John Horn i jego wkład w badanie inteligencji

Istnieje wiele teorii, które próbowały wyjaśnić inteligentne zachowanie. Dzisiaj porozmawiamy o modelu Johna Horna. Z czego się on składa? Dowiedz się tutaj.

Inteligencja jest zaletą adaptacyjną. Jednak co to znaczy być mądrym? Jakie cechy charakteryzują osoby o wysokiej inteligencji? Dzisiaj przeanalizujemy, jakie podejście do tego tematu miał John Horn.

Psychologowie próbują znaleźć odpowiedź na powyższe pytanie od ponad 150 lat. W związku z tym istnieje wiele teorii. Poniżej rozważymy model zdolności poznawczych zaproponowany przez Johna Horna.

Istnieje wiele definicji pojęcia inteligencji. Zaowocowało to wieloma testami i kwestionariuszami do pomiaru tej cechy. Dobrym przykładem jest słynna skala inteligencji Wechslera. Z dostępnych badań można wyciągnąć jeden wniosek. Faktem jest, że inteligencja obejmuje wiele umiejętności.

Inteligencja

Definicja inteligencji zawsze była powiązana ze sposobem jej pomiaru.

• Ebbinghaus (1885) postrzegał to jako zdolność przystosowania się do zmieniających się i nowych sytuacji.
• Binet (1916) odniósł się do bardziej szczegółowych zdolności. Dokładniej, do funkcji wykonawczych (tych, które charakteryzują nas jako ludzi). Jest to na przykład pamięć, percepcja i uwaga.
• Sternberg (1990) twierdzi, że istnieją trzy rodzaje inteligencji. Inteligencja A odnosi się do wrodzonego potencjału człowieka do uczenia się od otoczenia. Inteligencja B odnosi się do inteligencji praktycznej (przejawów inteligencji w życiu codziennym). Wreszcie, inteligencja C odnosi się do wyników inteligencji, które wykazują testy.

Psycholog John Horn wraz z Raymondem Cattellem stworzyli model zdolności poznawczych, który z powodzeniem łączył wiele zmiennych zaangażowanych w inteligentne zachowanie. Wśród nich są aspekty genetyczne, rozwój osobisty i wyniki w nauce.

Metafora obliczeniowa i model Cattella-Horna

Zgodnie z tym podejściem ludzki umysł działa w taki sam sposób jak komputer. Nasza inteligencja wynika, po pierwsze, z genetycznego wyposażenia naszych mózgów (aspekt sprzętowy lub strukturalny). Obejmuje takie funkcje, jak pamięć, szybkość percepcyjna czy umiejętność klasyfikowania pojęć. Po drugie, wynika ze zdolności oceniania i wydawania osądów na podstawie naszych doświadczeń lub do wyciągania wniosków (aspekt programowy lub funkcjonalny).

Płynna inteligencja

Płynna inteligencja nawiązuje do aspektu strukturalnego. Obejmuje zdolności, z którymi się urodziliśmy. Odnosi się do umiejętności stawiania czoła sytuacjom w nowy i elastyczny sposób, bez brania pod uwagę wcześniejszej nauki.

Ten rodzaj inteligencji odnosi się do naszej zdolności do indukowania (umiejętności wyciągania wniosków poprzez identyfikowanie wzorców w rzeczach, które nam się przydarzają) lub dedukcji (wydobywania ocen z faktów). Ponadto nawiązuje do rozległości pamięci asocjacyjnej (odzyskiwanie przechowywanych informacji w połączeniu z innymi informacjami) lub szybkości intelektualnej.

Płynna inteligencja osiąga swój maksymalny rozwój w okresie dojrzewania. Od tego momentu spada z powodu starzenia się i degradacji struktur mózgowych.

Skrystalizowana inteligencja

Inteligencja skrystalizowana odnosi się do wiedzy, którą zdobywamy w wyniku naszych doświadczeń i relacji z otoczeniem. Jest wynikiem wyjątkowej i niepowtarzalnej historii biograficznej każdego człowieka.

