Ród smoka: historia ojców i córek
Serial Ród Smoka (House of the Dragon) zdołał wystarczająco zdystansować się od Gry o tron, aby zachować własną tożsamość. Jednym z wielu jego charakterystycznych elementów jest to, w jaki sposób eksponuje on konflikty między poszczególnymi postaciami. Podobnie jak w przypadku księżniczki Rhaenyry Targaryen, głównej bohaterki serialu. W niniejszym artykule przeanalizujemy jej charakter z psychologicznego punktu widzenia. Ostrzegamy jednak, że pojawi się tu kilka spoilerów.
Ród Smoka to historia rozwoju i dojrzałości. Psychologia sugeruje, że rodzice i inne ważne osoby z dzieciństwa odgrywają decydującą rolę w rozwoju dziecka. W rzeczywistości zdecydowana część rozwoju Rhaenyry wynika z jej złożonych i zmieniających się relacji z jej ojcem, królem Viserysem Targaryenem. To samo dotyczy jej brudnych relacji z wujem, Daemonem Targaryenem.
Ojcowie i córki w serialu Ród Smoka
Ten pomysł można również zastosować do innych postaci, takich jak Alicent Hightower. Rzeczywiście, jasne jest, że wiele dramatycznych elementów tego serialu opiera się na relacjach między ojcem i córką. A początek relacji między Rhaenyrą i Viserysem nie mógł być bardziej skalisty.
Na początku serialu król podejmuje decyzję o przyspieszeniu porodu syna, choć oznacza to skazanie żony na śmierć. Nie przekłada się to na żaden konkretny konflikt z Rhaenyrą, ale na stałe wpisuje się w zbiorową nieświadomość Westeros. W tego rodzaju średniowiecznej rzeczywistości dzieci były postrzegane jedynie jako narzędzia władzy. Dlatego różnica między posiadaniem potomstwa płci męskiej lub żeńskiej mogło oznaczać różnicę między pokojem a wojną.
Każdy, kto widział Ród Smoka, wie, że poród nie przebiegł pomyślnie ani dla dziecka, ani dla matki. W rzeczywistości Viserys jest zmuszony nazwać swoją córkę, Rhaenyrę, następczynią Żelaznego Tronu.
Król zdaje sobie sprawę, że wyznaczenie kobiety jako spadkobierczyni może wszystko skomplikować. Mimo to całą swoją polityczną spuściznę stawia na sen i przepowiednię, Pieśń Lodu i Ognia. Twierdzi, że królestwo będzie w stanie przeciwstawić się zagrożeniu ze strony Białych Wędrowców z Północy tylko wtedy, gdy będzie prowadzony przez Targaryena. Jednak Viserys nadal wierzy, że może utrzymać pokój w swoim królestwie.
Ród Smoka a animus Carla Junga
Badania Carla Gustava Junga nad archetypami i nieświadomością zbiorową mogą być przydatne w zrozumieniu rozwoju postaci takiej jak Rhaenyra. Jung był uczniem Zygmunta Freuda i rozwinął koncepcję znaną jako animus, łacińskie słowo oznaczające „ducha”. Dotyczyło to „archetypowych obrazów wiecznej męskości w nieświadomości kobiety, która stanowi łącznik między świadomością siebie a nieświadomością zbiorową, potencjalnie otwierając drogę do jaźni”.
Innymi słowy, animus – lub anima w przypadku wiecznej kobiecości odnosi się do odniesień, które krystalizują sposób rozumienia świata. Nie musi to być konkretna reprezenacja, ale najbardziej charakterystyczne rodzaje skupiają się na odniesieniach do ojca lub innych znanych postaci religijnych i wyidealizowanych.
Księżniczka Rhaneyra
Rhaneyra jest przedstawiona jako księżniczka, która bardziej myśli o ujeżdżaniu smoka niż o wypełnianiu obowiązków Dworu. To jest punkt wyjściowy. Nic dziwnego, że jej największą inspiracją jest wujek Daemon. Jest niepoprawnym smoczym jeźdźcem i przywódcą Białych Płaszczy. Rzeczywiście, brat króla reprezentuje najbardziej charakterystyczne wartości rodziny zdobywców, takiej jak Targaryenowie.
„Animus jest tworzony za pomocą archetypowych obrazów wiecznej męskości w nieświadomości kobiety, które tworzą połączenie między świadomością siebie a nieświadomością zbiorową”.
-Carl Gustav Jung-
Postać jej ojca jest raczej inna. Jest on pokojowy i zawsze chce uniknąć konfliktu. Nie ma znaczenia, że Driftmark jest zagrożony przez piratów Triarchii lub że jego własny brat jest podejrzany o spiskowanie przeciwko niemu. Dla Viserysa konflikt zbrojny jest zawsze ostatnią opcją.
Ta rozbieżność z ideami Targaryena sprawia, że relacje Viserysa z Rhaenyrą są jeszcze bardziej skomplikowane. Nie rozumie ona, dlaczego jej ojciec nie wysyła swoich smoków tam, gdzie są potrzebne. Co więcej, nie rozumie nawet, dlaczego jej ojciec nazwał ją swoją spadkobierczynią.
Sprzeciwiając się ojcu
Dwie główne więzi Rhaenyry – z ojcem i wujem – pokazują dychotomię jej wewnętrznego konfliktu. W gruncie rzeczy jest to główna dychotomia, wokół której obraca się cały serial. Pokój i wojna. Racjonalność i namiętność. Męskość i kobiecość. Pieśń Lodu i Ognia.
