. Jej ciało stało się więzieniem, w którym przechowywała całą swoją nienawiść do siebie. Cisza, którą trzymała w sobie po gwałcie, wyzwoliła tę autodestrukcyjną spiralę, z której nie mogła się wydostać. Jedyne czego chciała to jedzenie.

Roxane Gay uważa, że ​​powinniśmy kochać samych siebie bez względu na to, co społeczeństwo o nas myśli

Dziś Roxane Gay jest ważną pisarką, felietonistką, profesorem uniwersyteckim i feministką. Nauczyła się kochać swoje ciało takim, jakie jest. Teraz wie, że musi kochać siebie i swoje ciało, bez względu na to, co społeczeństwo lub media o niej mówią.

W swojej książce Hunger: A Memoir of (My) Body przerywa swoje milczenie i zachęca inne kobiety do tego samego. Roxanne pokazuje, jak mogła sobie wybaczyć coś, co nie było nawet jej winą. Wymieniła swoją nienawiść do siebie na miłość do samej siebie. Jedzenie nie dominuje już w jej życiu. Teraz w pełni kontroluje swoje działania, przekonania i myśli.

Roxane nie uważa się już za ofiarę, ale za ocalałą. Bardzo otwarcie dzieli się swoją prawdą, swoimi doświadczeniami i związkiem ze swoim ciałem. Ona nie prosi o litość.

Roxanne chce, aby kobiety, które zostali zgwałcone, również przerywały ciszę i o tym mówiły. Poza tym chce, aby kochały swoje ciała takimi, jakie są. Roxane Gay uczy nas, że chociaż możemy przeżyć złe doświadczenia w życiu, to my decydujemy, jak na nie zareagować. Nie jesteśmy winne ani odpowiedzialne za gwałt. Nienawiść do samej siebie nie jest i nigdy nie będzie odpowiedzią.

“Tak wiele z nas zwraca się o pomoc, mając nadzieję, że ktoś tam chwyci nasze dłonie i przypomni nam, że nie jesteśmy tak samotne, jak myślimy.”

-Roxane Gay-