Ten rodzaj inteligencji składa się z wielu zdolności. Na przykład umiejętność ustalania znaczących relacji między elementami (np. wiedza, że słoń jest ssakiem), umiejętność rozumienia werbalnego i wiedza mechaniczna (np. umiejętność prowadzenia samochodu).

Skrystalizowana inteligencja nigdy się nie zmniejsza, chyba że u danej osoby występuje jakieś zaburzenie. Ma ona również potencjał do dalszego wzrostu w czasie.

John Horn i jego model

John Horn był uczniem Raymonda Cattella, którego uważano za jednego z najważniejszych psychologów zajmujących się badaniem inteligencji. Horn zaproponował, aby do dwóch wymienionych powyżej dodać jeszcze sześć czynników (inteligencja płynna i skrystalizowana). Są one następujące:

Percepcja wzrokowa lub przetwarzanie

Zdolność do wizualnego przetwarzania naszego otoczenia i umiejętność wykorzystania symulowanych wyobrażeń mentalnych do rozwiązywania problemów. Na przykład wyobraź sobie krzesło i spróbuj sprawić, by wirowało w Twoim umyśle. Ta zdolność nazywa się obracaniem obiektu. Płynność i szybkość, z jaką to robimy, były ważne dla Horna.

Przetwarzanie słuchowe

Zdolność do postrzegania, analizowania i syntezy wzorców wśród bodźców słuchowych oraz rozróżniania subtelnych niuansów we wzorcach dźwiękowych. Mierzy się to za pomocą zadań składających się z różnych wzorców dźwiękowych, które podlegają pewnego rodzaju rozproszeniu lub zniekształceniu. Na przykład wyobraź sobie, że słuchasz swojej ulubionej piosenki, ale odbija się od niej silne echo.

Szybkość przetwarzania

Jest to funkcja wykonawcza par excellence. Ile to jest dwa pomnożone przez 146? Jakiego kraju stolicą jest Rzym? Co waży więcej: kilogram słomy czy kilogram stali? Jeśli szybko odpowiedziałeś na te pytania, prawdopodobnie masz dobrą szybkość przetwarzania. Jest to umiejętność, która jest intensywnie zaangażowana w praktycznie wszystkie zadania intelektualne i jest uważana za kluczową dla badań wywiadowczych.

Czas reakcji i szybkość decyzji

Składa się na to szybkość, z jaką wydajemy osądy dotyczące problemów wymagających rozwiązania. Jest to ściśle związane z szybkością przetwarzania, ponieważ wymaga pewnej szybkości w wydawaniu naszych odpowiedzi.

Pamięć krótkotrwała

Ile nowych informacji jesteś w stanie zapamiętać przez kilka sekund bez potrzeby ich opracowywania? Pamięć krótkotrwała składa się ze wspomnień przechowywanych przez ograniczony czas. Jest ograniczony do chwili obecnej.

Różne badania wykazały, że jego amplituda oscyluje wokół liczby pięć. Oznacza to, że z reguły jesteśmy w stanie natychmiast zapamiętać pięć jednostek informacji. Na przykład pięć imion, pięć liczb itp.

Przechowywanie i odtwarzanie w pamięci długotrwałej

Pamięć długotrwała to magazyn nieograniczonej ilości informacji. To tutaj przechowujemy wszystkie informacje, nad którymi pracowaliśmy, które przetworzyliśmy i powiązaliśmy z innymi informacjami. To magazyn informacji, które później odzyskujemy. Może to być minuty, dni, miesiące, a nawet dekady później.

Później do modelu opartego na badaniach Horna dodano ilościowe i szerokie czytanie i pisanie. Ostatecznie został rozszerzony do ośmioczynnikowego modelu znanego jako teoria Cattella-Horna Gf-Gc.

Model Horna opiera się na fakcie, że proste procesy psychologiczne (takie jak umiejętność kojarzenia elementów) są podstawą, na której opierają się bardziej złożone umiejętności poznawcze (takie jak płynna i skrystalizowana inteligencja). Horn uważał, że proces ten rozwija się w sposób hierarchiczny. Dlatego najprostsze funkcje zaczynają się od urodzenia, a wraz z rozwojem jednostki rozwijają się inne.