Na początek Rhaenyra wybiera stronę swojego wujka Daemona. Jest to reprezentowane w sposób fizyczny poprzez pożądanie seksualne między nimi, które prowadzi do ich późniejszego małżeństwa. Może się to wydawać nieco podłe i anormalne, ale prawda jest taka, że był to sposób na pokazanie rozwoju bohaterki serialu. Z dziewczynami nie można było zadzierać w Grze o tron, a w serialu Ród Smoka nie jest inaczej.
Wracając do idei Carla Junga, można powiedzieć, że Rhaenyra obejmuje animusa, wieczną męskość. Jej zbiorowa nieświadomość dostarcza jej odpowiedzi, których szuka, by dotrzeć na ścieżkę prowadzącą do siebie samej. Ponadto małżeństwo z wujem pozwala jej umocnić pozycję rodu Targaryenów w Westeros. Co może pójść nie tak?
Małżeństwo Rhaenyry i Daemona można by rozumieć jako prowokację wobec jej ojca, ale motywacje księżniczki wydają się szlachetne i szczere. Problem polega na tym, że sporo czasu zajmuje jej uświadomienie sobie, że jej decyzja wykracza daleko poza to, z kim dzieli sypialnię.
Kwestionowanie zbiorowej nieświadomości
Z powodu dziwnej infekcji król Viserys umiera. Jednak planowana koronacja Rhaenyry zostaje udaremniona, a książę Aegon, syn Viserysa i Alicent Hightower, zostaje mianowany Protektorem Siedmiu Królestw. Po dziesięcioleciach względnego pokoju Westeros jest podzielone między tych, którzy pozostają lojalni wobec Rhaenyry, i tych, którzy wolą na Żelaznym Tronie postać mężczyzny.
Nadszedł czas na podjęcie decyzji, aby Rhaeynra wykorzystała wszystko, czego nauczyła się do tej pory. Wtedy zdaje sobie sprawę, jak bardzo jej ojciec miał rację. Czy należało zrobić wszystko, aby zachować pokój? A może wystarczy odzyskać tron siłą i zacząć panować nad popiołami? Rozum i racjonalność to cechy Rhaenyry, nikt nie może jej ich odebrać. Ale rozsądek nie powinien oznaczać podjęcia decyzji, która zaszkodzi całemu Westeros.
„Mój brat był niewolnikiem swoich wróżb i znaków. Wszystko, co sprawiało, że jego nieudolne panowanie wydawało się mieć jakiś cel. Sny nie uczyniły nas królami. Smoki tak”.
-Daemon Targaryen-
Uświadomienie sobie, że ojciec miał rację
Wielu sojuszników głównej bohaterki serialu popiera decyzję o zawarciu sojuszy i umocnieniu jej pozycji. Ale jej mąż Daemon nie do końca się z tym zgadza. Co więcej, zbiorowa nieświadomość zgadza się z wujem Rhaenyry, Targaryenowie muszą uwolnić swoje smoki i pokazać, kto rządzi w Westeros. Jednak Rhaenyra odmawia podjęcia tego ruchu.
Rhaenyra wspomina przepowiednię Aegona Zdobywcy oraz Pieśń Lodu i Ognia. W rzeczywistości po raz pierwszy przyjmuje wartości swojego ojca i rzuca wyzwanie zbiorowej nieświadomości. Wtedy z ust Daemona wydobywa się smoczy ogień. „Sny nie uczyniły nas królami. Smoki tak” – mówi do swojej żony, dusząc ją jako ostrzeżenie.
Prawowita królowa zdaje sobie sprawę z decyzji, którą podjęła, poślubiając Daemona. Wie, że najpierw musi uhonorować swojego ojca, a potem rzucić wyzwanie zbiorowej nieświadomości. Ona powróci, podobnie jak ta sama dychotomia. Pokój i wojna. Racjonalność i namiętność. Męskość i kobiecość. Pieśń Lodu i Ognia.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Jung, Carl Gustav (2002 [2ª edición, 2ª reimpresión 2010]). Obra completa de Carl Gustav Jung. Volumen 9/1: Los arquetipos y lo inconsciente colectivo. Traduccion Carmen Gauger. Madrid: Editorial Trotta. ISBN 978-84-8164-524-8/ ISBN 978-84-8164-525-5.
- Jung, C. G. (1970). Arquetipos e inconsciente colectivo. In Arquetipos e inconsciente colectivo (pp. 182-182).
- Malinconico, A. & Tagliagambe, S. (2022). Pauli y Jung: Arquetipos e Inconsciente Colectivo | Psicología y Simbólica del Arquetipo | Hombre y Sus Símbolos | Relaciones Entre el Yo y el . . . Arquetipo del niño | Sombra (Spanish Edition). Independently published.
- Arquetipos del inconsciente colectivo. En: Jung, C., Obras completas de CG Jung, vol. 9, Parte 1. 2ª ed., Princeton University Press, 1968. 451 p. (pág. 3-41).
- La fenomenología del espíritu en los cuentos de hadas. Ill. El espíritu en los cuentos de hadas. En: Jung, C., Obras completas de CG Jung, vol. 9, Parte 1. 2ª ed., Princeton University Press, 1968. 451 p. (pág. 217-230).